กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 826

ผู้คุมก้าวถอยหลังก่อนเขาจะดึงขาออกจากเงื้อมมือของเอเลน หลังจากนั้น เขาก็บอกกับผู้หญิงสองคนที่มารับอาหารว่า “เร็วเข้า มากับฉัน”

ทั้งสองคนรีบไปข้างหน้าขณะที่พวกเขาเดินตามหลังผู้คุมไปอย่างใกล้ชิด

เอเลนรู้สึกสิ้นหวังและหมดหนทางอย่างมาก

ทันทีที่ผู้คุมเรือนจำปิดประตูข้างหลังเขา เจนนิเฟอร์ก็เดินไปหาเอเลนด้วยสีหน้ามืดมน เธอกัดฟันขณะที่เธอพูดอย่างโกรธเคือง “คนที่มีนามสกุลปาร์คเกอร์! นี่เธอกล้ามากจริง ๆ ! เธอกล้าฟ้องจริง ๆ เหรอ?”

เอเลนรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังจะแพ่พ่าย! เธอรีบอ้อนวอน “ฉันขอโทษ! ฉันขอโทษ! ฉันคงจะสับสนนิดหน่อย ได้โปรดปล่อยฉันและยกโทษให้ฉันด้วยเถอะนะ!”

“ยกโทษให้งั้นเหรอ?” เจนนิเฟอร์ยกมือขึ้นตบหน้าเอเลน เอเลนรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยทันทีที่เธอถูกตบ

คุณท่านวิลสันเดินไปหาเอเลนและกัดฟันขณะที่เธอเหยียบลงไปที่นิ้วของเอเลนและสาปแช่งว่า “ไอ้ลูกหมาไร้ค่า! ดูเหมือนว่าแกยังถูกตีไม่พอด้วยซ้ำ! รอก่อนเถอะ! ฉันจะอยู่ที่นี่อีกสิบห้าวัน! ฉันจะทุบตีแกต่อไปเพื่อสอนบทเรียนให้กับแกในอีกสิบห้าวันข้างหน้า!”

ในเวลานี้เจนนิเฟอร์รีบพูดต่อว่า “คุณยายวิลสัน มันยากมากสำหรับคุณที่จะอยู่ร่วมห้องในห้องขังเดียวกับนังขี้ขลาดตาขาวคนนี้! ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันจะไม่อยากจากที่นี่หลังจากสิบห้าวันหรอกค่ะ! เพราะฉันอยากจะอยู่ที่นี่ต่อไปเพื่อจะได้ทุบตีเธอวันละห้าหกครั้งเพื่อบรรเทาความเกลียดชังและความโกรธของฉันให้หมดไป!”

หญิงชราพยักหน้าซ้ำ ๆ ก่อนพูดว่า “พูดกันตามตรง เนื่องจากฉันได้รับโอกาสทองในการทุบตีแกทุกวัน ฉันคงจะทนไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องไปจากที่นี่!”

เอเลนทรุดตัวลงกับพื้นขณะที่เธอโพล่งออกมา “แม่คะ ปล่อยฉันไปเถอะนะ ถ้าคุณหยุดทุบตีฉันและถ้าคุณห้ามผู้หญิงคนนี้ไม่ให้ตีฉัน ฉันจะจัดห้องนอนให้คุณในวิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์สเลย ดีไหม?”

หญิงชราพ่นลมอย่างเย็นชาก่อนจะพูดว่า “แกคิดว่าฉันโง่จริง ๆ เหรอ? แกไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแกจะถูกขังอยู่ที่นี่นานแค่ไหน! แล้วแกจะมาจัดเตรียมอะไรให้ฉันได้ยังไง?”

เอเลนตอบว่า “ฉันสามารถเขียนจดหมายให้คุณได้ เมื่อตอนคุณกำลังจะออกจากศูนย์กักกัน คุณสามารถนำจดหมายไปให้แคลร์ ถ้าแคลร์รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอจะยอมให้คุณอาศัยอยู่ในวิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์ส อย่างแน่นอน!”

หญิงชราขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนพูดว่า “นี่แกพูดจริงเหรอ?”