กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 23

หลินซินเหยียนยืนจังก้าอยู่ตรงประตู จ้องไปที่ไป๋จวู่เวย

ไป๋จวู่เวยเมื่อโดนมองด้วยสายตาแบบนั้นก็ขนลุกขึ้นมาทันที ก่อนจะพยายามเพ่งไปที่หน้าจอโทรศัพท์ของนั่น แต่เพราะอยู่ไกลเกินไป เลยมองไม่ค่อยเห็นว่าในนั้นคืออะไร ถึงอย่างนั้นตอนนี้เธอกำลังอยู่ต่อหน้าจงจิ่งห้าว จะทำตัวท่ามากก็คงไม่ได้ ทำได้แค่ถามขึ้นมาเบา ๆ " คุณหลิน ทำไมมองฉันอย่างนั้นล่ะคะ "

หลินซินเหยียนก็ถูกเสียงของไป๋จวู่เวยดึงออกมาจากภวังค์ มันมีวูบหนึ่งที่เกือบควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ เกือบจะหลุดถามต่อหน้าจงจิ่งห้าว

แต่เมื่ออารมณ์เย็นลงแล้ว เธอก็ไม่ได้ทำแบบนั้น

ไป๋จวู่เวยเป็นผู้หญิงที่จงจิ่งห้าวรัก ไม่ว่าจะทำอะไร จงจิ่งห้าวคงไม่เข้าข้างภรรยาเพียงในนามอย่างเธอ เพื่อลงโทษผู้หญิงที่เขารักหรอก

เธอกำโทรศัพท์ในมือแน่น ผ่านไปพักใหญ่กว่าอารมณ์จะกลับมาปกติ

ก่อนจะตอบไป๋จวู่เวยกลับไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม " ฉันแค่คิดว่าคุณไป๋หน้าตาสวยดีค่ะ ก็เลยจ้องนานไปหน่อย คุณไป๋คงไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ "

พูดไปหลินซินเหยียนก็เดินตรงไปยังพวกเขา สายตาเหลือบไปเห็นเอกสารบางอย่างบนโต๊ะน้ำชา เธอยื่นมีไปหยิบมันขึ้นมาดู มันคือสัญญาของที่อ่าวรีพัลส์เบย์

เธอเงยหน้าขึ้นมามองจงจิ่งห้าว แล้วถามต่อด้วยรอยยิ้ม " คุณให้ฉันเหรอคะ "

คนที่เงียบไม่สบอารมณ์ตั้งแต่ต้นจนจบอย่างจงจิ่งห้าวก็ตอบรับไปเบา ๆ

ไป๋จวู่เวยอดไม่ได้ที่จะค้อนสายตา นี่ นี่ยกให้หลินซินเหยียนจริง ๆ น่ะเหรอ

ทำไมกัน

ไป๋จวู่เวยไม่เข้าใจ!

หลินซินเหยียนเงยหน้าขึ้นมองไป๋จวู่เวยดูก็รู้ว่าโกรธจัด แต่ก็ยังทำเป็นอดทนอยู่ได้ เธอเลยอดไม่ได้ที่จะยิ้ม " คุณไป๋ ฉันเป็นภรรยาของคุณจง ให้ของฉันนิด ๆ หน่อย ๆ คุณคงไม่คิดเล็กคิดน้อยหรอกใช่ไหมคะ "

ไป๋จวู่เวยโกรธจนตัวสั่น อีนังผู้หญิงตายด้านนี่ หน้าไม่อายเสียจริง!

กล้าดียังไงมาเรียกตัวเองว่าเป็นภรรยา หล่อนมีสิทธิ์อะไรมิทราบ

ถ้าไม่ใช่เพราะอยู่ต่อหน้าจงจิ่งห้าว ไป๋จวู่เวยคงตบเธอไปแล้วหนึ่งฉาด!

" ก็แน่นอนสิคะ " ไป๋จวู่เวยกดหน้าต่ำ สายตามองไปข้างล่าง ก่อนจะพูดความน้อยเนื้อต่ำใจของตัวเอง " คุณหลินคุณก็เป็นเจ้าของโดยชอบธรรมอยู่แล้ว ฉันมีสิทธิ์มีเสียงอะไรได้ล่ะคะ "

" คุณเป็นผู้หญิงที่ประธานจงชอบ คุณอยู่กับเขามานาน ทำไมต้องพูดบั่นทอนตัวเองด้วยล่ะ " กวนจิ้งชายตามองไปที่หลินซินเหยียน นึกไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนนี้ นอกจากจะไม่ระวังคำพูดแล้ว หน้ายังหนาอีกต่างหาก

