กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 1006

จงเหยียนซีหยุดชะงัก​ เธอเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย หันหลังกลับไปมองเจียงโย่เชียน “คุณหมายความว่าอย่างไร?”

“พี่ชายของผมได้รับบาดเจ็บที่หัว ทำให้ความจำเสื่อม จนกระทั่ง​ไม่รู้ว่าผมเป็นใคร เขาต้องเข้ารับการผ่าตัดถึงจะดีขึ้น คุณช่วยพวกเราคิด หรือไปเยี่ยมเขาหน่อยได้ไหมครับ?”เจียงโย่เชียนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ้อนวอน​

จงเหยียนซีตกใจไปแค่ครู่เดียว ไม่นานก็กลับมาเย็นชาเหมือน “ถ้างั้นก็ดีสิ เขาจะได้ไม่มายุ่งกับฉันอีก แล้วก็พวกคุณ ต่อไปก็ไม่ต้องมาที่นี่อีก”

เธอพูดจบก็เข้าไปในบ้านแล้วปิดประตูทันที ไม่เปิดโอกาส​ให้อีกฝ่ายพูดอะไรต่อ

เจียงโย่เชียนรู้สึกท้อแท้ “หัวใจของหล่อนทำมาจากหินเหรอ? พี่ชายของฉันเป็นถึงขนาดนั้น หล่อนก็ไม่แคร์เลยสักนิด”

หนานเฉิงถอนหายใจออกมา “แบบนี้ก็ดี เราพยายามที่สุดแล้ว ไปกันเถอะ”

เขาเปิดประตูรถแล้วเข้าไป เจียงโย่เชียนก็ตามเขาไป “ต่อไป เราทำอย่างไรต่อดี?”

หนานเฉิงครุ่นคิด “งั้นเรากลับเมืองBก่อนดีไหม เราคุ้นเคยที่นั่นมากกว่า สำหรับอาการของประธานเจียง พวกเราก็สามารถ​หาโรงพยาบาล​ดีๆไปรักษาได้ แบบนี้เราก็จะได้สบายใจในระดับหนึ่ง”

“งั้นถ้าจำเป็นต้องเข้ารับการผ่าตัดล่ะ?”เจียงโย่เชียนถามขึ้น

หนานเฉิงมองไปยังเขา “นายเคยคิดไหม ว่าจริงๆแล้ว การที่ประธานเจียงเสียความทรงจํา​นั้นมันก็เป็นเรื่องที่ดีมากเลยนะ”

ทันใดนั้นเจียงโย่เชียนก็โมโหขึ้นมาทันที “นายคิดได้ยังไง? หรือว่านายอยากให้เขาเสียความทรงจำเพราะนายจะได้ฮุบ​บริษัท​เหรอ?”

“นายคิดว่าทุกคนเขาจะเหมือนแม่นายเหรอ?”หนานเฉิงไม่อยากเอ่ยถึงเรื่องนี้ ทว่า รู้สึกไม่สบายใจ เขามีสิทธิ์​อะไรมาคิดหรือกล่าวหาตัวเองแบบนี้?

เจียงโย่เชียนก็โมโหกว่าเดิม เขารู้ว่าแม่ของเขานั้นโลภ และไม่หวังดีกับเจียงโม่หาน แต่ไม่ว่ายังไงก็เป็นแม่ของตัวเอง เขาสามารถ​คิดแบบนี้ในใจได้ ทว่า การที่ได้ยินจากปากของคนอื่นนั้น ภายในใจก็รู้สึกไม่พอใจและไม่ชอบ

หนานเฉิงไม่อยากทะเลาะกับเขา จึงค่อยๆพูดขึ้น “นายก็เห็นท่าทางของจงเหยียนซีแล้ว รู้สถานการณ์​ในตอนนี้ของประธานเจียง หล่อนก็ไม่มีทีท่าว่าจะใจอ่อนเลยแม้แต่น้อย โอกาสที่หล่อนจะกลับมาหาประธานเจียงนั้นน้อยมาก หรืออาจจะเป็นศูนย์​เลยก็ว่าได้”

“นายอยากจะพูดอะไร?”เจียงโย่เชียนถามขึ้น

“ถ้าประธานเจียงจำความได้ ก็จะรู้สึกเสียใจกับเรื่องราวในอดีต ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ ยังคงตามจงเหยียนซีต่อไปแน่ๆ ถ้าเป็นแบบนี้ ลืมไปให้หมดเลยดีกว่า”หนานเฉิงพูดความคิดเห็นของตัวเองออกมา

เจียงโย่เชียนขมวดคิ้ว “นายหมายความว่า จะไม่เข้ารับการรักษาแล้วเหรอ?”

“การรักษานั้นมีความเสี่ยง ถ้าไม่เข้ารับการรักษา ไม่เพียงแต่ไม่ต้องเสี่ยง เขาก็ไม่ต้องเสียใจเพราะเรื่องของจงเหยียนซีอีก ถ้าต่อไปได้พบกับผู้หญิงคนใหม่ และดูแลเขาไปตลอดชีวิตไม่ดีกว่าเหรอ?”

เจียงโย่เชียนยังคงรู้สึกว่าแบบนี้ไม่ค่อยโอเค เขารู้สึกว่าการตัดสินใจในครั้งนี้ไม่ควรเป็นพวกเขามาตัดสิน แต่ควรเป็นเจียงโม่หานมาตัดสินใจเองมากกว่า

“ฉันขอคิดดูก่อน”

“พ่อ พ่อคิดว่าไงครับ?”เจียงโย่เชียนมองดูเจียงจวิ้น

ก่อนหน้านี้เจียงจวิ้นเคยถูกทำให้กลัวด้วยความเย็นชาของเจียงโม่หาน รู้สึกว่าเขาเสียความทรงจํา​ไปนั้นดีมากเลย “พ่อคิดว่าแม่ของลูกพูดถูก”

เจียงโย่เชียนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “แต่พี่จำเรื่องราวก่อนหน้านี้ไม่ได้ แบบนี้ ชีวิตของเขายังจะสมบูรณ์​แบบอยู่เหรอครับ?”

“ความทรงจํา​ที่ไม่ต้องการ จำได้หรือจำไม่ได้ก็เหมือนกัน”เจียงจวิ้นเข็นรถเข็นเข้าบ้าน

เจียงโย่เชียนนั้นอยากให้เจียงโม่หานจำความได้ แม้มันจะมีเรื่องราวที่ไม่ดี แต่ว่าเป็นเรื่องที่เขาเคยผ่านมา เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของเขา

“แม่ครับ เป็นเพราะแม่กลัวความเสี่ยงของการผ่าตัด จึงไม่อยากให้เข้ารักษา แม่หวังดีต่อพี่เขาใช่ไหมครับ?”เจียงโย่เชียนมองไปยังผู้เป็นแม่ “พี่เขาไม่มีแม่แท้ๆตั้งนานแล้ว แม่ดีกับพี่เขาหน่อยได้ไหมครับ? อย่ามัวแต่คิดที่จะแก้แค้นเขา ที่จริง พี่เขาดีกับผมมากเลยครับ”

ชิวหมิงเยี่ยนหวังที่จะให้ลูกได้ดิบได้ดี ในใจของเธอคิดว่า เธอสามารถ​เอาชนะบ้านหลังใหญ่ได้ จากเมียน้อยกลายมาเป็นเมียหลวง ทำไมลูกชายถึงอ่อนแอและซื่อจัง?

“โย่เชียน พวกลูกไม่ได้เป็นพี่น้องแม่เดียวกัน ทำไมถึงดีกับเขานักล่ะ?”

“แต่ว่าเรามีพ่อเดียวกันนะครับ”เจียงโย่เชียนพูดขึ้น “ในตัวของพวกเรามีเลือดเดียวกันไหลเวียนอยู่ เขาเป็นพี่ชายของผม ข้อนี้แม่ก็ไม่สามารถปฏิเสธ​ได้ไม่ใช่เหรอครับ?”

ชิวหมิงเยี่ยนหมดคำจะพูดกับลูกชาย ให้เขาไปแย่งสมบัติกับเจียงโม่หานนั้นเป็นไปไม่ได้แล้ว ต้องใช้วิธีอื่นแล้วล่ะ เธอจับมือของลูกชายไว้ แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น​หัวใจ “ลูกพูดถูก ช่วงนี้แม่ก็กำลังคิดทบทวน ก่อนหน้านี้แม่ไม่ดีจริงๆ เป็นความผิดของแม่เอง ต่อจากนี้แม่จะปรับปรุง​ตัวนะ แต่ว่าครั้งนี้ แม่หวังดีต่อพี่เขาจริงๆ ท่าทางของพ่อลูก ลูกก็เห็นแล้ว การผ่าตัดนั้นมีความเสี่ยง ไม่ต้องรักษาดีกว่านะ เรื่องของบริษั​ท มีลูกอยู่ไม่ใช่เหรอ? ลูกก็ช่วยเขาเยอะๆสิ เขาเป็นพี่ชายของลูกนะ”