กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 253

เขาไม่สนใจสักนิดว่าน้ำนั้นเย็นแค่ไหน เพียงแค่พยายามว่ายเข้าไปใกล้เธอ

ระหว่างท้องฟ้าและพื้นดินกลับหัวกลับหาง หลินซินเหยียนเหมือนมองเห็นจงจิ่งห้าวว่ายน้ำเข้ามาหา เธออยากยื่นสองมีไปหาเขา อยากเรียกชื่อของเขา แต่ว่าควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้ เท้ารู้สึกเหมือนโดนอะไรเกี่ยวดึงเธอจมลึกลงไป

จงจิ่งห้าว จงจิ่งห้าว...

น้ำทะลักเข้าปากเธอ ปิดกั้นคำพูดของเธอทั้งหมด

“หลินซินเหยียน...”

เขาโผล่หน้าขึ้นมาสูดอากาศเข้าปอดลึก ดำดิ่งลงไปตามหาเธอ

ไม่นานเขาก็เห็นว่าเธอโดนพืชน้ำเกี่ยวเท้าเอาไว้ พยายามดิ้นรน แต่ก็เอาไม่ออก เขาว่ายน้ำเข้าไปหาเธออย่างรวดเร็ว กอดเธอเอาไว้

จับศีรธเธอเอาไว้ ปิดริมฝีปากของเธอ ถ่ายอากาศให้กับเธอ

หลินซินเหยียนเบิกตาโพลง ราวกับเจอทางรอด เธอกอดเขาเอาไว้แน่น

จงจิ่งห้าวผลักเธอออก ส่ายหัว ดำดิ่งลงไปลึก ดึงพืชน้ำพวกนั้นออก

รอจนเขากลับมาหาเธออีกครั้ง เธอก็หมดสติไปแล้ว

ขาดอากาศนานเกินไป อากาศที่จงจิ่งห้าวถ่ายเทให้เธอ ไม่เพียงพอให้เธออยู่ได้นานขนาดนี้

ไม่นาน จงจิ่งห้าวก็พาเธอกลับเข้าฝั่ง

“คุณพ่อ หม่ามี๊” หลินซีเฉินและหลินลุ่ยซีโผล่หน้ามาจากริมฝั่ง มองจงจิ่งห้าวอุ้มหลินซินเหยียนขึ้นมา ก็ตะโกนเรียกด้วยความดีใจ จงจิ่งห้าวบอกเพียง พวกเรากลับ เด็กทั้งสองก็เดินตามเขาอย่างว่าง่าย ขึ้นรถไป

ไป๋ยิ่นหนิงอยากเดินเข้ามาหา จงจิ่งห้าวไม่ได้สนใจเขา

ร่องรอยที่เหลือไว้บนฝั่งนั้น บ่งบอกว่า หลินซินเหยียนไม่ได้ตกลงไปในน้ำเพราะอุบัติเหตุ

สถานที่แห่งนี้ไป๋ยิ่นหนิงแนะนำมา จงจิ่งห้าวสงสัยเขา

แน่นอน เขาไม่อยากคุยอะไรกับเขาแม้เพียงประโยคเดียว หากเรื่องนี้ยังไม่กระจ่าง ไป๋ยิ่นหนิงก็ยังตกเป็นผู้สงสัยอยู่

“เกาหยวน นายไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด” สีหน้าของไป๋ยิ่นหนิงดูไม่ดี

สถานที่แห่งนี้เขาแนะนำเอง ตอนนี้หลินซินเหยียนกลับตกน้ำไป เรื่องนี้ เขาต้องรับผิดชอบและอธิบายมันกับจงจิ่งห้าว

เกาหยวนก้มหน้า “ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”

ภายในรถ หลินซินเหยียนค่อยๆ ฟื้นขึ้นมาจากการช่วยผายปอดย้ำๆ ของจงจิ่งห้าว ทุกสิ่งทุกอย่างตรงหน้ายังถูกบังด้วยม่านน้ำบางๆ เธอมองไม่ชัด เงาเลือนรางตรงหน้ามั่นใจว่าเป็นจงจิ่งห้าว

เธอกอดเขาเอาไว้แน่น เมื่อสักครู่เธอตกใจแทบแย่

นี่เป็นครั้งที่สองที่เธอจมน้ำ ยามที่เธอจมลงไปนั้น เธออยู่ห่างจากความตายเพียงน้อยนิด เธอกลัวว่าตัวเองจะตายไปแบบนั้น ตายจากลูกๆ ทั้งสองคน

“ฉัน ฉันกลัว”

จงจิ่งห้าวกอดเธอเอาไว้ กดจูบเบาๆ บนขมับเปียกชื้นของเธอ “ไม่เป็นไรแล้ว ไม่เป็นไร”

ร่างของทั้งคู่เปียกชื้น หลินซินเหยียนสั่นระริกอยู่ในอ้อมแขนของเขา เธอหนาว หนาวมาก

“ปรับแอร์สูงหน่อย”

ลมหายใจของเขา ความโกรธของเขา เสียงคำรามของเขา ราวกับมีกระแสไฟเชื่อมต่อมายังร่างกายของเธอ เธอรับรู้ได้ถึงความกลัวและโทษตัวเองของเขา หลินซินเหยียนกอดเขาเอาไว้แน่นนี่ไม่ใช่ความผิดของเขา

เพราะเธอประมาทเกินไป ไม่ได้ให้บอดี้การ์ดตามไปด้วย ถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้

นึกถึงตอนที่เธอไปซื้ออาหารปลาอยู่ เธอเจอกับเหยาชิงชิง หลินซินเหยียนอยู่ในอ้อมกอดของเขา เอ่ยเสียงเบา “ที่ฉันตกลงไปในน้ำมันไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นเพราะเหยาชิงชิง”

ตอนนั้นเหยาชิงชิงมาโผล่อยู่ตรงหน้าเธอ