โจวจินเยว่เบิกตากว้างด้วยความดีใจ “ศิษย์น้องอวี๋”
อวี๋จาวยิ้มรับพร้อมพยักหน้าเบา ๆ
โจวจินเยว่เดินวนรอบตัวอวี๋จาวเพื่อพินิจพิเคราะห์ แม้รูปร่างจะยังคงเหมือนเดิม แต่ใบหน้ากลับเปลี่ยนไป
นางใช้พลังจิตตรวจสอบอย่างละเอียด จึงพบว่าบนใบหน้าของอวี๋จาวมีชั้นพลังบาง ๆ ปกคลุมอยู่
นางอุทานด้วยความชื่นชม “ศิษย์น้องอวี๋ เจ้าฝึกวิชาอำพรางได้ช่ำชองขึ้นนัก”
“ข้าจวนจะถูกหลอกแล้วเชียว”
อวี๋จาวยิ้มเศร้า “ข้าไม่มีทางเลือก จึงต้องใช้วิธีนี้”
เมื่อลงจากยอดเขาตู๋เยว่ นางไม่ได้ตั้งใจปกปิดใบหน้า แต่เพียงไม่นานก็มีศิษย์หลายคนจำได้และจ้องมองด้วยความอยากรู้อยากเห็นจนทำให้นางรำคาญใจ
จึงต้องแปลงโฉมเพื่อหลีกเลี่ยงความวุ่นวาย
โจวจินเยว่เข้าใจดีและไม่ซักถามต่อ นางเชื้อเชิญอวี๋จาวไปยังยอดเขาหลัก
แต่อวี๋จาวกลับปฏิเสธ
“ศิษย์พี่โจว วันนี้ข้ามาเพื่อกล่าวคำลาจาก ข้าจะออกเดินทางและไม่แน่ใจว่าจะกลับมาเมื่อใด แต่คงทันการประลองใหญ่ของแดนบำเพ็ญเพียร”
การประลองใหญ่ของแดนบำเพ็ญเพียรจัดขึ้นเพื่อชิงโอกาสในการเข้าสู่เกาะลอยนภา
เกาะลอยนภาตั้งอยู่กลางมหาสมุทร เปิดให้เข้าสำรวจเพียงครั้งเดียวในรอบหนึ่งร้อยปี และมีผู้ได้รับสิทธิ์เข้าสู่เกาะเพียงหนึ่งร้อยคนเท่านั้น
มีคำเล่าขานว่า เกาะลอยนภาเปี่ยมไปด้วยพลังวิญญาณเข้มข้นจนเกือบจับต้องได้ อีกทั้งยังอุดมไปด้วยสมบัติล้ำค่าและทรัพยากรหายากนับไม่ถ้วน ยิ่งไปกว่านั้น ยังซุกซ่อนมรดกแห่งเหล่าผู้ทรงพลังในยุคโบราณไว้ภายในอีกด้วย
ในช่วงเวลานานหลายปี การเปิดเกาะลอยนภามักจะนำมาซึ่งพายุเลือดและฝุ่นควันที่ครอบคลุมทั้งแดนบำเพ็ญเพียร
ต่อมา เหล่านักบำเพ็ญเพียรจำนวนมากต้องเสียชีวิตในการต่อสู้แย่งชิงสิทธิ์เข้าสู่เกาะลอยนภา ท่ามกลางมหาสมุทร ส่งผลให้ผู้มีความสามารถในแดนบำเพ็ญเพียรเหลือน้อยลงจนเกือบจะหมดสิ้น
ด้วยเหตุนี้ สำนักหลายแห่งจึงร่วมมือกันจัดการแข่งขันขึ้น โดยมอบสิทธิ์ในการเข้าสู่เกาะลอยนภาให้แก่ผู้ชนะในการประลองครั้งนี้ ซึ่งนั่นเองคือจุดกำเนิดของการประลองใหญ่แห่งแดนบำเพ็ญเพียร
ในช่วงแรก การประลองใหญ่แห่งแดนบำเพ็ญเพียรเปิดรับเฉพาะศิษย์รุ่นเยาว์จากสำนักใหญ่เท่านั้น แต่หลังจากมีเสียงคัดค้านจากเหล่านักบำเพ็ญเพียรมากมาย จึงได้มีการเพิ่มการแข่งขันประเภทบุคคล ทำให้นักบำเพ็ญเพียรที่มีอายุเข้าเกณฑ์สามารถเข้าร่วมได้
ในชาติก่อน อวี๋จาวไม่มีพลังมากพอที่จะแข่งขัน
แต่ครั้งนี้นางตั้งใจจะลองดู
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลับมาครั้งนี้ ข้อขอเดินวิถีไร้รัก