กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 125

จงจิ่งห้าวขมวดคิ้ว เขาก้มลงมองและเห็นภาพที่เล่นในวิดีโอ หลินซินเหยียนนอนอยู่บนโซฟาสีดำ เหอรุ่ยเจ๋อกำลังปลดกระดุมเสื้อของเธอทีละนิด...

เผยให้เห็นผิวของเธอและสิ่งที่กลมกลึงนั่น

“หม่ามี๊ นมนม” หลินลุ่ยซีไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร จึงร้องเรียกอีกเพราะเธอเห็นหลินซินเหยียนและเห็นหน้าอกแม่ของเธอ

จงจิ่งห้าวรีบกระชากโทรศัพท์มือถือออกจากมือเล็กๆ ของเธอ หลินลุ่ยซีตะลึงงันกะพริบตาและในไม่ช้าก็ปกคลุมชั้นของหมอกที่ไร้เดียงสา ราวกับกวางน้อยที่ทำอะไรไม่ถูก น่าสงสาร “คุณแด๊ดดี้ไม่ชอบหนูแล้วเหรอคะ?”

ทำไมต้องแย่งไปอย่างรุนแรงแบบนั้นด้วย?

สีหน้าของจงจิ่งห้าวมืดมนจนถึงที่สุดและน่าเกลียดมาก เห็นได้ชัดว่าคลิปวิดีโอนั้นถูกถ่ายโดยเหอรุ่ยเจ๋อเพื่อต้องการจะใช้ข่มขู่หลินซินเหยียนให้กลัวเมื่อไม่เชื่อฟัง

คอและขมับของเขาตึงขึ้น เส้นเลือดปูดโปนและกระตุกขึ้นทันที

ถึงแม้ว่าหลินลุ่ยซีจะไร้เดียงสา แต่ก็แยกแยะสีหน้าดีร้ายได้ และเห็นได้ชัดว่าแด๊ดดี้อารมณ์ไม่ดี

ไม่ชอบเธออย่างนั้นเหรอ?

เธอก้มหน้าแล้วประสานนิ้วมือแน่น และน้ำตาก็หยดลงบนหลังมือของเธอเบาๆ

ถามด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนิ่มแผ่วเบาและแหบพร่า “หนูไม่ได้ตั้งใจจะทำให้แด๊ดดี้โกรธนะคะ”

หลินลุ่ยซียักไหล่เล็กน้อยและสะอื้นไห้เบาๆ

เด็กหญิงตัวน้อยน่าสงสารจับใจ เหมือนกับเด็กที่โดนทอดทิ้งและร้องไห้อย่างเจ็บปวด

จงจิ่งห้าวสูดหายใจลึกแล้วยื่นมือออกไปใช้นิ้วโป้งปาดน้ำตาของเธอ “ไม่ร้องนะ ฉันไม่ได้โกรธหนู”

เมื่อได้ยินเช่นนี้หลินลุ่ยซีก็เงยหน้าขึ้นมองเขาและถามอย่างมีความหวัง “จริงเหรอ?”

จงจิ่งห้าวอดกลั้น “จริงจ้ะ”

เขาไม่เคยต้องใช้ความอดทนเพื่อจะต้องปลอบเด็กมาก่อน นี่เป็นครั้งแรก

หลินลุ่ยซีดีใจมากเสียจนไม่ทันได้เช็ดน้ำมูกก็กอดคอของจงจิ่งห้าวแล้วหอมเขา

ความเร็วของเด็กน้อยนั้นเร็วเกินไป และจงจิ่งห้าวไม่แม้แต่จะตอบสนอง ริมฝีปากของเธอกดลงบนใบหน้าของเขาและมีการสัมผัสที่เปียกและเหนียว

เขาขมวดคิ้วแน่น

น้ำเหนียวๆ ของหลินลุ่ยซียังติดเป็นทางยาวที่หน้าเขาตอนที่หลินลุ่ยซีเอาหน้าออกจากหน้าของเขา

เป็นน้ำมูกของหลินลุ่ยซี

ถึงแม้จงจิ่งห้าวจะไม่ใช่พวกบ้าความสะอาดจนเกินไป แต่ก็รับไม่ไหวกับการที่มีน้ำมูกเลอะอยู่บนหน้าเขา

เขามึนไปหมด

ใบหน้าเหนียวหนืดและเหมือนจะอุ่นๆ

หลินลุ่ยซีรู้สึกได้ว่าเหมือนพ่อจะอารมณ์ไม่ดีจึงรีบยื่นมือออกไปเช็ด “หนูเช็ดให้แด๊ดดี้นะคะ”

เธอไม่เช็ดก็ยังพอทน พอเช็ดแล้วมันก็เหนียวไปทั้งหน้า

หลินซินเหยียนวางของเสร็จและเดินเข้ามาก็เห็นลูกสาวกำลังถูหน้าของจงจิ่งห้าวไปมา ส่วนจงจิ่งห้าวก็หน้าบึ้งตึงและจ้องไปที่หลินลุ่ยซี

หลินซินเหยียนเป็นกังวลว่าจงจิ่งห้าวจะอารมณ์เสียแล้วจึงรีบเดินเข้าไปอุ้มลูกสาวออกมา

แต่หลินลุ่ยซีไม่ยอมเธอยื่นมือออกไปต้องการจะให้จงจิ่งห้าวอุ้ม “หนูจะเอาแด๊ดดี้”

ไม่ง่ายเลยกว่าจะมีพ่อ เธอจะไปไม่ได้ เดี๋ยวจะไม่มีพ่อแล้ว

“เสี่ยวลุ่ย เด็กดี” หลินซินเหยียนลองปลอบเธอ

“ไม่เอา ไม่เอา หนูจะเอาแด๊ดดี้” แขนทั้งสองข้างของหลินลุ่ยซีขยับไปมาต้องการจะจับจงจิ่งห้าวให้มั่น “หนูจะเอาพ่อ”

หลินซินเหยียนขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม เด็กตนนี้เป็นอะไรไปนะ?

จวงจื่อจิ่นวางซุปในมือลงแล้วเช็ดมือ จากนั้นก็ยื่นมือเข้าไปอุ้มหลินลุ่ยซี “วันนี้มีของอร่อยเยอะเลยนะลูก”