กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 830

"ไม่เลยครับ" ชาร์ลีแสร้งทำเป็นแปลกใจขณะที่เขาถามว่า “ทำไมเหรอ? มีอะไรหรือเปล่า? แม่ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ?”

"เปล่าค่ะ" แคลร์ตอบว่า “ฉันคิดว่าแม่คงออกไปกับเพื่อนของแม่ แต่เพื่อนคนหนึ่งของแม่เพิ่งโทรหาฉันก่อนหน้านี้และบอกฉันว่าพวกเขาไม่สามารถติดต่อแม่ได้เลยตั้งแต่ช่วงบ่าย

พวกเขารอแม่เพื่อยืนยันว่าพวกเขาจะรับประทานอาหารเย็นด้วยกันหรือเปล่า แต่พวกเขาหาแม่ไม่เจอเลย ฉันก็ถามพ่อเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย แต่เขาบอกฉันว่าเขาไม่รู้ว่าแม่อยู่ไหน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงตัดสินใจถามคุณแทนค่ะ”

ชาร์ลีตอบอย่างเฉยเมยว่า “ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าแม่อยู่ที่ไหน แม่ขอเงินผมในตอนบ่าย บอกว่าอยากออกไปทานข้าวเย็นกับเพื่อน แต่เนื่องจากตอนนี้พ่อเป็นคนดูแลเงินของครอบครัวเรา

ผมก็เลยบอกแม่ว่าผมต้องขอความยินยอมจากพ่อก่อน ผมไม่ได้ให้เงินแม่ของคุณเพราะพ่อของคุณไม่ยินยอมในเรื่องนี้ ผมเลยคิดว่าแม่ของคุณคงจะโกรธสักหน่อยแหละ”

แคลร์พยักหน้าพลางครุ่นคิดก่อนจะพูดว่า “นั่นก็ค่อนข้างแปลก แม่ไม่ได้อยู่ที่บ้านและแม่ก็ไม่ได้ไม่เจอกับเพื่อน ๆ แล้วตอนนี้แม่อยู่ที่ไหนกันนะ?”

ชาร์ลียักไหล่ก่อนจะพูดว่า “บางทีเธออาจจะออกไปเล่นไพ่นกกระจอกแทนก็ได้นะครับ”

แคลร์ตอบว่า “แต่ทำไมแม่ถึงปิดโทรศัพท์มือถือของแม่ล่ะ? ไม่มีใครสามารถติดต่อเธอได้เลย แม่ไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนนะคะ”

“บางทีมือถือของเธอแบตหมดก็ได้นะ?” ชาร์ลีตอบกลับ “ไม่ต้องกังวลนะแม่เป็นผู้ใหญ่แล้ว แม่ควรจะสามารถดูแลตัวเองได้แล้ว”

แคลร์ถอนหายใจก่อนจะพูดว่า “ถึงเธอจะเป็นผู้ใหญ่ แต่เธอก็ทำตัวเหมือนเด็กอยู่เสมอ ฉันกลัวจริง ๆ ว่าเธอจะสร้างปัญหาที่ไหนสักแห่งในตอนนี้”

ลอเรนถามด้วยความประหลาดใจ “นี่เธอไม่เจอคุณป้าที่ไหนเลยเหรอ?”

"ใช่" แคลร์ตอบอย่างกังวลว่า “ฉันไม่ติดต่อผ่านโทรศัพท์มือถือของแม่ไม่ได้เลย นอกจากนี้ ดูเหมือนว่าวันนี้ไม่มีใครเจอเธอเลยด้วยซ้ำ”

ในเวลาเดียวกันนี้ จาค็อบโผล่หัวเข้าไปในครัวและถามด้วยความประหลาดใจ “ทำไมทุกคนมารวมกันที่ครัวทันทีที่กลับถึงบ้านกันล่ะ? พ่อแค่คิดว่าจะชวนมาดื่มชากับพ่อสักหน่อย”

แคลร์ถามว่า “พ่อคะ แม่ติดต่อมาบ้างหรือเปล่า? ทำไมเธอไม่กลับบ้านทั้ง ๆ ที่มันดึกแล้วนะ?”