กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 248

ไป๋ยิ่นหนิงส่ายหน้า“เข้าใจเธอไม่ดีนักหรอก แต่ไหนแต่ไรมาเธอก็ไม่พูดเรื่องของเธอกับผม แค่เคยพูดสั้นๆว่า พ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงของเธอไม่ดีต่อเธอเท่าไหร่”

ไป๋ยิ่นหนิงมองพระอาทิตย์ขึ้นอยู่นอกหน้าต่าง พูดอย่างกังวลว่า“มีเยอะแค่ไหนเชียวที่เด็กกำพร้าถูกคนดีๆรับเลี้ยงน่ะ？”

เขาโชคดี ถูกไป๋หงเฟยผู้ชายที่เคยแต่งงานรับเลี้ยงไป ถึงแม้เขาไม่ได้เอาใจใส่อย่างละเอียดเท่าคนเป็นแม่ แต่ว่า ปฏิบัติต่อเขาด้วยความรักที่พ่อมีต่อลูกชาย

“ดังนั้นวันนี้ที่คุณเรียกฉันมา คืออยากบอกฉันว่า เรื่องนั้น ไม่ใช่เธอทำเหรอ？”หลินซินเหยียนลองถามดู

“ใช่”ไป๋ยิ่นหนิงยังยอมที่จะเชื่อว่า เหยาชิงชิงยังเป็นผู้หญิงใสซื่อบริสุทธิ์คนนั้น

อีกอย่าง จงจิ่งห้าวก็แค่เดา เรื่องร้านเสื้อผ้า ไม่เพียงพอที่จะทำให้เธอทำเรื่องแบบนี้

“วันนี้เรียกคุณออกมา ก็แค่อยากให้เธอพูดต่อหน้าคุณให้ชัดเจน”

หลินซินเหยียนมองเขา เขาหมายความว่าอะไร？

คือจะให้เหยาชิงชิงเจอกับเธอเหรอ？

ไม่ใช่เธอที่ใจแข็ง หรือว่าไม่ยอมปล่อยเธอ หลังจากที่เห็นคลิปนั้น เธอก็ไม่รู้ว่าเหยาชิงชิงเป็นคนแบบไหนกันแน่

ถ้าหากเธอไม่เคยดูคลิปนั้น เธอจะต้องเชื่อคำพูดของไป๋ยิ่นหนิงแน่ แค่ตอนนี้ ในใจของเธอมีหลายอย่างที่ไม่เข้าใจ

จงจิ่งห้าวไม่ใช่เด็กสามขวบ ไม่เดามั่วๆ มักจะมีทฤษฎีเสมอ เขาถึงพูดแบบนี้

อีกอย่างผลลัพธ์จากการหา เธอมีเรื่องปิดบังไป๋ยิ่นหนิงจริงๆ

“ที่จริงแล้ว……”

หลินซินเหยียนกำลังจะพูดกับเขาเรื่องที่เธอเจอ สุดท้ายตอนนี้ จู่ๆประตูห้องส่วนตัวก็ถูกเปิดออก เหยาชิงชิงยืนอยู่หน้าประตู เธออายเล็กน้อย ละสายตาลง“ไม่ได้รบกวนพวกคุณใช่ไหม”

หลินซินเหยียนเอาเรื่องที่อยากจะพูดกลืนกลับไป ฉีกยิ้มออกมา“ไม่รบกวน”

ไป๋ยิ่นหนิงให้เธอเข้ามานั่ง“คุณหลินไม่ใช่คนที่คิดเล็กคิดน้อย อย่าอึดอัดขนาดนั้น”

หลินซินเหยียนมองไป๋ยิ่นหนิงแวบหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไรออกมา

“ที่จริงให้คุณมา ผมอยากถามคุณเรื่องหนึ่ง สองสามวันนี้ คุณได้ไปโรงแรมไหม”ไป๋ยิ่นหนิงถามไปตรงๆ และยังตรงไปตรงมา

มือเหยาชิงชิงที่วางไว้บนโต๊ะกำแน่น เธอคิดไม่ถึงว่าไป๋ยิ่นหนิงให้เธอมา ก็เพื่อสืบเรื่องนี้ให้หลินซินเหยียน และยังสงสัยเธอด้วย

เธอเงยหน้ามองหลินซินเหยียน“คุณเกิดเรื่องอะไรขึ้น แล้วคิดว่าฉันทำใช่ไหม？”

