“คุณจะทำอะไร?”
ฉินยาใส่ชุดแต่งงาน วันนี้เธอดูสวยเป็นพิเศษ ตอนนี้ใบหน้าอันสวยงามหน้านิ้วขมวดเข้าหากัน
ซูจ้านพูดตามความจริง เพราะว่าเธอก็มองเห็นแล้ว “ล็อกประตูไง”
“คุณล็อกประตูทำไม?” น้ำเสียงของฉินยาดังขึ้นเล็กน้อย เดินเข้าไปจะเปิดประตู แต่ถูกซูจ้านดึงตัวไว้ “คุณจะไปไหน? วันนี้เป็นวันเข้าหอของเราสองคน ทำไม คุณอยากให้ผมอยู่คนเดียว? ผมจะบอกคุณ เป็นไปไม่ได้”
“คุณ......อ้าก”
คำพูดของฉินยายังไม่ทันได้พูด ก็ถูกซูจ้านดึงเอวแล้วหามตัวขึ้น ฉินยากระทืบเท้า ซูจ้านไม่สนใจ จากนั้นก็โยนตัวเธอขึ้นไปบนเตียงนุ่ม เขาอยู่เหนือเธอ เกาะกระดุมไปด้วยพูดไปด้วย “ผมจะให้คนอื่นหัวเราะเยาะผมไม่ได้ คืนนี้ คุณห้ามไปไหนทั้งนั้น”
ฉินยาไม่ใช่สาวน้อยที่ไม่เคยผ่านอะไรมาเลย เห็นท่าทางแบบนี้ของซูจ้าน เธอรู้ว่าเขาจะทำอะไร ก็เพราะว่ารู้ดี ก็เลยรู้สึกกังวลใจ
เธอขยับร่างกาย “ซูจ้านคุณอย่าวู่วาม”
ไม่ใช่เพราะเธอสงวนตัว แต่เป็นเพราะว่ายังไม่พร้อม เพราะครั้งที่แล้วพวกเขาสองคนดื่มเยอะเกินไป ก็เลยไม่รู้สึกเขิน แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน ทั้งสองคนมีสติดี
ถึงแม้ว่ามีความรู้สึกดีต่อเขา แต่ว่าไม่เคยคบหากันอย่างจริงจัง
ซูจ้านยิ้ม “คุณไม่ต้องตื่นเต้น ผมจะทำอย่างอ่อนโยน”
“ซูจ้านคุณให้ฉันเตรียมตัวก่อน” ฉินยาพลิกตัวอยากลุกขึ้น ซูจ้านย่อตัวไปจับข้อเท้าของเธอไว้ ดึงขาเธอมาไว้ที่เอวของเขา กดตัวลงไป “พวกเราเป็นสามีภรรยากันแล้ว ยังต้องคิดอะไรอีก?”
“ซู......อือ.....”
คำพูดของฉินยา หายไปกับจูบของซูจ้าน
นอกห้อง เสิ่นเผยซวนจับหัวของหลินซีเฉิน “เสี่ยวเฉินวันนี้ใจดีจริงๆ ซูจ้านยังไม่ได้ลิ้มรสความลำบากเลย น่าจะแกล้งเขาต่ออีก ให้เขารู้ว่าอะไรของล้ำค่าต้องทะนุถนอม”
หลินซีเฉินเงยหน้ามองเสิ่นเผยซวน “อิจฉาเหรอครับ?”
เสิ่นเผยซวน “.......”
เขาขมวดคิ้ว “ทำไมต้องอิจฉา?”
“เพราะว่าไม่มีภรรยาไง”
เสิ่นเผยซวน “.......”
“เด็กแสบ กล้าล้ออาเหรอ” เสิ่นเผยซวนทำท่าจะหยิกหูของเขา หลินซีเฉินไหวตัวทัน รีบวิ่งหนีไป
หลินซินเหยียนพาลูกสาว เตรียมตัวจะกลับห้องนอน คุณย่าที่จัดการเรื่องข้างล่างเรียบร้อยแล้วเดินขึ้นมา เห็นหลินลุ่ยซีก็หรี่ตาลง “แม่สาวน้อยนี่สวยจังเลย เหมือนแม่”
เพราะว่าถูกชม หลินลุ่ยซีก็หัวเราะดีใจแล้วทักทาย “สวัสดีค่ะคุณย่า”
หลินซินเหยียนรีบสอนลูกสาว เรียกแบบนี้ ก็เรียกผิดรุ่นกันหมดแล้ว เธอย่อตัวลงพูดกับลูกสาว “คุณย่านี่แม่เป็นคนเรียก แต่หนูต้องเรียกย่าทวด”
หลินลุ่ยซีถามอย่างไม่ค่อยเข้าใจ “ย่าของคุณแม่หนูเรียกว่าย่าทวดเหรอคะ?”
หลินซินเหยียนพยักหน้า “ใช่”
หลินลุ่ยซีหันไปมองคุณย่า เรียกอย่างปากหวาน “สวัสดีค่ะย่าทวด”
“จ้า” หัวใจของคุณย่าเหมือนถูกเสียงหวานของสาวน้อยทำให้ละลาย จูงมือเธอไว้ “เสี่ยวลุ่ย ให้ย่าทวดไปนั่งที่ห้องหนูหน่อยได้ไหม?”
เธออายุเยอะแล้ว ถึงแม้ว่างานแต่งไม่ต้องให้เธอทำอะไร แต่ก็มีเรื่องให้ห่วงอยู่ไม่น้อย เพิ่งจัดการเรื่องในงานเสร็จ เธอเหนื่อยแล้ว อยากพักผ่อน แต่อยู่ในที่ไม่คุ้นเคย ก็อยากหาคนคุยด้วย ทุกคนต่างก็ยุ่งกัน เห็นสาวน้อยน่ารัก ก็อยากอยู่กับเธอสักพัก
คนยิ่งแก่ ยิ่งกลัวเหงา
“แต่ว่า” หลินลุ่ยซีพูดอย่างไม่ต้องคิด เธอจูงมือของย่าทวดเข้าไปในห้อง หลินซินเหยียนก็ตามเข้าไปด้วย ตอนนี้หลินซีเฉินกับเสิ่นเผยซวนไม่รู้ไปเล่นกันที่ไหนแล้ว จงจิ่งห้าวเพราะอยากอยู่กับหลินซินเหยียนต่อ ก็เดินตามเข้าไปด้วย
หลินซินเหยียนเทน้ำให้คุณย่า “วันนี้เหนื่อยมาใช่ไหมคะ?”
คุณย่ายิ้ม ซูจ้านสามารถได้แต่งงานอย่างราบรื่น เหนื่อยหน่อยก็ไม่เป็นไร “คนแก่แล้ว ทำอะไรไม่ค่อยได้แล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม