กลับมาครั้งนี้ ข้อขอเดินวิถีไร้รัก นิยาย บท 109

เขากำลังใช้ความคิดอย่างหนักอยู่ภายในห้องเพื่อคิดคำพูดโน้มน้าวฟางเฉิงหล่าง ซุยเจี๋ยศิษย์น้องคนที่สี่ของพวกเขาเพิ่งสร้างยาลูกกลอนสำเร็จหนึ่งเตาและได้สิ้นสุดการเก็บตัวแล้ว

ถ้ำของซุยเจี๋ยอยู่ไม่ไกลจากสวนยาที่เขาสร้าง สิ่งแรกที่เขาทำหลังเสร็จสิ้นการเก็บตัวก็คือไปสวนยาเพื่อดูแลยาวิญญาณของตนเอง

รดน้ำ กำจัดวัชพืช ตอนกิ่ง และเด็ดเก็บเกี่ยว

ซุยเจี๋ยใช้เวลาสองวันเต็ม ไปกับการดูแลจัดเก็บสวนยานี้

เมื่อเสร็จภารกิจ เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกโดยไม่รู้ตัว

หลังจากนั้นเขาก็สะดุ้ง แล้วก็ลืมตัว ส่ายหน้าและหัวเราะออกมาอย่างลืมตัว

เมื่อก่อนไม่เคยรู้สึกเลยว่าการดูแลสวนยาไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย

ซุยเจี๋ยอดคิดถึงอวี๋จาวขึ้นมาไม่ได้

นับตั้งแต่ที่อวี๋จาวกลายมาเป็นศิษย์น้องคนที่หกของเขา เขาก็ไม่ต้องกังวลเรื่องสวนยามานานแล้ว

จนกระทั่งเมื่อสามปีก่อนที่ฐานยุทธ์ของอวี๋จาวได้รับความเสียหาย จนปิดการสร้างรากฐานปราณไป ก็ไม่มีใครมาดูแลสวนยาของเขาอีก เขาจึงต้องลงมาดูแลด้วยตัวเอง

ในเวลานี้เองเขาถึงค้นพบว่า สวนยาที่เขาสร้างขึ้นมาได้ขยายออกไปจนกว้างขวางกว่าเดิมไม่รู้ตั้งกี่เท่า แรงกายที่ต้องใช้เพื่อดูแลสวนยาก็มากขึ้นกว่าเดิมจากที่เคย

อวี๋จาวจัดการสวนยาแทนเขามานานหลายปี รับรู้ได้ว่านางต้องทุ่มเทให้มากเพียงใด

"ผ่านไปสามปีแล้ว อีกไม่นานเสี่ยวจาวก็คงจะพ้นจากการกักตัวแล้วเช่นกัน"

บางทีเรื่องของดอกลิ้นมังกรเมื่อครั้งที่แล้วก็คงเป็นความผิดเขาที่ไปกล่าวโทษอวี๋จาว ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจแล้วว่าจะใช้โอกาสนี้เพื่อกลับมาคืนดีกับอวี๋จาวอีกครั้ง

ซุยเจี๋ยวางแผนที่จะมอบยาลูกกลอนครึ่งหนึ่งที่กลั่นออกมาได้รอบนี้ให้แก่อวี๋จาว จากนั้นเขาจะเก็บอีกส่วนหนึ่งไว้ และมอบส่วนที่เหลือให้กับศิษย์น้องเล็ก

เมื่อคิดได้ดังนั้น ซุยเจี๋ยก็กลับไปเปลี่ยนชุดและมุ่งหน้าไปยังถ้ำของอวี๋จาว

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคิดว่ากำลังจะได้เจอหน้าอวี๋จาวแล้วหรือไม่ ซุยเจี๋ยถึงได้มีอารมณ์ดีและฝีเท้าของเขาก็เร็วขึ้นมาเล็กน้อย

เมื่อมาถึงถ้ำของอวี๋จาว ประตูถ้ำเปิดออกกว้าง ไร้ซึ่งการวางค่ายกลป้องกัน ซุยเจี๋ยก็ยิ่งดีใจ

เสี่ยวจาวได้หลุดจากการกักตัวแล้วจริง ๆ

ดวงตาที่เรียบเฉยของเขาตอนนี้กำลังทอประกายอย่างมีความสุข เขาปรับการหายใจเล็กน้อย จากนั้นก็เดินด้วยฝีเท้าแผ่วเบา แล้วเข้าไปข้างในถ้ำ

เขาต้องการทำให้อวี๋จาวประหลาดใจ

แต่ยังไม่ทันจะได้เดินเข้าไปในถ้ำ กลิ่นสุราเข้มข้นที่ติดกลิ่นเปรี้ยว ก็ลอยออกมาจากภายใน

เขาหน้านิ่วคิ้วขมวด และเคลื่อนไหวเร็วขึ้นกว่าเดิม

เสี่ยวจาวดื่มสุราไปมากเท่าใดแล้ว

เมื่อก้าวไปข้างหน้า ซุยเจี๋ยก็ได้ยินเสียงคร่ำครวญที่กำลังอดกลั้นอย่างสุดกำลังขึ้นมา