กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1599

เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมา

ในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…

เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...

ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’

แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทาง

เจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”

“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจริลพูดอย่างหมดหนทาง “ลุงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่หมวกกันน็อกขายดีมาก หมวกกันน็อกในร้านขายจักรยานถูกขายไปจนหมดเกลี้ยง เหลือแต่หมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ไม่กี่ใบ ลุงก็เลยบอกให้คนของลุงซื้อมา เพราะยังไงความปลอดภัยของแกก็สำคัญที่สุดนะ!”

ดีแลนรู้สึกราวกับว่าเขากำลังจะปล่อยโฮออกมา!

ไม่น่าแปลกใจหรอกที่ไม่มีใครสนใจหมวกกันน็อกสีเขียวพวกนี้เลย ก็เพราะมันดูเขียวมาก! แม้แต่ต้นกระเทียมสดยังเขียวไม่เท่าหมวกกันน็อกใบนี้เลย!

ถึงแม้ว่าเขาจะรังเกียจหมวกกันน็อกใบนี้ แต่เขาก็รู้ดีว่าเขาควรคำนึงถึงความปลอดภัยของตัวเองก่อน ไม่อย่างนั้นเขาคงจบเห่แน่ ถ้าเขาล้มจนกะโหลกแตกและได้รับบาดเจ็บที่ศีรษะ!

ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่กัดฟันในขณะที่ขอให้ลุงช่วยสวมหมวกกันน็อกให้เขา

เจริลรัดสายหมวกกันน็อกให้เขา ก่อนจะชี้ไปยังที่วางโทรศัพท์บนแฮนด์จับจักรยาน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ดีแลน ลุงซื้อที่วางโทรศัพท์อันนี้มาให้แกโดยเฉพาะ แกจะได้วางโทรศัพท์มือถือเอาไว้ตรงนั้น เพราะแกจะต้องดูเส้นทางและปั่นจักรยานอยู่บนถนนเป็นระยะทางกว่าหนึ่งพันกิโลเมตร ฉะนั้นแกก็ควรดูแผนที่ให้ดีจะได้ไม่หลงทาง”

ดีแลนพยักหน้าก่อนจะถามเขาว่า “ทำไมลุงไม่ซื้อแบตเตอรี่สำรองให้ผมล่ะ? ถ้ามือถือของผมแบตหมดในขณะปั่นจักรยานจะทำยังไงล่ะครับ?”

บทที่ 1599 1

บทที่ 1599 2

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