กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 344

หลิวเฟยเฟยจงใจถ่ายหน้าผู้หญิงให้ชัดๆ

สีหน้าของลู่ยวนแดงเขียวสลับกัน จะเอาน่าเกลียดขนาดไหนก็น่าเกลียดขนาดนั้น อาจเป็นเพราะว่าเขาไม่ได้ชอบภรรยาคนนี้ แต่ว่าตามกฎหมายแล้วเธอเป็นผู้หญิงของเขา ตอนนี้......

เขาโมโห ส่วนมากเป็นเพราะรู้สึกว่าตัวเองขายหน้า ไม่ได้มีใจที่สงสารเท่าไหร่

หญิงสาวสงสัย ก็ได้มองไปยังหน้าจอ ลู่ยวนได้เตะเธอออกไป หงุดหงิดมากๆ ก็ได้โยนโทรศัพท์ออกไป เสียงดังเพล้งแตกกระจัดกระจาย

ชายหนุ่มก็ได้รีบไปเก็บ แตกไปแล้ว เขาก็ปวดใจมากๆ “นี่เป็นโทรศัพท์ฉัน อีกอย่าง พี่โยนโทรศัพท์แล้วได้ประโยชน์อะไร?”

เวลานี้ โทรศัพทที่เขาทิ้งไว้ที่โซฟาก็ได้ดังขึ้น เขาก็ได้เอามาแล้วรับ อาจเป็นเพราะว่าโมโห เพราะงั้น น้ำเสียงไม่ดีมากๆ “ฮะโหล”

หลิวเฟยเฟยก็ได้ฟังออกถึงความโกรธของเขา ก็ได้หัวเราะอย่างควบคุมไม่ได้ “เห็นคลิปที่ฉันส่งให้นายหรือยัง?”

ลู่ยวนเอาโทรศัพท์ออก พบว่าที่วีแชทมีวิดีโอส่งมาแล้วยังไม่ได้ดู เขากดเข้าไป ก็เป็นคลิปที่เขาได้ดูเมื่อกี้ ไม่นานเขาก็ตั้งสติได้ “เธอเป็นคนทำ?”

หลิวเฟยเฟยไม่ได้ปฏิเสธ เธอต้องการให้ผู้หญิงคนนี้เสียชื่อเสียง ขอแค่ลู่ยวนขายหน้า คนทั้งเมืองBรู้ว่า เขาได้ถูกสวมเขาใหญ่ๆ แบบนี้

ลู่ยวนกัดฟัน “เธอบ้าแล้ว รีบลบคลิปเดี๋ยวนี้ เธออยู่ที่ไหน? ฉันไปหาเธอ”

“เหอะๆ ตอนนี้รนแล้วเหรอ? สายไปแล้ว คลิปนี้ฉันได้ส่งไปให้ผู้ใช้บัญชีที่ดังมากๆ ในTiktokแล้ว แล้วก็พวกสื่อต่างๆ ในเมืองB ฉันว่าข่าวที่เป็นน่าสนใจแบบนี้ พวกเขายอมที่จะประกาศมากๆ ยังไงซะ ตระกูลลู่ก็มีชื่อเสียงเล็กน้อย......”

“หลิวเฟยเฟย!” ลู่ยวนก็ได้โมโหมากๆ

เมื่อก่อนหลิวเฟยเฟยกลัวเขาโมโหมากๆ กลัวว่าเขาไม่เอาเธอ ตอนนี้เขาก็ไม่เอาเธอแล้ว เธอยังมีอะไรต้องกลัวอีก?

เธอก็ได้ก้มลงไปมองผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าสักพัก “จะให้ฉัน ไลฟ์สดให้นายดูไหม ดูว่าเมียของนาย ตอนนี้มีท่าทางแบบไหนบ้าง?”

ลู่ยวนก็ได้กดความหงุดหงิดมากๆ ไว้ ถาม “ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?”

หลิวเฟยเฟยหัวเราะ “นายคิดว่าฉันโง่เหรอ บอกนาย ให้นายพาคนมาจับตัวฉันเหรอ?”

“เธออยากจะทำอะไร?”

ตอนนี้เขาอยากจะฆ่าหลิวเฟยเฟยตายเดี๋ยวนี้!

“ฉันไม่อยากจะทำอะไร ก็แค่รู้สึกว่าสนุก” พูดจบ หลิวเฟยเฟยก็ได้หัวเราะออกมาดังๆ “เมียของนายอยู่ที่ตึกจงกู่ นายไปหาเธอเถอะ”

หลิวเฟยเฟยพูดจบก็ได้วางสายไป ตอนนี้คลิปร่วมรักของผู้หญิงคนนี้เกรงว่าได้ส่งต่อไปแล้ว ให้เธอได้อยู่ราวกับตายทั้งเป็น คือการให้เธอเจอกับการถูกผู้คนซุบซิบนินทา

เป้าหมายของเธอได้บรรลุแล้ว แน่นอนว่าไม่รั้งเธอไว้ต่อ

หลิวเฟยเฟยได้ให้คนพาตัวหญิงสาวไปที่ตึกจงกู่

จากนั้นก็ได้ให้คนที่เหลือขับเรือ

ขับไป เธอก็ได้โทรไปหาซูจ้านไป

ซูจ้านมองเห็นเบอร์ของเธอก็ไม่ได้รับ ก็ได้เอาโทรศัพท์โยนไปที่เบาะรถข้างๆ กำลังอยู่ระหว่างทางไปโรงพยาบาล เตรียมที่จะไปเยี่ยมคุณท่านหญิง

ไม่นาน ก็ได้มีคนโทรมา คราวนี้เป็นคนใช้ในบ้าน คนอื่นซูจ้านไม่วางใจ ก็ได้ให้คนใช้ในบ้านไปดูแลคุณท่านหญิงที่โรงพยาบาล ส่วนมากเขาก็ได้อยู่ที่โรงพยาบาล มีธุระออกมา ก็ได้ให้คนใช้มาเฝ้า

คราวนี้คนใช้โทรมาหาเธอ ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องกับคุณท่านหญิงหรือเปล่า เขาก็ได้เอียงตัวไปเอาโทรศัพท์ ปลายสายก็ได้มีเสียงที่ร้อนรนดังขึ้น “ทนายซู แย่แล้วค่ะ คุณท่านหญิงหายตัวไปแล้ว”

คุณท่านหญิงหายตัวไป?

“หายตัวไปได้ยังไง? ไปตรวจอะไรแล้วหรือเปล่า?” ซูจ้านไม่เชื่อเท่าไหร่ หายตัวไป

กลางวันแสกๆ มีแต่คนอยู่รอบๆ โรงพยาบาล ใครจะจับตัวคุณท่านหญิงไป

“ไม่มีค่ะ หาท่านไม่เจอเลย ดิฉันแค่ไปซื้อเต้าฮวยเค็มให้ท่าน กลับมา ท่านก็ไม่อยู่แล้ว” คนใช้ร้อนรนมาก การกลัวว่าจะเกิดเรื่องมันเป็นหน้าที่ของเธอ