กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 140

จงจิ่งห้าวไม่ตอบเธอ

หลินซินเหยียนทำได้เพียงสงบสติอารมณ์ นั่งนิ่งไม่พูดจา

ไม่นาน รถก็จอดที่โรงแรมที่เธอเคยไปครั้งล่าสุด

หลินซินเหยียนนั่งนิ่ง "คุณพาฉันมาที่นี่เพื่ออะไร"

จงจิ่งห้าวเปิดประตูแล้ว เขาจับข้อมือเธอพร้อมดึงเธอลงจากรถแล้วก้าวเท้าเข้าไปในห้องโถง

“คุณกำลังจะทำอะไร?” หลินซินเหยียนพยายามแกะมือออก แต่มือของเขานั้นแข็งแรงพอๆ กับคีมเหล็ก

เดินผ่านห้องโถงแล้วขึ้นลิฟต์ จงจิ่งห้าวพาเธอไปที่หน้าประตูห้อง

เสียงบี๊บดังขึ้นเพื่อปลดล็อค

“คุณทำบ้าอะไรเนี่ย ฉันควรกลับไปได้แล้ว อาการบาดเจ็บของเสี่ยวซียังไม่หายดี ฉันต้องกลับไปหาเขา...”

ปัง!

ก่อนที่เธอจะพูดจบ ก็ถูกจงจิ่งห้าวดึงเข้าไปในห้องและปิดประตูขังเธอไว้

หัวใจของหลินซินเหยียนสั่น หัวใจเต้นระส่ำ เธอเห็นว่าเขาโกรธ แต่เธอไม่เคยเห็นเขาโกรธมากขนาดนี้

ความกดอากาศต่ำเปรียบเสมือนความมืดครึ้มก่อนเกิดพายุรุนแรง เหมือนกับเสียงที่ออกมาจากอกของเขา "พูดมา เกิดอะไรขึ้นกับคุณ"

หลินซินเหยียนเอนหลังพิงประตู เหงื่อเย็นเฉียบไหลออกมาบนฝ่ามือ

เธอไม่พูด แต่จ้องตรงมาที่เขา พยายามมองหัวใจเขาให้ชัดเจน หัวใจแบบไหนกันที่ซ่อนอยู่ใต้ใบหน้าหล่อเหลานี้?

“ทำไมไม่พูด” น้ำเสียงของเขายังคงเย็นชา

“ฉันเจอเหอรุ่ยหลิน” มือทั้งสองที่ขนาบข้างลำตัวของเธอ กำเข้าหากันแน่น ฝ่ามือเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ

จงจิ่งห้าวเลิกคิ้วเล็กน้อย “แล้วยังไง?”

นี่คือสาเหตุที่จู่ๆ เธอก็โกรธขึ้นมาเหรอ?

“เธอพูดบางอย่างกับฉัน”

จงจิ่งห้าวเงียบ เพื่อรอฟังเธอพูดต่อ

หลินซินเหยียนรวบรวมความกล้าแล้วพูดว่า "เธอบอกว่าคุณให้คนไปข่มขืนเธอ"

เธอมองมาที่เขา “เรื่องจริงรึเปล่า?”

เธอคิดว่าเขาต้องตอบว่าไม่ เขาไม่ได้เป็นคนโหดเหี้ยมแบบนั้น

เขาไม่ได้ให้ใครมาข่มขืนเหอรุ่ยหลิน

จิตใจของเขาไม่ได้เลือดเย็นขนาดนั้น

แต่ทว่าคำตอบของจงจิ่งห้าว กลับทำให้ใจเธอเย็นเฉียบ

“ใช่”

หูของเธอดับไปชั่วขณะ และลำคอของเธอก็ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยสำลีก้อนใหญ่ทำให้เธอไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้

ผ่านไปพักใหญ่ เธอพูดออกมาว่า “ทำไม?”

“ทำไมคุณทำแบบนี้ คุณก็เคยรักเธอมาก่อนไม่ใช่เหรอ? ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย?” หลินซินเหยียนไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อย

เธอไม่สามารถรับได้เลยว่าเขาจะเป็นคนแบบนี้

เธอคุ้นเคยกับความดีของเขา และมีช่องว่างในหัวใจที่ไม่เคยเปิดมาก่อน

ก็เพียงเพราะผู้ชายคนนี้

แต่สิ่งที่เขาทำ กลับทำให้เธอไม่รู้ว่าควรต้องจะทำอย่างไร

“โกรธผมเพราะเรื่องนี้เหรอ?” ความโกรธในสายตาที่แสนสับสนของจงจิ่งห้าว ค่อย ๆ สงบลง

“นี่เป็นเรื่องเล็กน้อยเหรอ? หัวใจของคุณทำด้วยหินหรือยังไง?”

จงจิ่งห้าวเอื้อมมือไปปัดผมที่ปรกหน้าผากของเธอออก แต่หลินซินเหยียนไม่ยอมให้แตะต้องและหันศีรษะหนี

"อย่าแตะต้องฉัน"

“โกรธขนาดนั้นเลยเหรอ?” จงจิ่งห้าวยกมือขึ้นจากหน้าผากแล้วเกาจมูกเบาๆ “ทำไมต้องโกรธขนาดนั้น”

“ฉันไม่คิดว่าคุณจะเป็นคนโหดเหี้ยมแบบนั้น” คำพูดในใจถูกโพล่งออกมาแทบจะทันที

หลังจากพูดจบ เธอถึงได้รู้ว่าเธอประหม่าแค่ไหน

รับไม่ได้เลยที่เขาเป็นคนแบบนี้

เมื่อได้เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธของเธอ จงจิ่งห้าวก็เพียงแค่รู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้น

แม้ว่าเธอจะไม่ปฏิเสธความสนิทสนมของเขาในตอนนี้ แต่เธอก็ไม่เคยเปิดใจต่อหน้าเขาแบบนี้

มักจะเก็บเอาไว้เสมอ

เขาสัมผัสใบหน้าของเธอโดยหยุดนิ้วมือไว้ที่ระหว่างคิ้วสักพักใหญ่ จากรอยยิ้มจางๆ ก็กลายเป็นรอยยิ้มที่ชัดเจน "ทำไมคุณถึงไม่อยากให้ผมเป็นคนโหดเหี้ยมล่ะ"

หลินซินเหยียนหลบสายตาด้วยความตื่นตระหนก ราวกับว่าหัวใจเธอถูกโยนลงไปในทะเลสาบที่แสนปั่นป่วนซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่สามารถทำให้มันสงบลงได้เลย

ทำไมฉันหวังว่าเขาจะไม่ใช่คนโหดเหี้ยมกันนะ?

เพราะดูเหมือนเธอจะสนใจเขาเข้าแล้วน่ะสิ