กลับมาครั้งนี้ ข้อขอเดินวิถีไร้รัก นิยาย บท 33

จากนั้นเขาโกรธจนระงับไม่อยู่ ตะโกนลั่น "อวี๋จาว"

จู่ ๆ อวี๋จาวก็อยากที่จะหัวเราะออกมา

นางกลับมองเห็นความรู้สึกผิดที่เขาพยายามปกปิดไว้ภายใต้ความโกรธเกรี้ยวของเฉวียนเหยี่ย

ที่แท้เขาก็รู้ตัวว่าการกระทำก่อนหน้านี้ของเขานั้นเกินไปจริง ๆ

แต่เขาก็ยังคงทำเช่นนั้นอยู่ดี

และเขาไม่ต้องการเผชิญหน้ากับความอ่อนแอของตัวเอง จึงไม่ยอมให้ใครพูดถึงเรื่องนี้ รวมถึงนางซึ่งเป็นผู้ที่ได้รับผลกระทบโดยตรง

"ข้าพูดผิดหรือ หรือว่าเจ้าคิดจะลงมือกับข้าอีก" อวี๋จาวก้าวเข้าไปทีละก้าว มุมปากยกขึ้นเผยรอยยิ้มเย้ยหยัน "เจ้าไม่กล้าขัดคำสั่งอาจารย์ จะเอาชนะศิษย์พี่ทั้งหลายก็ไม่ได้ สุดท้ายก็ทำได้แค่รังแกข้าซึ่งอ่อนแอที่สุดบนยอดเขาตู๋เยว่เพื่อตอบสนองความภาคภูมิใจที่น่าสมเพชของเจ้า เฉวียนเหยี่ย เจ้าช่างจอมปลอมเสียจริง ๆ"

อวี๋จาวเพิ่งเข้าใจหลังจากถูกขับออกจากนิกายเต๋าทั้งห้า ว่าทำไมเฉวียนเหยี่ยถึงใช้ความรุนแรงกับนางเพียงผู้เดียว

เฉวียนเหยี่ยเคยเลือกคู่ฝึกฝนที่มีฝีมือเทียบเท่ากับศิษย์จากนิกายเต๋าทั้งห้า แต่เนื่องจากเขาทำรุนแรงเกินไป จึงทำให้บรรดาผู้อาวุโสมาร้องเรียน จึงทำให้เซียนชิงเหยี่ยนไม่ยอมให้เขาก้าวออกจากอาณาเขตของยอดเขาตู๋เยว่อีกต่อไป

และการฝึกฝนทักษะของเฉวียนเหยี่ยยังทำให้เขาต้องระบายพลังภายในที่เต็มเปี่ยมทุกวัน เขาจึงทำได้เพียงลงมือกับศิษย์พี่ศิษย์น้องของตนเอง

ศิษย์พี่สี่ของเขาซุยเจี๋ยเป็นผู้ที่มักจะเข้าฌานในการฝึกสมาธิหลอมยา ศิษย์พี่สามซูหมิงมักจะออกไปข้างนอกและหายตัวไปบ่อย ๆ ดังนั้นภายในยอดเขาตู๋เยว่จึงมีแค่ศิษย์พี่ใหญ่ฟางเฉิงหล่างศิษย์พี่สอง หลานจืออวี๋ และศิษย์น้องหญิงอวี๋จาวเท่านั้น

ศิษย์พี่ใหญ่ฟางเฉิงหล่างและศิษย์พี่สองหลานจืออวี๋ต่างก็เป็นผู้ฝึกฝนวิชาทองคำ ทั้งสองคนสามารถต่อสู้กับเฉวียนเหยี่ยได้ แต่เนื่องจากความแตกต่างของระดับฝีมือที่มากเกินไป ทำให้เฉวียนเหยี่ยไม่สามารถสัมผัสความรู้สึกการระบายพลังจากการต่อสู้ได้

สุดท้ายเขาก็นึกทบทวนความคิดที่จะแสดงความรุนแรงกับอวี๋จาว

ใครจะรู้ว่าอวี๋จาวมีระดับฝีมือต่ำที่สุดในยอดเขาตู๋เยว่ และยังมีนิสัยอ่อนโยนที่สุด จึงเป็นเป้าหมายที่ง่ายที่สุดในการลงมือ

คำพูดของอวี๋จาวไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นการเปิดเผยสิ่งที่เฉวียนเหยี่ยไม่อยากเผชิญหน้าที่สุด

ความโกรธของเขาเอ่อล้นขึ้นมา นิสัยที่ฝึกฝนมานานทำให้เขาไม่ลังเลเลยที่จะระบายความโกรธทั้งหมดออกไปที่อวี๋จาว

เสียงลมก่อตัว

ฝ่ามือขนาดใหญ่เท่ากระจาดโบกพัดส่งลมแรงพุ่งไปยังอวี๋จาว

อวี๋จาวประสานมือตั้งท่าอย่างรวดเร็ว เรียกโล่วารีขึ้นมา และยกมือทั้งสองข้างป้องกันใบหน้า

เสียงลมปะทะน้ำดังแรง

น้ำกระเซ็นไปทั่วทิศทาง

ฝ่ามือที่ฝ่าโล่วารีไปได้ฟาดลงที่แขนของอวี๋จาว

อวี๋จาวรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แขนสองข้าง นางถอยหลังไปหลายก้าว ใบหน้าของนางปรากฏสีแดงแปลก ๆ ขึ้นมา

"เฉวียนเหยี่ย หยุดเดี๋ยวนี้"