จงจิ่งห้าวเงยหน้ามองเธอ และเพื่อเป็นการพิสูจน์ว่าเขาไม่ได้รังเกียจเธอ เขาจึงยกถ้วยโจ๊กที่เธกินเหลือไว้ขึ้นมาซดจนหมด แล้วหยิบช้อนที่เธอใช้มาคนโจ๊กแล้วตักเข้าปาก จากนั้นก็ใช้ลิ้นกวาดปลายช้อนจนเกลี้ยงแล้วเหลือบมองหลินซินเหยียนอย่างมีเลศนัย“แบบนี้พอจะพิสูจน์ได้ไหมว่าผมไม่ได้รังเกียจคุณ?”
หลินซินเหยียนก้มหน้าก้มตายัดไข่เจียวเข้าปาก ตรงที่เขาพึ่งใช้ลิ้นเลียไปนั้นเป็นตำแหน่งเดียวกับตอนที่เธอเลียตอนกินโจ๊ก
หลินซินเหยียนก้มหน้าก้มตากินอย่างรวดเร็จจนสำลักไข่แดง
จงจิ่งห้าวรินน้ำให้เธอดื่มแล้วตบหลังเธอเบาๆ“เป็นไรไหม?”
หลินซินเหยียนส่ายหน้า เธอดื่มน้ำลงไปหลายอึกเพื่อนให้มันดันไข่ที่ติดคอลงไป
จงจิ่งห้าวลูบผมเธอ“ผมไม่ได้จะแย่งคุณกินสักหน่อย จะรีบกินขนาดนั้นทำไม?”
หลินซินเหยียนเกือบจะโพล่งออกไปว่าก็ต้องโทษคุณนั่นแหละ แต่ว่าไม่ได้พูดออกมา เธอเริ่มรู้สึกปั่นป่วนในท้อง กลิ่นไข่ที่กลืนลงไปตีกลับขึ้นมาจนเธออยากอาเจียน
“อึก---”
หลินซินเหยียนเอามือปิดปากไว้ เพราะกลัวว่าตัวเองจะอาเจียนออกมา
จงจิ่งห้าวทำตัวไม่ถูกอยู่ครู่หนึ่ง เขาอุ้มเธอไปที่ห้องน้ำ แล้ววางเธอลงที่หน้าอ่างล้างมือ
หลินซินเหยียนบอกให้จงจิ่งห้าวปล่อยเธอลง เธอยืนอยู่หน้าอ่างล้างมือความรู้สึกอยากอาเจียนตีขึ้นมาอย่างรุนแรง เธอไม่อยากให้จงจิ่งห้าวเห็นเศษของที่อาเจียนออกมาพวกนั้น เธอจึงดันเขาออกไป“คุณออกไปก่อน”
จงจิ่งห้าวขมวดคิ้วขึ้น“คุณ……”
เขายังไม่ทันพูดจบ หลินซินเหยียนก็ยื่นมือออกไปปิดประตูแล้ว จงจิ่งห้าวไม่กล้าทำอะไรเธอจึงได้แต่เดินออกมาโดยดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม