กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 1007

“แม่คิดแบบนี้จริงๆเหรอครับ?”เจียงโย่เชียนมองไปยังชิวหมิงเยี่ยน “แม่รู้สึกว่าผมสามารถ​ช่วยพี่ได้จริงๆเหรอครับ?”

“แน่นอนสิ”ชิวหมิงเยี่ยนจับมือของลูกชายไว้ “ลูกดูสิ ลูกเป็นน้องชายของพี่เขา ลูกลองคิดดู ในบริษัท​ ใครจะเป็นญาติที่สนิทกับพี่เขามากกว่าลูกอีก? ครั้งนี้พี่ชายของลูกเกิดเรื่อง ลูกต้องช่วยเหลือพี่เขาดีๆนะ”

เจียงโย่เชียนพูดขึ้น “ผมทราบครับ ผมต้องช่วยพี่ชายของผมอยู่แล้วครับ”

ที่โรงพยาบาล​ในเมืองB หมอทำการตรวจร่างกาย​ทุกอย่างให้เจียงโม่หาน ผลตรวจนั้นเหมือนกัน อยากให้ความทรงจำกลับมา ต้องเข้ารับการผ่าตัด

ผลตรวจนี้หนานเฉิงไม่ได้บอกเจียงโม่หาน เขาแค่คุยกับเจียงโย่เชียนเล็กน้อย ผลสุดท้ายทั้งสองคนก็เห็นตรงกัน

เมื่อเจียงโย่เชียนฟังคำพูดของชิวหมิงเยี่ยนแล้ว รู้สึกว่าการผ่าตัดนั้นมีความเสี่ยง ไม่กลัวเรื่องใดก็ต้องกลัวอีกเรื่องหนึ่ง และความคิดของหนานเฉิงคือ เจียงโม่หานจำเรื่องราวในอดีตไม่ได้ ก็จะจำจงเหยียนซีไม่ได้ แบบนี้จะได้ไม่ต้องทนทุกข์​กับเรื่องราวในอดีตอีก

เพราะเหตุนี้ พวกเขาจึงไม่ได้บอกสถานการณ์​ในตอนนี้แก่เจียงโม่หาน ตัดสินใจที่จะไม่เข้ารับการผ่าตัด

เมื่อเจียงโม่หานถาม พวกเขาได้เตรียมกับหมอไว้ว่า ให้ตอบว่าไม่มีทางรักษา แถมยังบอกว่าการเสียความทรงจํา​แบบนี้เป็นแค่ชั่วคราว อาจจำขึ้นมาได้ตลอดเวลา ภายใต้การโกหกของพวกเขาทั้งสอง เจียงโม่หานจึงปักใจ​เชื่อว่าความจำของเขามันจะกลับมาเอง

ขณะเดียวกันที่เมืองC จงเหยียนซีนั้นแอบมาที่โรงพยาบาล​อยากจะทราบถึงสถานการณ์​ของเจียงโม่หาน อาจเป็นเพราะว่าสาเหตุ​ที่เขาได้รับบาดเจ็บมาจากจวงเจียเหวิน หรืออาจเป็นเพราะเธอเคยรักเขามาก่อน

ทว่า เธอมาถึงโรงพยาบาล​ถึงจะรู้ว่า เขานั้นออกจากโรงพยาบาล​แล้ว

เขาเอาแต่พูดว่าเขามีอะไรจะพูดกับเธอ แต่ว่า จนถึงตอนนี้เธอก็ไม่รู้ว่าเขาอยากจะพูดอะไรกับเธอ

เมื่อออกจากโรงพยาบาล เธอเดินอยู่ข้างทางคนเดียว ภายในใจของเธอกำลังรู้สึกหลงทางและลังเล เธอพยายามทำให้ตัวเองเย็นชา พยายามทำให้ตัวเองสามารถ​รู้สึกได้แค่เกลียดเขา ทว่า เรื่องราวเล็กๆน้อยๆในอดีตที่พวกเขาเคยอยู่ด้วยกัน มันยังคงอยู่ในความทรงจำของเธอ ชาตินี้ก็คงจะลืมไม่ได้

แต่ว่าเธอนั้นรู้ดี สิ่งเหล่านั้นกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว

มันกำหนดบทสรุปของพวกเขาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว

การเริ่มต้นด้วยความไม่จริงใจและไม่คิดที่จะอยู่กับคุณตลอดไป มันก็ลิขิตมาแล้วว่าจะจบแบบไม่สมหวัง

งานแต่งของจวงเจียเหวินและเสิ่นซินเหยาจัดขึ้นตามกำหนด

พ่อแม่ของเสิ่นซินเหยาก็มาก่อนวันงานสองสามวัน ตอนค่ำ จวงเจียเหวินจะพาทุกคนไปทานข้าวนอกบ้าน

ครั้งนี้คนเกือบมาถึงหมดแล้ว ถ้าจะบอกว่าเสียดาย ก็คงเสียดายที่จงเหยียนเฉินยังมาไม่ถึง นอกเหนือจากนั้นมาถึงกันหมดแล้ว

เขาจองห้องอาหารที่สามารถ​จุคนได้ประมาณยี่สิบคน การสนทนา​นั้นแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม พวกผู้หญิงจับกลุ่มกัน คุยเรื่องชีวิตประจําวัน​ทั่วไปและเรื่องงานแต่ง

เสิ่นเผยซวนดื่มเหล้าตรงหน้าที่ซูจ้านส่งมาให้ แล้วพูดขึ้น “ครั้งที่แล้วผมเคยบอกว่า เบื้องบนมอบคดีใหญ่มาให้ผมทำ หนึ่งปีมานี้ ผมก็วุ่นๆกับคดีนี้ ไม่นานมานี้ถึงจะเคลียร์​เสร็จ​ ทว่า คนวงในทำข้อมูลรั่ว ทำให้ตัวการ​หนีไป ทางตำรวจก็ไม่มีหลักฐาน​หรือข้อมูล​ใดๆเลย”

“ก็เลยต้องไปจับตัวการ ไม่มีเวลามาร่วมงานแต่งของลูกสาว?”ซูจ้านพูดต่อเขา

“ไม่ใช่ เขาทำธุรกิจ​ที่ทางตอนเหนือของจีนมาหลายปี รากมันลึก เพื่อขจัดเนื้องอกร้ายให้หมดไป พวกเรานั้นต้องเสียกำลังคนและเวลา ยิ่งหนึ่งปีมานี้ ยิ่งต้องมีสายลับเพิ่ม ค่อยๆ หาทางเข้าออกทีละน้อย​ ทำการปรับใช้อย่างระมัดระวัง ถึงจะทำการจับกุม​ได้ ตัวการสำคัญ​หนีไปได้ ผมต้องรับผิดชอบ ตอนนี้ผมก็กำลังประสบปัญหาอยู่หนึ่งอย่าง”เขาเงยหน้าขึ้น แววตาดูจริงจัง ​และสงบมาก “ถูกตามแก้แค้น”

เพราะจับตัวการสำคัญ​ไม่ได้ เขาก็ต้องถูกลงโทษ เบื้องบนเห็นแก่ที่เขาทำงานมาหลายปี จึงให้โอกาสเขาในการแก้ตัว สืบว่าใครเป็นคนทำข่าวรั่ว แล้วจับตัวการสำคัญมาให้ได้

“ครั้งนี้ที่ผมกับซางหยูมาที่นี่ เรามาอย่างลับๆ”

รอบๆบ้านของเขามีคนไม่น้อยคอยจับตาอยู่ ตั้งใจทำให้ตัวการที่หนีไปเห็นว่า เสิ่นเผยซวนไม่ได้อยู่บ้าน

ซูจ้านอยู่เงียบๆไม่พูดอะไร ผ่านไปสักพักถึงจะพูดขึ้นว่า “งานนี้ไม่ต้องไปทำมันแล้ว คุณรีบๆเกษียณ​ออกมาเถอะ”

ฟังดูแล้ว นี่มันอันตรายมาก ลูกสาวนั้นโตแบ้ว พวกเขาก็แก่แล้ว ควรหยุดพักและใช่ชีวิตวัยชรา​ดีๆแล้ว ทำไมยังมีเรื่องมากมายแบบนี้?”

“คุณมาอยู่นี่แล้วให้ลูกเขยเบี้ยงสิ ในเมื่อเลี้ยงไหวอยู่แล้ว”ซูจ้านอยู่อย่างเป็นสุขและสบายใจมานานแล้ว เขาไม่สามารถรับฟังเรื่องอันตรายแบบนี้ได้