กลับมาครั้งนี้ ข้อขอเดินวิถีไร้รัก นิยาย บท 104

อวี๋จาวยิ้มเยาะ "พวกท่านและเขาไม่ใช่พวกเดียวกันหรอกหรือ"

“ไม่ใช่อย่างแน่นอน พวกข้ามาที่นี่เพื่อรับเจ้ากลับบ้าน”

หลานจืออวี๋โต้แย้งเสียงดัง

“บ้านงั้นหรือ ยอดเขาตู๋เยว่ไม่ใช่บ้านของข้า ข้า อวี๋จาว เป็นดาวแห่งความชั่วร้าย เติบโตขึ้นมาโดยไม่มีพ่อไม่มีแม่ ข้าไม่มีครอบครัว”

แม้อวี๋จาวจะกล่าวเช่นนี้แต่ทั้งสีหน้าและน้ำเสียงกลับสงบนิ่งเป็นอย่างมาก

ก่อนหน้านี้นางเคยรู้สึกต่ำต้อยและเศร้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ตอนนี้นางกลับรู้สึกว่านี่คือข้อได้เปรียบของการฝึกตนในวิถีไร้รักของนาง

นางไม่ต้องกังวลกับอิทธิพลของความรัก และความห่วงหน้าพะวงหลังจนลังเลที่จะก้าวไปข้างหน้า

“ไม่ ไม่ใช่นะ น้องหก พวกเราทุกคนคือครอบครัวของเจ้า ยอดเขาตู๋เยว่ก็คือบ้านของเจ้า”

ฟางเฉิงหล่างแสดงท่าทีอย่างร้อนใจ

เขาเป็นคนที่เลี้ยงดูอวี๋จาวจนเติบใหญ่ และเขาเข้าใจดีถึงความกังวลต่าง ๆ ในใจของอวี๋จาว

ความรักในครอบครัวที่นางห่วงใยมากที่สุดในอดีต ตอนนี้มากล่าวว่าไม่ต้องการอีกต่อไป นางไม่ต้องการมันแล้วจริง ๆ หรือ

“อวี๋จาว เจ้าอย่าได้พูดคำที่โกรธเคือง เจ้าดูสิ นี่คืออะไร” หลานจืออวี๋พูดพร้อมกับหยิบอาวุธลับที่เขาเตรียมไว้ออกมา “นี่คือขลุ่ยจื่ออวิ๋นที่มีค่าที่สุดของเจ้า ตอนนี้ข้าจะมอบมันคืนให้กับเจ้า แล้วเจ้าก็กลับไปพร้อมกับพวกข้า เหตุการณ์ที่ผ่านมา พวกเราก็ลบล้างกันไป”

หลานจืออวี๋ยื่นขลุ่ยจื่ออวิ๋นให้กับอวี๋จาว ด้วยแววตาแห่งความภาคภูมิใจ

หากอวี๋จาวรู้ความ ในเวลานี้ก็ควรจะคล้อยตาม ตอบตกลงที่จะกลับไปที่ยอดเขาตู๋เยว่กับพวกเขา ยอมรับความผิดต่อท่านอาจารย์ และกลับมามีสถานะเป็นลูกศิษย์สายตรงอีกครั้ง

อวี๋จาวนิ่งเฉย

นางรู้สึกว่าตนเองได้พูดอย่างชัดเจนเป็นอย่างมากแล้ว ทำไมฟางเฉิงหล่าง และ หลานจืออวี๋ถึงฟังไม่เข้าใจ

เดิมทีไผ่เมฆาม่วงไม่ใช่ไม้หายาก แต่เป็นเพราะความรู้สึกที่อวี๋จาวมีให้กับหลานจืออวี๋ จึงทำให้ขลุ่ยจื่ออวิ๋นมีคุณค่าต่อนางเป็นพิเศษ

บัดนี้ หากอวี๋จาวไม่ชอบใจหลานจืออวี๋แล้ว นางจะชอบใจกับขลุ่ยเลานี้ได้อย่างไร

“ศิษย์พี่หลาน หลานจืออวี๋ ข้าจะพูดอีกครั้ง ข้าจะไม่กลับไปที่ยอดเขาตู๋เยว่ และไม่ต้องการเป็นศิษย์น้องของพวกท่านอีกต่อไป

ขลุ่ยจื่ออวิ๋นเลานี้ ท่านอยากจะมอบให้กับผู้ใดก็มอบให้กับผู้นั้น มันไม่เกี่ยวอะไรกับข้า ถ้าหากพวกท่านไม่มีเรื่องอันใดแล้วก็ออกไปเสียเถิด ข้ายังต้องกลับไปฝึกตน”