กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 546

หลินซินเหยียนมองเข้าไปในดวงตาดำมืดและลึกล้ำของเขา รู้ดีว่าเขากำลังทดสอบ หรือรอให้เธอเริ่มก่อน

จริงๆ แล้วเธออยากจะกอดเขาเป็นพิเศษ และตอบสนองอย่างหนัก

ทว่าเธอไม่ได้ทำอย่างนั้น เพราะร่างกายเธอตอนนี้ไม่อนุญาตให้เธอปล่อยตัว

นานมากเธอก็ไม่ตอบสนองตัวเอง จงจิ่งห้าวจึงค่อนข้างท้อแท้ ขมวดคิ้วพลางถามเสียงต่ำว่า “คุณไม่อยากใกล้ชิดผมเหรอ”

“อยาก” หลินซินเหยียนพูด

คิ้วของจงจิ่งห้าวที่ขมวดแต่เดิมเริ่มผ่อนคลาย และถามด้วยรอยยิ้มว่า “แล้วทำไมคุณไม่ทำอย่างนั้นล่ะ”

หลินซินเหยียนถอนหายใจ “ฉันไม่กล้า”

จงจิ่งห้าว “………”

ใบหน้าของเขาโน้มเข้ามา ใกล้เธอมากจนเวลาที่พูดลมหายใจสามารถเป่าเส้นผมของเธอได้ และกระซิบเสียงต่ำว่า “ผมกดเก่งนะ”

หลินซินเหยียนกดหน้าเขาให้ก้มลงไปมองที่ท้อง “ลูกชายคุณไม่อนุญาต”

จงจิ่งห้าว “……….”

น้ำเย็นสาดใส่เขาโดยไม่ทันตั้งตัว มอดดับไม่เหลือแม้แต่ประกายไฟ เขาถอยหลังแล้วทิ้งตัวลงไปนอนบนเตียง

หลินซินเหยียนเหลือบมองเขา “ฉันหิวแล้ว”

ตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ยังไม่ได้ทานอะไรเลย หิวจนท้องร้องอยู่นานแล้ว

จงจิ่งห้าวลุกขึ้นนั่ง เค้กที่ซูจ้านซื้อมาเขานำมาไว้ในห้องแล้ว มันวางอยู่บนโต๊ะ เขาหยิบมันมาให้เธอ “เค้กที่คุณอยากทาน ลองชิมสิว่าใช่รสนี้ไหม”

หลินซินเหยียนยื่นมือรับมาเปิดกล่อง กลิ่นครีมปะทะเข้ามาทันที น้ำลายแห่งความตะกละกำลังจะไหลออกมา

เธอค้นพบตัวเองว่า รสปากตอนนี้ของตัวเองแปลกไปมาก สักพักอยากทานนี่ อีกสักพักอยากทานนั่น และหยุดทานไม่ได้ ทานช้าก็ไม่ได้ จะรู้สึกหิวมาก

ในกล่องมีช้อน เธอเอาช้อนตักเข้าปาก รสชาติหวานของครีมเต็มคำ เมื่อก่อนรู้สึกว่าครีมมันน่าเบื่อมาก แต่ตอนนี้กลับรู้สึกหวานล้ำ

จงจิ่งห้าวกลัวว่าเธอจะกระหายน้ำ จึงไปเอานมมาให้เธอ ก่อนจะใส่หลอดแล้วส่งให้เธอ “ทานช้าหน่อย ผมไม่แย่งคุณหรอก”

หลินซินเหยียนไม่ได้รับแต่ดูดกับมือของเขา ล้างครีมในปาก “ตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ ฉันยังไม่ได้ทานอะไรเลย หิวมาก”

“ทำไมไม่ทาน” เขาขมวดคิ้ว ทำให้คนอื่นเป็นห่วงขนาดนี้ได้ยังไงกันนะ

“เมื่อวานฉันถูกเกาหยวนรับมา ไป๋ยิ่นหนิงต้องการพบฉันแต่เช้า ต่อมาก็ไปร่วมงานแต่งเขาอีก ไม่มีเวลาเลย” หลินซินเหยียนบอก ลืมไปสนิทว่าจงจิ่งห้าวกับไป๋ยิ่นหนิงเป็น ‘ศัตรูคู่อาฆาต’ เหมือน ‘น้ำกับไฟที่เข้าใกล้กันไม่ได้’

เมื่อพูดจบเธอถึงเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าจงจิ่งห้าวเกลียดไป๋ยิ่นหนิงมาก รีบเงยหน้าขึ้นมองเขาเพื่ออยากจะอธิบาย แต่เมื่ออ้าปากกลับพบว่าตัวเองอธิบายอะไรไม่ออกเลย

เพราะว่าสิ่งที่เธอพูดเป็นเรื่องจริง

แน่นอนว่าเขาสีหน้าไม่พอใจเพราะได้ยินคำว่าไป๋ยิ่นหนิง หลินซินเหยียนจึงเริ่มทำตัวดี ตักชิ้นเค้กยื่นส่งให้เขา “อร่อยมากเลยนะ คุณลองชิมสิ”

แต่จงจิ่งห้าวไม่ไว้หน้า มองเธอเงียบๆ โดยไม่พูดอะไร

“ครั้งต่อไป ฉันจะอยู่ห่างจากเขาแน่นอน จะไม่พูดคุยกับเขา อย่าโกรธเลยนะ” เธอยื่นมือไปที่ริมฝีปากของเขาอีกครั้ง จงจิ่งห้าวยังคงไม่อ้าปาก

หลินซินเหยียนขมวดคิ้ว เธอทำตัวดีแล้วนะ ยังจะให้เธอทำยังไงอีก

เธอได้รับเชิญเข้าร่วมงานแต่ง เธอไม่มาก็ไม่เหมาะ

นอกจากนี้ตอนนั้นเธอก็คิดว่าจะมาที่นี่เพื่อพักผ่อนด้วย