กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 370

จงจิ่งห้าวเก็บสีหน้าเล็กน้อย แววตามีความกระดี๊กระด๊าที่ไม่มีใครสามารถมองเห็น

เธอเป็นแบบนี้คือเธอหึงเหรอ?

มีแค่ชอบคนๆนึงมาก ถึงจะหึงสินะ

เฉินชือหานอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน เธอเป็นถึงคุณหนูตระกูลดังที่สมชื่อสมฐานะ เป็นเป้าหมายที่คนมากมายเอาใจและประจบประแจง ถึงเพื่อนสนิทที่อยู่ข้างกายก็ล้วนเอาอกเอาใจเธอทั้งนั้น

ไม่เคยมีใครที่ไม่ไว้หน้าเธอขนาดนี้มาก่อน

เธอยับยั้งอารมณ์ไว้ “คุณนายจงไม่ค่อยพอใจเหรอคะ?”

หลินซินเหยียนตอบได้คล่องแคล่วชาญฉลาด “ไม่ทราบว่าคุณเฉินนี่หมายความว่ายังไงคะ ทำไมฉันต้องไม่พอใจด้วย? หรือคุณเฉินทำเรื่องอะไรที่คิดว่าฉันจะไม่พอใจ? แต่ตามประวัติครอบครัวของคุณเฉินแล้ว ฉันว่าไม่มีทางทำเรื่องเสื่อมเสียประเพณีศีลธรรม และเรื่องที่ทำให้คนไม่พอใจหรอกมั้งคะ?”

หลังจากเฉินชือหานได้เจอใบหน้าอันบริสุทธิ์ไม่มีพิษไม่มีภัยของหลินซินเหยียนแล้ว รู้สึกว่าเธอคือกระต่ายขาวตัวนึง อยากจะกระตุ้นเธอมันง่ายมาก แต่ไม่เคยคิดเลย……

ว่าเธอจะเป็นกระต่ายขาวที่กัดคนเป็น

เฉินชือหานรักษารอยยิ้มบนใบหน้าไว้ไม่ไหวอีกต่อไป เดี๋ยวเขียวเดี๋ยวซีดสลับกัน ดูแย่มากๆ

จุดนี้ก็เหนือความคาดหมายของเหวินชิงมาก หลินซินเหยียนไปที่ตระกูลเหวินทุกครั้งล้วนมีกิริยาท่าทางที่สุภาพเรียบร้อย เป็นแม่บ้านแม่ศรีเรือนคนนึง

เขานึกว่าเฉินชือหานจะต้องจัดการได้แน่นอน แต่ไม่คิดเลย……

เขาออกมาคลี่คลายสถานการณ์ “เอาล่ะ วันนี้ลุงเลี้ยงข้าว อย่าทะเลาะกันจนทำให้เสียบรรยากาศเลยนะ”

เขาเรียกพนักงานมาสั่งกับข้าว จากนั้นได้ยื่นเมนูอาหารให้เฉินชือหาน “อยากทานอะไรก็สั่งเลยนะ”

เขาเปิดดูเมนูอาหาร สั่งกับข้าวหลายอย่างที่จงจิ่งห้าวค่อนข้างชอบทาน จงใจเพิกเฉยหลินซินเหยียนไว้ข้างๆ

เฉินชือหานถือว่าชนะมาได้ยกนึงแล้ว เธอมองหลินซินเหยียนแว๊บนึงอย่างไม่ทิ้งร่องรอย พร้อมยกมุมปากขึ้น ถึงปากคมฟันคล่องแค่ไหนแล้วจะทำไม?

เหวินชิงไม่ชอบเธอ แถมยังแสดงจุดยืนได้ชัดเจนมากว่าอยากให้เธอไปจากจงจิ่งห้าว

วันนั้น เธอได้ยินเหวินชิงคุยสายกับพ่อของเธอ เนื้อหาก็คือเหวินชิงอยากให้จงจิ่งห้าวหย่ากับหลินซินเหยียน

ตอนนั้นเธอยังทึ่งมากอยู่เลยว่าจงจิ่งห้าวไปแต่งงานตอนไหน?

แต่พ่อของเธอไม่ได้ทึ่ง น่าจะเพราะก่อนหน้านั้นเหวินชิงเคยบอกพ่อเธอ

ต่อมาเหวินชิงบอกว่าอยากให้เธอแต่งงานกับจงจิ่งห้าว หลังจากพ่อของเธอได้ชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสียแล้ว ได้ตอบตกลงข้อเสนอของเหวินชิง

จงจิ่งห้าวกับหลินซินเหยียนแอบซุ่มแต่งงาน ไม่มีคนรู้ อีกอย่างแต่งงานเชื่อมสายสัมพันธ์กับตระกูลจง ไม่ใช่แค่ตระกูลจงอย่างเดียวเท่านั้น

ยังมีตระกูลเหวินอีก

นี่เป็นวงการผลประโยชน์ที่ใหญ่มหาศาล ยิ่งไปกว่านั้น จงจิ่งห้าวยังหนุ่มยังแน่นแถมเป็นคนมีความสามารถ ลูกสาวแต่งงานไปก็ไม่เสียเปรียบ

ไม่ว่าคำนวณยังไงก็เป็นการค้าขายที่คุ้มค่า

ในตอนแรกเฉินชือหานคือคัดค้าน เธอรับปากไปส่งเอกสารที่โรงแรม คืออยากพูดสถานการณ์ให้ชัดเจนหลังจากที่ได้เจอหน้าจงจิ่งห้าว