“ไม่ใช่……”

“ไม่มีใครสงสัยคุณ วันนี้เรียกคุณมา เพราะอยากพูดให้ชัดเจนจะได้ไม่เข้าใจผิด”ไป๋ยิ่นหนิงอธิบายแทนหลินซินเหยียน

คิดไม่ถึงว่า ในสายตาของเหยาชิงชิง ไป๋ยิ่นหนิงกำลังปกป้องการแสดงออกมาของหลินซินเหยียน

อารมณ์แปลกๆแวบผ่านสายตาของเธออย่างรวดเร็ว เธอส่ายหน้า“ฉันไม่ได้ไป”

เรื่องร้านเสื้อผ้า ตอนนั้นเธอจงใจจะปิดลง ถึงไม่ใช่บังเอิญเจอหลินซินเหยียนเข้าไปพอดี เธอก็คิดจะปิดร้านเสื้อผ้าอยู่แล้ว ก็แค่หาเหตุผลที่เหมาะสมมาตลอดไม่ได้ และก็ลากไปตลอด

ที่เธอถูกรับเลี้ยงเพราะว่าคนนั้นไม่อาจมีลูกได้ ก็เลยไปรับเลี้ยงเธอ ตอนแรกก็ดีต่อเธอ แต่หนึ่งปีถัดมา ภรรยาที่เดิมทีไม่อาจท้องได้ ก็ตั้งท้อง ตั้งแต่นั้น ท่าทีที่มีต่อเธอก็เริ่มไม่ดี ต่อมา ก็คลอดลูกชายมาคนหนึ่ง ก็ยิ่งไม่ดีต่อเธอมากขึ้น

ผู้ชายคนนี้ก็คือชายที่สวมแจ็คเก็ตหนังจะเอาเงินกับเธอ

ถูกคนในบ้านตามใจจนเสียคน ยังไม่บรรลุนิติภาวะก็ไม่เรียน วันๆเอาแต่เสเพลกับกลุ่มอันธพาลข้างถนน และยังขอเอาเงินกับเหยาชิงชิงอยู่บ่อยๆ

ตั้งแต่รู้จักกับไป๋ยิ่นหนิงโดยบังเอิญ เหยาชิงชิงก็มีโอกาสเปิดร้านเสื้อผ้า เดิมทีแค่อยากให้ตัวเองมีชีวิตที่ดีขึ้น แค่คิดไม่ถึงว่า พอเปิดร้านเสื้อผ้าแล้ว คนที่เรียกว่าน้องชายนั้น ก็เอาเงินกับเธอหนักมากขึ้น

ไม่ใช่แค่ไม่ทำให้ชีวิตของตัวเองดีขึ้นมา แต่ยังกลายเป็นบ่อเงินบ่อทองของน้องชายอีก

เธอถูกรังควานจนรำคาญ แล้วเจอน้องสาวฝ่ายแม่หางานพอดี เธอก็คืนพระคุณนี้ไป ให้น้องสาวฝ่ายแม่ดูร้าน พอน้องชายหาเธอไม่เจอ ก็เลยเอาเงินไม่สะดวกขึ้น

ที่ทำให้เธอเสียใจก็คือ ถูกน้องสาวฝ่ายแม่รู้ว่าเธอรู้จักกับไป๋ยิ่นหนิง

เธอกลัวไป๋ยิ่นหนิงรู้การมีอยู่ของน้องชาย และก็กลัวน้องสาวฝ่ายแม่จะพูดเรื่องของเธอต่อหน้าไป๋ยิ่นหนิง

ดังนั้น จึงใช้ประโยชน์จากเรื่องราวในวันนั้นปิดร้านเสื้อผ้าซะ

แบบนี้ก็จะกันไม่ให้ไป๋ยิ่นหนิงรู้ความลับที่ผ่านมาของเธอ

เธอรู้สึกรักไป๋ยิ่นหนิง วันนั้น เธอเห็นไป๋ยิ่นหนิงโกรธเนื่องจากหลินซินเหยียน เธอทั้งริษยา และอิจฉา

ทั้งที่หลินซินเหยียนมีสามีมีลูกแล้ว ทำไมไป๋ยิ่นหนิงยังต้องดีต่อเธออีก？

อย่างเช่นเมื่อครู่ ก็ยังจะแก้ตัวให้เธอ

เธอกำมือไว้แน่น เส้นเลือดหลังมือที่บอบบางก็ปูดขึ้นมา