กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 27

หลินซินเหยียนตั้งสติ “พี่คะ รบกวนวนรถกลับไปหน่อยค่ะ ฉันมีของลืมไว้ที่บริษัทที่ต้องเอา”

คนขับทำเหมือนไม่ได้ยิน

หลินซินเหยียนเสียงสูงขึ้น “รบกวนพี่จอดหน่อยค่ะ!”

คนขับเร่งความเร็ว ความอ่อนโยนก่อนหน้านี้เปลี่ยนไป พูดอย่างเย็นชาว่า “ยังไม่ถึงที่”

จังหวะนั้น ลมหายใจของหลินซินเหยียนเร็วอย่างควบคุมไม่ได้! สติที่หลงเหลืออยู่บอกเธอ ตอนนี้ห้ามลนลาน มือของเธอค่อยๆขยับไปที่ขา พยายามหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อขอความช่วยเหลือ

คนขับดูวัตถุประสงค์เธอออก ก็เหยียบเบรก ในสถานการณ์ที่ไม่ทันตั้งตัว โทรศัพท์ที่หลินซินเหยียนเพิ่งหยิบออกมาก็หลุดออกจากมือ

“นะ นายเป็นใคร จะทำอะไร? ” หลินซินเหยียนพยายามกดความหวาดกลัวและความตื่นตระหนักในใจลง

คนขับเหยียบคันเร่งเกือบมิด มองเธอจากกระจกหลัง “คุณได้ไปผิดใจกับใครหรือเปล่าครับ? ผมแค่รับเงินเขาช่วยเขาทำงานเท่านั้น ”

หัวใจเธอเต้นรัวๆ มือทั้งสองสั่นเทา ใครจะทำร้ายเธอกันแน่?

ไป๋จวู่เวยเหรอ?

“ฉันก็ให้เงินนาย! ” หลินซินเหยียนพยายามเสนอเงื่อนไขกับเขา

คนขับชำเลืองมองเธอ เสื้อผ้าที่ราคาถูก ไม่เหมือนคนมีเงิน

คนขับไม่เชื่อเธอ

เมื่อเห็นว่าสถานที่นี่ยิ่งอยู่ยิ่งเปลี่ยว หลินซินเหยียนตัดสินใจครั้นไม่สนใจชั่วดี ถ้าหากเธอกระโดดลงรถยังพอมีโอกาสรอด แต่ถ้าถูกเขาพาไป ไม่กล้าที่จะคิดผลที่ตามมาเลย

เธอจับมือของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในที่สุดก็ตัดสินใจดึงตัวล็อคนิรภัย เปิดประตูรถออกมา!

คนขับเหลือบมองเธอไปทีหนึ่ง “โดดลงไป ไม่ตายก็หนังถลอก คุณหนีไม่พ้นหรอก!”

แม้จะหนีไม่พ้น เธอก็นั่งในรถนี่ ให้คนขับพาตัวเองไปไม่ได้ แบบนั้นสิถึงตายอย่างเดียว!

เธอก็กลัว แต่เธอไม่มีทางเลือก

เธอยื่นมือออกมาลูบหน้าท้อง “ลูกต้องเข้มแข็งหน่อยนะ”

ลมพัดมาแรง จนผมเธอยุ่งเหยิง แต่จิตใจแน่วแน่

เธอรวบรวมความกล้า กระโดดลงไป

ความเร็วของรถเร็วเกินไป เมื่อเธอโดดลงเข่าทั้งคู่กระแทกพื้น นอนราบกับพื้น ทันใดนั้น ความเจ็บปวดที่หนักหน่วงก็เข้ามาแทนที่หัวเข่าของเธอ ราวกับเลือดจะไหลออกมาด้วยความเจ็บปวด

เธอไม่มีเวลาดู ลุกขึ้นก็วิ่งเลย

คนขับคิดไม่ถึงเลยว่า เธอจะกล้ากระโดดลงไปจริงๆ จึงจอดรถแล้วลงจากรถวิ่งตามเธอ

หลินซินเหยียนวิ่งขาลากได้ไม่เร็ว ทุกครั้งที่ก้าว ก็ต้องแบกรับความเจ็บปวดที่สาหัส

เธออดกลั้นไว้ เพราะเธอรู้ว่า ถ้าเธอหยุดก็ตายแน่!

“หยุด!” คนขับใกล้จะตามทันแล้ว

เธอพยายามวิ่งสุดแรงความสามารถ

วิ่งสุดชีวิต

ในป่าที่ไม่ไกล มีแสงไฟ อาจจะมีคน ตอนนี้เธอต้องขอความช่วยเหลือจากคนอื่นถึงจะมีโอกาสรอด

เธอวิ่งเข้าไปในป่า ไปตามทิศทางของแสงไฟ พลางวิ่งพลางตะโกนช่วยด้วย หวังว่าจะสามารถดึงดูดความสนใจของคนอื่น

คนขับแข็งแรงดี หลินซินเหยียนได้รับบาดเจ็บ จึงถูกคนขับจับไว้ได้ “อย่าคิดจะหนี!”

คนขับลากเธอเดินกลับไปทางเดิม พยายามจะยัดเธอเข้าไปในรถอีกครั้ง

หลินซินเหยียนพลิกตัวกลับกัดแขนของเขา คนขับร้องเสียงเจ็บปวด ตบเข้าไปหน้าเธอ “อีกะหรี่ กล้ากัดกู!”

หลินซินเหยียนไม่ปล่อย ในปากมีกลิ่นคาวเลือด จนกว่าคนขับจะปล่อยแรงกดในมือ เธอถือโอกาสหนี วิ่งเร็วกว่าก่อนหน้านี้

“หยุด!” คนขับวิ่งตามอีกครั้ง เหมือนขาไปสะดุดอะไรจึงล้มลง หลินซินเหยียนมีเวลาหนี

เมื่อวิ่งไปใกล้ เธอถึงพบว่า แสงสว่างนั้นเป็นวิลล่า

เธอวิ่งไปเคาะประตูอย่างแรง “มีคนไหม ช่วยฉันที——”

ประตูถูกเธอเคาะจนเสียงดังปังๆ

ในขณะนี้คนขับวิ่งตามมา จ้องมองหลินซินเหยียนที่ไม่มีทางหนี “วิ่งสิ คุณยังจะวิ่งอีก ผมจะดูว่าคุณจะวิ่งไปไหนได้อีก!”