กลับมาครั้งนี้ ข้อขอเดินวิถีไร้รัก นิยาย บท 34

เฉวียนเหยี่ยถอยหลังไปหลายก้าวอย่างไม่เชื่อสายตา ก่อนจะนั่งลงกับพื้นอย่างแรง

ชายผู้แข็งแกร่งดั่งเหยี่ยว น้ำตาของเขาก็หลั่งไหลออกมาได้โดยไม่ทันตั้งตัว

เขามองไปที่ฝ่ามือของตัวเอง พึมพำเบา ๆ ว่า "ทำไม...ทำไมถึงเป็นแบบนี้..."

เขามั่นใจว่าได้ลดพลังลงแล้วแท้ ๆ

เขาเคยต่อสู้กับอวี๋จาวมาก่อน โดยมักจะใช้พลังแค่ห้าส่วน บางครั้งถ้าเขาตื่นเต้นเกินไปถึงจะใช้พลังถึงหกหรือเจ็ดส่วน

อวี๋จาวอาจจะได้รับบาดแผลที่ผิวหนังบ้าง แต่จะไม่มีทางได้รับบาดเจ็บภายในแน่นอน

แต่ครั้งนี้ทำไมถึงพลาดไปได้

"เฉวียนเหยี่ย เจ้าอสูรร้าย เจ้าถึงกับทำลายฐานยุทธ์ของอวี๋เสี่ยวจาว ไปตายซะ"

ซูหมิงได้ยินคำพูดของฟางเฉิงหล่าง ร่างกายของเขากระตุกเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว จับปกเสื้อของเฉวียนเหยี่ยไว้แล้วตะโกนด่าหมดแรง ก่อนจะชกหมัดหนัก ๆ ไปที่ใบหน้าของเขาอย่างแรง

ตามมาด้วยซูหมิงที่ชกหมัดที่สองและหมัดที่สามอย่างรุนแรง

เฉวียนเหยี่ยเงียบไม่เอ่ยอะไร ปล่อยให้ซูหมิงลงมือ ทำหน้าเต็มไปด้วยความเสียใจ

“เอาล่ะ หยุดลงมือได้แล้ว”

ซูหมิงโกรธจัด หมัดทุกหมัดที่ชกลงไปทำเลือดกระเซ็นออกมา หลานจืออวี๋เห็นฟางเฉิงหล่างทุกข์ใจสุดขีด จึงไม่มีท่าทีจะขัดขวางหรือเดินเข้าไปขวางซูหมิงเอาไว้

ซูหมิงผลักเขาออกไป "ศิษย์พี่สอง อย่าห้ามข้า ข้าจะล้างแค้นให้กับอวี๋เสี่ยวจาว"

"อย่าไปก่อปัญหาเพิ่ม" หลานจืออวี๋พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "เราต้องจัดการเรื่องของน้องหกก่อน ส่วนศิษย์น้องห้าค่อยให้ท่านอาจารย์เป็นผู้ตัดสินใจ"

ซูหมิงปล่อยมือด้วยความเกลียดชัง แล้ววิ่งกลับไปข้างอวี๋จาวอีกครั้ง

ซุยเจี๋ยเพิ่งให้ยากับอวี๋จาวไปเมื่อครู่

สีหน้าของอวี๋จาวดูดีขึ้นเล็กน้อย และลมหายใจที่เคยไม่เป็นระเบียบก็เริ่มสงบลงเรื่อย ๆ

ซูหมิงรู้สึกเจ็บปวดในใจ

อวี๋จาวที่มีพลังฝึกฝนในระดับเริ่มต้นของการสร้างรากฐาน ได้ลดลงไปจนถึงขั้นเก้าของการฝึกพลังปราณ

นี่เท่ากับว่าเวลาฝึกฝนสามปีของนางสูญเปล่าสิ้น

เขานึกไม่ออกเลยว่า เมื่ออวี๋จาวฟื้นขึ้นมาและได้ยินข่าวนี้ นางจะย่ำแย่แค่ไหน

ซุยเจี๋ยเก็บขวดหยกกลับมา มองไปที่ฟางเฉิงหล่าง สีหน้าของเขาจริงจังและส่ายหัว "บาดแผลเริ่มสมานแล้ว แต่ฐานยุทธ์แตกหักไม่สามารถย้อนกลับได้ นางต้องเริ่มสร้างรากฐานใหม่"

ฟางเฉิงหล่างก้มมองอวี๋จาวที่หลับตาอยู่ในอ้อมกอดของเขา ความเสียใจท่วมท้นไปทั่วหัวใจ

เขารู้ดีว่าเฉวียนเหยี่ยขี้โมโหและทำอะไรตามอารมณ์ ไม่รู้จักควบคุมตัวเอง แม้ว่าโจวจินเยว่เพิ่งเตือนเขา แต่ทำไมเขาถึงไม่ยับยั้งเฉวียนเหยี่ยในตอนนั้น

เขาก็เป็นหนึ่งในผู้ที่ต้องรับผิดชอบ

ไม่ ไม่ใช่แค่เขาคนเดียว ทุกคนที่อยู่ที่นั่น ยกเว้นศิษย์น้องเล็ก ล้วนเป็นผู้กระทำผิด