กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 163

“นายกำลังสงสัยอะไร?” เสิ่นเผยซวนรู้สึกงงนิดหน่อย ตอนนั้นเพื่อตามหาหลินซินเหยียนเขารีบร้อนมาก ตอนนี้ทำไมถึงนิ่งเฉย?

จงจิ่งห้าวเดินไปตรงหน้าต่าง ย้อนกลับไปนึกถึงตอนที่ใช้ชีวิตด้วยกันกับหลินซินเหยียนทีละอย่าง ท่าทางของเธอ รอยยิ้มของเธอ น้ำเสียงของเธอเวลาพูด ตอนนี้เธอก็คือเธอ แต่ว่าเขากลับรู้สึกว่ามันไม่ใช่

“หล่อนไม่ใช่เธอ”

เสิ่นเผยซวน “…”

“ล้อฉันเล่นรึไง?” เขานั่งลงบนโซฟา คว้าน้ำแร่ที่วางอยู่บนโต๊ะ เปิดฝาขวด แล้วยกดื่มหนึ่งอึก “นางไม่ใช่เธอ งั้นหล่อนเป็นใคร คงไม่ใช่ว่ามีคนศัลยกรรมหน้าตาเธอแล้วปลอมเป็นเธอหรอกนะ...”

ศัลยกรรม?

ทันใดนั้น จงจิ่งห้าวหมุนตัวกลับ ใบหน้าที่งดงามแฝงไปด้วยความเย็นชา นัยน์ตาสงบนิ่ง

ดวงตาทั้งคู่สบตากัน เสิ่นเผยซวนตาเบิกกว้าง เข้าใจแล้วว่าทำไมจงจิ่งห้าวถึงมีรีแอคชั่นใหญ่ขนาดนี้ “นาย นายสงสัยว่าที่เจอไม่ใช่คุณหลิน? มีคนศัลยกรรมเป็นเธอ ปลอมเป็นเธอ?”

เสิ่นเผยซวนรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ “เหอรุ่ยหลินถูกเราขังเอาไว้ ใครจะศัลเป็นเธอได้ อีกอย่างจะต้องศัลให้เหมือนทุกอย่าง เกรงว่าวันสองวันคงจะทำไม่ได้หรอก”

ตรงจุดนี้จงจิ่งห้าวตอนนี้เองก็ยังหาคำตอบไม่ได้

แต่ว่าเขาสามารถมั่นใจได้ก็คือ ที่พวกเขาหาเจอไม่ใช่หลินซินเหยียนอย่างแน่นอน

นิสัยของคนคนหนึ่ง จะเปลี่ยนไปได้อย่างรวดเร็วได้ยังไงกัน?

เสิ่นเผยซวนนึกย้อนกลับไปตอนที่หาหลินซินเหยียนเจออย่างละเอียด “ตอนนั้นตามจากเบาะแสที่พบจากใกล้ๆบาร์ ตรวจสอบกล้องวงจรปิด ค่อยๆหาจนเจอรถตู้ที่ลักพาตัวเธอไป ปรากฏบนกล้องวงจรปิดแถวชานเมือง เราเลยไปค้นหารอบๆแถวนั้น ตอนที่เราหาเจอ รถตู้กำลังไฟไหม้อยู่ น่าจะไหม้น้ำมันรถ เปลวไฟรุนแรงมาก ควันดำคลุ้งไปหมด หลินซินเหยียนนอนสลบอยู่ในที่ไม่ไกลมาก ตอนนั้นเธอบอกว่ามีคนจะเผาเธอ ตอนที่เธอพยายามจะหนีเกิดข้อเท้าพลิกก็เลยล้มไป ทั้งหมดนี้ก็ไม่มีจุดที่น่าสงสัยนะ”

จงจิ่งห้าวยิ้มเบาๆ เผยความเย็นชาเล็กน้อย “เหอรุ่ยหลินอยากจะฆ่าเธอให้ตายจะตายไป จะหนีไปทั้งๆที่ไม่แน่ใจว่าเธอตายแล้วจริงรึเปล่างั้นหรอ? ”

“แล้วถ้าเธอมั่นใจมากว่าหลินซินเหยียนหนีไม่พ้นล่ะ?” เสิ่นเผยซวนยังคิดว่าจงจิ่งห้าวคิดมากไป

คนคนหนึ่งต้องศัลยกรรมเป็นคนอีกคนหนึ่ง ใบหน้าจะต้องผ่านมีดหมอมามากเท่าไหร่กัน?

“ถ้านายสงสัย หาหมอศัลยกรรมสักคน เข้าไปดูว่าหน้าของเธอศัลมารึเปล่า แค่นี้ก็รู้แล้วไม่ใช่รึไง?” เสิ่นเผยซวนแนะนำ

จงจิ่งห้าวมองเขาครู่หนึ่ง “ถ้าหากว่าไม่ใช่ ทำแบบนี้มีแต่แหวกหญ้าให้งูตื่นน่ะสิ”

จะทำให้หลินซินเหยียนเดือดร้อนรึเปล่า?

เขาจะไม่คิดพิจารณาไม่ได้

เสิ่นเผยซวนคิดอยู่สักพัก เสนอขึ้นมาว่า “ฉันจะเอายาสลบให้นาย นายคิดหาวิธีให้เธอกินเข้าไป รอจนเธอหลับสนิทแล้ว เราก็พาหมอเข้าไปตรวจ แบบนี้เธอก็ไม่รู้แล้ว”

เขาคิดว่า ถ้าหากผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่หลินซินเหยียนจริงๆ ถ้าอย่างนั้นเรื่องนี้ต้องไม่ง่ายแน่ๆ

จะต้องรู้ทั้งหมดที่คนคนหนึ่งศัลยกรรมเป็นอีกคนหนึ่ง เวลาไม่กี่ปีคงทำไม่ได้ อีกอย่าง พวกเธอลงทุนลงแรงไปตั้งขนาดนี้จะให้ล้มเหลวได้ยังไง จะให้พวกเขาหาหลินซินเหยียนเจอง่ายๆได้ยังไง?

ยิ่งคิดเสิ่นเผยซวนก็ยิ่งรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆเลย ไม่ทำให้กระจ่างเขาก็รู้สึกไม่สบายใจ เขาเอาเท้าดันพื้นแล้วลุกขึ้นยืน “ฉันไปใส่เสื้อผ้า นายรอฉันแปปนึง”

เสิ่นเผยซวนในชุดเครื่องแบบสง่าผ่าเผย สูงเด่น ดูดีเป็นพิเศษ เขาหยิบกุญแจรถ “ไปกันเถอะ”

จงจิ่งห้าวมองเขาแวบหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไร เป็นเชิงตอบรับข้อเสนอของเขา

พอออกมาจากที่พักของเสิ่นเผยซวน จงจิ่งห้าวถือยากลับมาที่โรงแรม ส่วนเสิ่นเผยซวนรับผิดชอบไปตามหาหมอศัลยกรรมที่น่าเชื่อถือมา

ในโรงแรม‘หลินซินเหยียน’นอนไม่หลับสักนิดเดียว นั่งบ่นอุบอิบอยู่บนเตียงคนเดียว “จงจิ่งห้าวรักหลินซินเหยียนมากไม่ใช่รึไง? ทำไมฉันบาดเจ็บแบบนี้แล้ว เขาถึงไม่อยู่เป็นเพื่อนฉันเลยล่ะ? ”

ยิ่งคิด‘หลินซินเหยียน’ก็ยิ่งโมโห เธอลุกขึ้น เดินกะเผลกไปที่ห้องน้ำ มองดูตัวเองที่อยู่ในกระจก เธอใช้มือลูบไล้ใบหน้าที่เหมือนหลินซินเหยียนทุกอย่าง มั่นอกมั่นใจอย่างมาก “ต้องบอกว่า ใบหน้านี้สวย ประณีตจริงๆ”

เธอฉีกยิ้มกว้าง ยิ้มอย่างชั่วร้าย “จากนี้ไปฉันก็คือหลินซินเหยียน แม่ของลูกของจงจิ่งห้าว ถึงแม้จงจิ่งห้าวจะไม่ได้รักหลินซินเหยียนมากขนาดนั้น แต่ว่าในฐานะที่ฉันเป็นแม่ของลูกทั้งสองของเขา เขาคงจะทำดีกับฉันบ้างแหละ? ครึ่งชีวิตที่เหลือ ฉันก็จะได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย ไม่ต้องสนใจสีหน้าของคนอื่น ไม่ต้องหลบๆซ่อนๆ ฮ่าฮ่า...”

ปึง…

เสียงประตูเปิดดังขึ้น ‘หลินซินเหยียน’รีบหุบยิ้มทันที แกล้งทำท่าทางอ่อนแอเดินออกมาจากห้องน้ำ

หน้าประตูมีเงาร่างสูงร่างหนึ่งเดินเข้ามา เธอยิ้มออกมาทันที “คุณกลับมาแล้วหรอ?”

จงจิ่งห้าวก้าวเท้าเดินเข้ามา ตอบอืมอย่างไม่แสดงสีหน้าใดๆ