กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1600

“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”

ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”

ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”

ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”

ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”

ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”

ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”

ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”

ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลง

ซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อมแขนของเขา “ไม่เป็นไรนะ ดีแลนโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ถึงเวลาที่เขาต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของตัวเองแล้ว”

ซิลเวียพยักหน้าในขณะที่ร้องไห้ ถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกเสียใจมาก แต่เธอก็รู้ว่ามันคงไม่ดีแน่ถ้าจะพูดอะไรต่อไป

ในเวลานี้ชาร์ลีมองไปที่ลอรีนก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “พอน้องชายของคุณไปถึงโอลรัสฮิลล์แล้ว คุณต้องคอยควบคุมเขาอย่างเคร่งครัดนะ ถ้าเขาพยายามปรับปรุงตัวเองอย่างซื่อสัตย์ เขาก็อาจจะกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนใหม่ได้ ไม่งั้นเขาก็อาจเป็นคนที่ไม่มีอนาคตเลย”

ลอรีนรีบตอบพร้อมกับพูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ ฉันจะจับตาดูเขาอย่างแน่นอน!”