กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 1023

“เขาไม่ได้พักมานานแล้ว ถือโอกาสนี้ให้เขาพักสักหน่อยก็ได้”

จงจิ่งห้าวไม่รู้ว่าสังเกตเห็นอะไรบางอย่างหรือเปล่า จึงลองถามดูว่า “คุณต้องการให้ผมไปนานเหรอ?”

หลินซินเหยียนพับเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยนเรียบร้อยแล้วจึงปิดกระเป๋าเดินทางลง

“คุณปล่อยวางหลายสิ่งหลายอย่างในช่วงหลายปีนี้” เธอยกมือขึ้นลูบที่หางตาของเขา “รอยตีนกาของคุณชัดเจนขึ้นโดยไม่รู้ตัวเลยนะคะ”

อันที่จริงเธอรู้อยู่ในใจว่าทุกสิ่งที่จงจิ่งห้าวปล่อยวางลงไปนั้นล้วนเป็นเพราะเธอ

“เรื่องที่จะซื้อบ้านใหม่ให้พวกเขาที่นี่ คงเลือกไม่เสร็จได้ในวันสองวัน เจียเหวินมีครอบครัวเร็ว ฉันจะได้ใช้โอกาสนี้ดูแลเขาอยู่ที่นี่สักพัก”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ก็รู้สึกว่าเธอไม่มีอะไรผิดปกติไป คงจะไม่ได้สงสัยอะไร

จงจิ่งห้าวถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก “เอาล่ะ ให้กวนจิ้งพักผ่อนเถอะครับ” เขาจับมือหลินซินเหยียน “ผมแก่แล้วเหรอ?”

“ก็แก่แล้วแหละค่ะ แต่ ฉันก็ยังรักคุณ” เธอยิ้มด้วยดวงตาอันสดใส แต่หางตาก็ยังมีร่องรอยของกาลเวลา

หากจะบอกว่าเปลี่ยนไป ก็คงจะมีเพียงริ้วรอยที่หางตาของเธอ แต่เมื่อเทียบกับหลายๆ คนที่อายุเท่าเธอ ก็นับว่าดูแลเป็นอย่างดีมากแล้ว

มีประโยคหนึ่งกล่าวไว้ว่า ผู้มีพระคุณจากชาติก่อนจึงจะสามารถกลายมาเป็นคู่รักได้ในชาตินี้

บางทีเธอและจงจิ่งห้าวอาจจะเป็นเช่นนั้น

ในอดีตหลินซินเหยียนค่อนข้างจะตระหนี่ เช่นความรัก อาจเป็นเพราะผ่านไปตามกาลเวลาหรือเธออาจรู้สึกว่าถ้ามีอยู่ในใจก็ควรแสดงมันออกมา

จงจิ่งห้าวหัวเราะออกมาเบาๆ “อายุปูนนี้แล้ว ยังคิดจะใช้แผนแบบนี้มามัดใจผมอีกเหรอ?”

เธอเลิกคิ้ว “ฉันยังสวยอยู่หรือเปล่า?”

ก๊อกๆ

ประตูถูกเคาะขึ้น ทันใดนั้นหลินซินเหยียนก็เงียบเสียงและพูดว่า “ฉันจะเปิดประตู”

เมื่อประตูเปิดออก ซางหยูยืนอยู่ที่ประตู เธอยิ้มเมื่อเห็นหลินซินเหยียน “มารบกวนคุณหรือเปล่า?”

“ไม่ค่ะ เชิญเข้ามา” หลินซินเหยียนเอนกายไปด้านข้าง

ซางหยูไม่ได้เข้ามา “ไม่ล่ะ ฉันมาที่นี่เพื่อบอกคุณว่าฉันกับเผยซวนต้องไปแล้ว”

ซางหยูตอบว่า “โอเค”

เมื่อมองดูรถวิ่งออกไปไกลแล้ว หลินซินเหยียนและจงจิ่งห้าวก็กลับเข้ามาที่บ้านซูจ้านยืนอยู่ที่ประตู “เขายุ่งมากจริงๆ เมื่อคืนนี้ลูกสาวเพิ่งแต่งงานแท้ๆก็รีบไปแบบนี้”

“คุณก็รู้จักงานของเขาดีนี่คะ” หลินซินเหยียนเหลือบมองเขา

ซูจ้านพูดว่า “ฉันรู้ว่าเขางานยุ่ง แต่ไม่จำเป็นต้องทำงานหนักแบบนี้ พักผ่อนบ้างก็ได้”

พวกเขาเดินเข้าไปในบ้าน หลินซินเหยียนกล่าวว่า “ฉันจะอยู่ที่นี่สักพัก”

ซูจ้านค่อนข้างประหลาดใจ “ไม่กลับเมืองไทยตอนนี้เหรอ?”

หลินซินเหยียนพยักหน้า “จิ่งห้าวอาจจะไปจัดการเรื่องที่บริษัทสักพัก ฉันเลยจะอยู่ที่นี่”

“หืม?”ซูจ้านยิ่งแปลกใจมากขึ้นไปใหญ่ “ทำไม?”

“ดึกแล้วล่ะ ได้เวลาเข้านอนแล้ว” จงจิ่งห้าวกลัวว่าซูจ้านจะพูดอะไรออกมามากเกินไป เดี๋ยวหลินซินเหยียนจะรู้สึกผิดสังเกตเข้าอีกจึงขัดจังหวะขึ้น

ซูจ้าน“......”