หลังจากได้ใกล้ชิดสัมผัส เธอรู้สึกไม่เหมือนกับที่เคยเห็นในโทรทัศน์

เมื่อก่อนรู้ว่าเขารวย หน้าตาไม่เลว

หลังจากที่ได้ใกล้ชิดถึงพบว่า เขาไม่เพียงหน้าตาหล่อ ยังมีความทรงพลังที่ขัดเกลามาจากอุปสรรคมากมาย กาลเวลาผ่านไป ทำให้เขายิ่งมีความเป็นลูกผู้ชายสูง

ภายใต้ความแปลกใจ เฉินชือหานได้ตัดสินใจตอบตกลงข้อเสนอของพ่อกับเหวินชิง

เธออยากดูซิว่าผู้ชายคนนี้มีความหนักแน่นขนาดนี้จริงหรือเปล่า ขนาดผู้หญิงอยู่ในอ้อมกอดก็ยังสามารถหักห้ามใจได้

เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้แย่กว่าหลินซินเหยียน

เฉินชือหานจงใจสั่งอาหารไปหลายอย่างๆเสียงดัง กับข้าวบางส่วนเป็นของที่เธอชอบทาน บางส่วนไม่ใช่

แค่เพื่ออยู่ตรงหน้าหลินซินเหยียนจะได้มีหน้ามีตา

“ยังมีอย่างอื่นมั้ยครับ?” พนักงานถาม

เฉินชือหานยื่นเมนูอาหารไปแล้วพูด “ไม่มีแล้ว แค่นี้แหละ พยายามเสิร์ฟอาหารเร็วๆนะ”

เธอมีครอบครัวที่มีอำนาจและชื่อเสียงแถมยังได้รับการสนับสนุนจากเหวินชิง มีหรือที่จะสู้ผู้หญิงที่ไม่มีอะไรเลยคนนี้ไม่ได้?

คิดถึงตรงนี้เฉินชือหานก็ได้เชิดหน้าอย่างเย่อหยิ่ง

ความมั่นใจที่ภูมิหลังทางครอบครัวให้มา ทำให้เธอมีความมั่นใจฟุ้งกระจายไปทั้งตัว

ไม่นาน ประตูห้องอาหารก็ถูกผลักออก พนักงานหญิงได้ใส่ชุดกี่เพ้ายืนเรียงกันเป็นแถว และเสิร์ฟอาหารมาที่บนโต๊ะทีละอย่าง

ไม่นาน โต๊ะอาหารที่กว้างใหญ่ก็ถูกอาหารรสเลิศหลากหลายชนิดยึดครอง

เดิมทีเหวินชิงวางแผนไว้คือรอจงจิ่งห้าวมา เขาก็หาข้ออ้างจากไป และสร้างโอกาสให้เฉินชือหานได้ใกล้ชิดกับจงจิ่งห้าว

ตอนนี้หลินซินเหยียนอยู่ เขาไม่กล้าไป กลัวเฉินชือหานจะรับมือไม่ไหว และกลัวเฉินชือหานเก็บอาการไม่อยู่แล้วเผยพิรุธออกมาต่อหน้าจงจิ่งห้าว

ข้าวมื้อนี้ทุกคนต่างมีความคิดของตัวเอง ทำให้อาหารเลิศรสเต็มโต๊ะนี้ก็ดูมัวหมองไร้สีสันไปด้วย

มีเสียงใสๆของตะเกียบกระทบจานดังขึ้นเป็นครั้งคราว

ในปากเฉินชือหานคอยเคี้ยวอาหารอยู่ แต่สายตากลับมัวแต่จ้องหลินซินเหยียน

ถ้าจะบอกว่าโต๊ะนี้ใครทานได้เอร็ดอร่อยที่สุด งั้นก็คงจะเป็นหลินซินเหยียนแล้ว

กับข้าวที่จงจิ่งห้าวสั่งมา ต่างก็วางอยู่ตรงหน้าหลินซินเหยียนหมด แถมจงจิ่งห้าวกินไปแค่ไม่กี่คำ ก็มามัวแต่คอยคีบกับข้าวให้เธอ

เห็นเธอกับเหวินชิงเป็นคนตายหรือไง?

ไม่แคร์เลยสักนิดว่ามีคนนอกอยู่

“ดูไม่ออกเลยนะคะว่าความสัมพันธ์ของคุณนายจงกับประธานจงจะดีขนาดนี้ ทำเอาฉันที่เป็นคนนอกเหมือนก้างขวางคอยังไงอย่างงั้นเลย จะอยู่ก็ไม่ใช่ ไม่อยู่ก็ไม่ใช่” เฉินชือหานพูดจาสองแง่สองง่าม

จงจิ่งห้าววางตะเกียบลงและเงยหน้าขึ้น

หลินซินเหยียนจับมือของเขาไว้จากใต้โต๊ะ จงจิ่งห้าวมองมา เธอได้ตอบด้วยรอยยิ้ม เฉินชือหานเธอรับมือไหวอยู่ ไม่ต้องให้เขาออกโรงปกป้อง

ในเมื่อเธอเป็นภรรยาของเขา จัดการกับผู้หญิงที่มีความคิดพวกนั้น ให้เธอมาจัดการเองจะเหมาะสมกว่า