ทั้ง ๆ ที่เป็นการแต่งงานเพราะธุรกิจแท้ ๆ ยังกล้าบอกว่าตัวเองเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอยู่อีก

แต่ถึงเธอจะเป็นภรรยาของจงจิ่งห้าว ถึงใจเราจะไม่พึงใจเธอเท่าไหร่นัก ก็ไม่กล้าแสดงความไม่เคารพออกไปหรือตั้งใจจะรวมหัวกับไป๋จวู่เวยเพื่อกลั่นแกล้งเธอ

หลินซินเหยียนยังคงลอยหน้าลอยตาต่อไป เหมือนไม่ได้ยินคำพูดเสียดสีถากถางของพวกเขา เธอกลับยิ้มแล้วพูดว่า " คุณไป๋ ถ้ายอมรับสถานะของฉันแล้วล่ะก็ ช่วยหลบไปหน่อยได้ไหมคะ "

ไม่กี่วิต่อมา บรรยากาศก็น่าอึดอัดลงเสียอย่างนั้น

สายตามองดิ่งไปยังจงจิ่งห้าวที่นั่งนิ่งไม่ไหวติงมาโดยตลอด

สถานะนี้ เขาจะยอมรับไหมนะ

ถ้ายอมรับ ไป๋จวู่เวยจะเป็นยังไงล่ะ

สีหน้าของจงจิ่งห้าว ในความพร่ามัวนั้น ก็ไม่สามารถรับรู้ได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จากโคมไฟเล็ก ๆ ที่แวววับจับตา ไม่สามารถปกปิดใบหน้าที่ดุดันนั่นที่ปรากฏออกมาในชั่วพริบตาได้ " เธออยู่ในฐานะอะไร "

ในบรรยากาศที่มาคุแบบนี้ หลินซินเหยียนยังคงสู้ต่อ เธอจ้องเขม็งเกลียวไปที่เขา " พวกเราเป็นสามีภรรยากัน แม้จะแค่หนึ่งชั่วโมง ก็ถือว่าเป็นสามีภรรยากันอยู่ดี ในระหว่างการแต่งงานครั้งนี้ ฉันแค่อยากนั่งอยู่ข้าง ๆ คุณมันยากนักเหรอ "

หลินซินเหยียนเอาคำพูดที่เขาพูดมาท้าทายเขา

เธอถูกรังเเกมานานแล้ว ถ้ามีแค่ตัวเองที่ถูกทำร้ายอยู่ฝ่ายเดียว ไม่มีทางเสียหรอก

แต่ไป๋จวู่เวย จะใช้จวงจื่อจิ่นเป็นเครื่องมือ ทำให้ป่วยเป็นโรคทางจิต เรื่องนี้เธอยอมไม่ได้เด็ดขาด

ถ้าไป๋จวู่เวยกลัวว่าเธอกับจงจิ่งห้าวจะเข้ามาใกล้กัน ถ้าอย่างนั้น เธอก็จะยิ่งใกล้เขาเข้าไปอีก

แล้วต้องทำต่อหน้าต่อตาเสียด้วย!

จวงจื่อจิ่นเป็นคนที่เธอรักมากที่สุด และเป็นเส้นที่ไม่ยอมให้ใครมาแตะต้อง " คุณไป๋ ถึงความสัมพันธ์ของคุณกับสามีของฉันจะไม่ธรรมดาก็เถอะ แต่ก็นะ ตอนนี้เรายังไม่ได้หย่ากันด้วยซ้ำ ดังนั้นคุณไป๋ก็ช่วยระวังการกระทำของตัวเองด้วยนะคะ "

ไป๋จวู่เวยมองไปที่จงจิ่งห้าว แต่สายตาของเขาของเขาก็กำลังมองไปที่นังผู้หญิงฟันคมปากคล่องนั่น!

ผู้หญิงคนนี้ เปลี่ยนสีหน้าได้ไวเสียจริง

เมื่อก่อนทั้ง ๆ ที่เป็นคนดูอ่อนแอขนาดนั้น แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นคนที่กล้าหาญยืนเถียงได้เป็นฉอด ๆ

เธอเป็นผู้หญิงยังไงกันแน่

ท่าทีของจงจิ่งห้าวทำให้คนอื่นมองไม่ออก แม้แต่ตัวกวนจิ้งก็ยังไม่เข้าใจ แต่เขารู้เพียงแค่ว่า เวลานี้ไม่ควรให้ผู้หญิงทั้งสองคนอยู่ที่นี่พร้อมกัน