หลินซินเหยียนสุดจะทน!
“คุณออกไปได้แล้ว!”
จงจิ่งห้าวเอียงคอมองเธอ“โกรธหรอ?”
หลินซินเหยียนจ้องไปที่เขา
เขายิ้มออกมา“‘งั้นคุณก็ช่วยผมถอดด้วยสิ ผมก็อยากเข้าห้องน้ำเหมือนกัน”
หลินซินเหยียน“……”
นี่เขาไร้ยางอายถึงขั้นนี้ได้ยังไง?
หลินซินเหยียนจงใจกุมท้องไว้“คุณตั้งใจยั่วโมโหฉันใช่ไหม?”
จงจิ่งห้าวเลิกแหย่เธอทันที แล้วถามขึ้นอย่างจริงจัง“ไม่สบายตรงไหนหรอ?”
หลินซินเหยียนลดเสียงลงแล้วทำท่าอ่อนแรง“อืม ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย ทั้งหมดนี้เป็นเพราะคุณยั่วโมโหฉัน ถ้าคุณยังกวนฉันอีก ฉันจะโกรธจริงๆด้วย”
จงจิ่งห้าวรู้ว่าเธอขี้อายจึงไม่แกล้งเธออีก เขาเดินออกไปจากห้องน้ำแล้วปิดประตูลง แต่ก็ยังไม่วางใจจึงเอ่ยกำชับออกไป“ผมจะรออยู่หน้าประตู เสร็จแล้วเรียกผมนะ”
หลินซินเหยียนพยักหน้า
จงจิ่งห้าวปิดประตูลง ใบหน้าที่ดูสบายใจหายไปทันที เขาเก็บซ่อนอารมณ์ความรู้สึกต่างๆได้เป็นอย่างดีเมื่ออยู่ต่อหน้าหลินซินเหยียน เพราะเขาไม่อยากให้เธอคิดมาก
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความไปหาเสิ่นเผยชวนว่าให้เขาพาจวงจื่อจิ่นมาอยู่ที่โรงพยาบาลนี้ เขาจะได้สะดวกไปเยี่ยมและดูแล อีกอย่างตอนนี้หลินซินเหยียนก็ลุกออกจากเตียงไม่ได้ เพราะงั้นไม่มีทางบังเอิญเจอกันแน่นอน
เขามั่นใจว่าหลินซินเหยียนจะไม่รู้
อีกอย่างที่นี่เป็นโรงพยาบาลที่ดีที่สุดในประเทศ ฉะนั้นเขาจึงไม่วางใจถ้าจะส่งตัวหล่อนไปที่โรงพยาบาลอื่น
ไม่นานก็มีข้อความตอบกลับมาจากเสิ่นเผยชวนคำเดียวสั้นๆว่า【ครับ】
หลินซินเหยียนล้างมือเสร็จก็เดินไปเปิดประตู เธอเห็นจงจิ่งห้าวกำลังดูโทรศัพท์อยู่พอดี
“ดูอะไรน่ะ?”หลิซินเหยียนเหลือบมองที่โทรศัพท์ของเขา
จงจิ่งห้าวเก็บโทรศัพท์ลงแล้วพูดขึ้นด้วยท่าทีเรียบเฉย“ดูข่าวน่ะ”
หลินซินเหยียนเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย“จริงหรอ?”
จงจิ่งห้าวเอาโทรศัพท์ยื่นให้เธอพร้อมกับยิ้มออกมา“ไม่งั้นคุณก็ลองตรวจดูสิว่าข้างไหนมีสาวสวยอยู่รึเปล่า?”
หลินซินเหยียนจ้องเขม็งไปที่เขา“คุณอยากมีก็มีไปสิ”
จงจิ่งห้าวรู้ว่าเธอไม่ดูหรอกเลยจงใจยื่นไปตรงหน้าเธอ“ไม่ดูจริงหรอ?ข้างในอาจจะมีสาวๆสวยๆอยู่ก็ได้นะ เพราะคุณหมอบอกว่าพวกเราไม่สามารถทำเรื่องอย่างว่าแบบสามีภรรยาได้ตั้งสามเดือน ผมกลัวว่าผมจะอดใจไม่ไหว”
หลินซินเหยียน“……”
“ถ้าคุณมีหญิงอื่น ฉันก็จะไปมีผู้ชายคนอื่น……”
“คุณกล้าหรอ!”
จงจิ่งห้าวอุ้มเธอขึ้นแล้วแกล้งทำท่าทางโหดๆ“ถ้าคุณกล้าไปหาผู้ชายคนอื่นล่ะก็ ผมจะหักขาคุณซะ”
หลินซินเหยียนบ่นพึมพำ“ก็คุณจะไปหาผู้หญิงคนอื่นก่อนนี่นา”
เธอพูดเสียงเบาทำให้จงจิ่งห้าวได้ยินไม่ชัด ตอนที่วางเธอลงบนเตียงจึงถามขึ้น“คุณว่าอะไรนะ?”
หลินซินเหยียนรีบเปลี่ยนคำพูดทันที“ฉับบอกว่าฉันไม่กล้าหรอก”
จงจิ่งจิ่งห้าวคลี่ยิ้มออกมาแล้วหอมแก้มเธอ“นี่สิถึงจะเป็นเด็กดี ยังท้องอยู่เลยจะไปหาผู้ชายที่ไหน อีกอย่างจะไปหาผู้ชายที่ดีแบบผมได้ที่ไหนกัน?”
หลินซินเหยียนแอบกลอกตาใส่เขาอยู่ในใจ ผู้ชายคนนี้ทั้งบ้าอำนาจ ทั้งเอาแต่ตัวเองเป็นใหญ่ ไม่ให้โอกาสคนอื่นเลย
จงจิ่งห้าวเหลือบดูเวลาเห็นว่ามันใกล้จะหกโมงแล้ว“หิวรึยัง?”
หลินซินเหยียนนอนอยู่บนเตียงพลางขยับไปมาเพื่อหาท่าที่นอนสบาย“คุณจะกินข้าวที่นี่เลยไหม?”
จงจิ่งห้าวคิดอยู่ครู่หนึ่ง“อื้ม”
“อื้ม ฉันหิวแล้ว”หลินซินเหยียนพูด เธอกลัวว่าจงจิ่งห้าวจะออกไปสาย และกังวลว่าเขาจะไม่ได้ทานข้าวก่อนออกไป เช้านี้เขาเอาแต่รับโทรศัพท์หรือไม่ก็ดูข่าว เห็นได้ชัดเลยว่าเขายุ่งแค่ไหน
จงจิ่งห้าวหันไปเปิดประตูเพื่อจะไปเรียกป้าหยู แต่เมื่อเปิดออกก็เห็นป้าหยูถือกล่องข้าวไว้ในมือแล้วกำลังจะเคาะประตูพอดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม