กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 586

เธอมองหลินซินเหยียนด้วยสีหน้าจริงจังอย่างมาก “พวกเราเป็นไปไม่ได้แล้วล่ะ ต่อไปถ้าเจอคนที่คู่ควร ฉันจะพิจารณาดู แต่ว่าไม่ใช่เขาอย่างแน่นอน”

น้ำเสียงของเธอแน่วแน่มาก คำพูดก็ชัดเจนมาก เธอกับซูจ้านเป็นไปไม่ได้ แต่ก็ยังคงเชื่อในความรู้สึก เมื่อเจอคนที่คู่ควรก็จะพิจารณา พอไม่มีอารมณ์โกรธจัด ความคิดก็ชัดเจนมาก

เธอไม่ใช่เพราะอารมณ์ชั่ววูบถึงพูดออกมาแบบนี้ หลินซินเหยียนก็ไม่รู้จะพูดอะไรอื่นอีก ยังไงเรื่องของความรู้สึก คนอื่นเข้าไปเกี่ยวไม่ได้ เธอกุมมือฉินยา “เธอตัดสินใจยังไงฉันก็จะสนับสนุนเธอ”

นี่คงจะเป็นสิ่งเดียวที่เธอสามารถทำได้

“รอฉันเดินได้ปกติ ฉันจะกลับไปเมืองC แม้ว่าอารองจะดูแลโรงงานได้ แต่ว่าในร้านไม่มีคนอยู่มาตั้งนานแล้ว ทำให้สูญเสียลูกค้าไป” อีกอย่างเธอก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่เมืองB ที่นี่ไม่มีอะไรทำ ตรงนั้นยังมีธุรกิจทำ

“รอเธอหายดีแล้ว ฉันจะกลับไปด้วยกันกับเธอ” หลินซินเหยียนก็คิดแบบนี้เหมือนกัน เมฆาในคืนจันทราเป็นเลือดเนื้อของเธอ เธอไม่สามารถไม่สนใจไม่ถามไถ่ได้ ที่นี่มีจงจิ่งห้าวจัดการ ไม่จำเป็นต้องให้เธอทำอะไร

ชีวิตคนยังอีกยาวไกล เธอจะนั่งนิ่งอยู่แต่บ้านโดยไม่ทำอะไรไปทั้งชีวิตไม่ได้ นั่นไม่ใช่ชีวิตที่เธอต้องการ เธอไม่สามารถละทิ้งหน้าที่การงานเพราะการแต่งงานได้

ฉินยาก็เห็นด้วยกับเธอ “ถึงแม้คุณจะแต่งงานแล้ว ความรักกับประธานจงก็ดี แต่ว่า จะพึ่งพาผู้ชายไปทั้งชีวิตไม่ได้ จะต้องมีธุรกิจของตัวเองด้วย”

“มิน่าล่ะเราถึงเข้ากันได้ แม้แต่ความคิดก็เหมือนกันเลย” หลินซินเหยียนยิ้ม “เธอพักผ่อนเยอะๆ คืนนี้สวมชุดสวยๆหน่อย”

“มีหนุ่มหล่อหรอ?” ฉินยาพูดหยอกเล่น

หลินซินเหยียนตีเธอทีหนึ่ง พูดว่า “มี” พูดจบเธอก็ยืนขึ้น “ฉันไปนอนสักพักนะ รอป้าหยูกลับมา ยังต้องเตรียมอาหารเย็นอีก”

ฉินยาโบกมือ “งั้นฉันได้แต่กินแล้วล่ะ ไปช่วยเธอไม่ได้”

“เธอรีบๆหายดี ก็ช่วยฉันได้แล้วล่ะ” หลินซินเหยียนยิ้ม หลังจากที่เธอออกจากห้อง ไปดูลูกสาวและลูกชาย ทั้งสองยังคงเล่นโกโมกุกันอยู่ แถมยังเล่นอย่างมีความสุข ไม่รู้สึกตัวเลยว่าประตูถูกเปิดออก เธอยิ้มพร้อมกับปิดประตูขึ้นไปนอนข้างบน

เธอรู้สึกง่วง แต่ว่าพอเอนตัวลงบนเตียงก็นอนไม่หลับ ผ่านไปประมาณสองชั่วโมงกว่า ป้าหยูและสาวใช้คนใหม่กลับมาจากซูเปอร์มาเก็ต ซื้อของมามากมาย หลินซินเหยียนได้ยินเสียงเคลื่อนไหวก็ตื่นขึ้นมาและเดินลงไปข้างล่าง

“ซื้ออะไรมาบ้างคะ?” หลินซินเหยียนเดินเข้ามาถาม

“คุณบอกว่ามีแขกมาไม่ใช่หรอคะ ฉันซื้อกับข้าวมาหลายอย่าง ทั้งผักทั้งเนื้อสัตว์มีหมด แถมยังไปตลาดอาหารทะเลมาด้วย ซื้ออาหารทะเลมาเยอะเลยค่ะ”

ป้าหยูเปิดถุงที่เธอถือไปที่ห้องครัว เอาของข้างในทั้งหมดออกมา “จริงสิ เดินผ่านร้าน‘ร้านเว่ยเจิ้งเซียง’ฉันซื้อห่านเค็มมาตัวหนึ่งด้วยค่ะ”

เธอเงยหน้ามองหลินซินเหยียน “ได้ยินมาว่ารสชาติไม่เลวเลย อีกเดี๋ยวตุ๋นเสร็จแล้วคุณกินนิดหน่อยก็พอ รสชาติดีก็ไม่ควรกินเยอะ คุณกำลังท้องอยู่ ของดองควรจะกินน้อยๆหน่อย”

ป้าหยูคิดอย่างรอบคอบ

หลินซินเหยียนตอบว่าค่ะ จะช่วยเตรียมอาหารเย็น ป้าหยูก็ไม่ให้เธอลงมือ “ตอนนี้มีสองคนไม่ยุ่งมากค่ะ คุณไปนอนพักสักหน่อยเถอะค่ะ”

“นอนไม่หลับ ให้ฉันช่วยเถอะค่ะ” หลินซินเหยียนมองดูอาหารที่ป้าหยูซื้อมารอบหนึ่ง คิดคำนวณว่าจะทำอาหารได้ประมาณกี่อย่าง

ดังนั้นตลอดทั้งบ่ายหลินซินเหยียนและพวกเขาจึงใช้เวลาอยู่ในครัว เพื่อเตรียมงานเลี้ยงคืนนี้

ประมาณ7โมง ชายทั้งสามคนก็กลับมาพร้อมกัน

จงจิ่งห้าวขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าข้างบน เสิ่นเผยซวนกับซูจ้านอยู่ที่ห้องโถงเล่นกับเด็กทั้งสองคน