กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 641

เรื่องการดื่มจนเมาแล้วอาละวาดของที่นี่มีเป็นประจำ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทุกคนล้วนมีประสบการณ์ เมื่อได้ยินคำสั่งของผู้จัดการ ทั้งคู่พยายามบิดแขนของซูจ้านพร้อมกัน ซูจ้านต้องการต่อสู้ไม่ใช่อยากต่อยตี แค่อยากระบายอารมณ์ เมื่อพวกเขาเคลื่อนไหวมันทำให้เขาขยับได้คล่องตัวขึ้น ม้วนตัวหลบมือของอีกฝ่าย แล้วเตะตัดหลังไป

อีกฝ่ายซวนเซไปกระแทกในอ้อมแขนของผู้จัดการ

ผู้จัดการผลักเขาออกอย่างรังเกียจ “แม่งเอ๊ย พวกแกสองคนจัดการคนคนเดียวไม่ได้หรือไง”

อีกฝ่ายรีบขอโทษ “ขออภัยครับผู้จัดการ”

“เลิกพูดไร้สาระแล้วไปจัดการเขาเดี๋ยวนี้!” ผู้จัดการโกรธเกรี้ยว

เวลานี้ชายอีกคนหนึ่งกำลังต่อสู้กับซูจ้าน ชายคนนั้นฉวยโอกาสต่อยซูจ้านที่กำลังวุ่นวาย ทำการบีบคอเขาจากด้านหลัง

ซูจ้านหักมือชายที่บีบคอตัวเอง ชายที่อยู่ด้านหน้าพบโอกาสเหมาะ จัดการเหวี่ยงกำปั้นใส่ท้องของเขา อีกฝ่ายถูกซูจ้านต่อยหลายครั้งจนจมูกเขียว ตอนนี้สบโอกาสแล้วจึงลงมืออย่างโหดเหี้ยม

อั่ก ——

ซูจ้านขมวดคิ้วร้องอื้ออึงในลำคอหลายครั้ง แต่ในไม่ช้าเขาก็พบวิธีสู้กลับ ทำการงอแขน ตีศอกใส่ท้องกับหน้าอกของชายที่บีบคอจากด้านหลัง

ไม่ได้ผลก็ลองอีกครั้ง หลังจากโจมตีคนที่อยู่ข้างหลังไปเป็นชุดในที่สุดก็คลายออก ซูจ้านคว้ามืออีกฝ่ายแล้วบิด จนตัวงอเล็กน้อย แล้วเหวี่ยงอีกฝ่ายออกจากไหล่

ข้างหน้ามีโต๊ะตั้งอยู่พอดี ชายคนนั้นล้มกระแทกลงไปจนเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด ขวดเหล้าหล่นลงเสียงดังเคร้งๆ ขวดจำนวนหนึ่งแตกกระจาย

คนนั้นกุมท้องที่ถูกกระแทกพลางแยกเขี้ยวยิงฟันอย่างเจ็บปวด

ซูจ้านตาแดง “ลุกขึ้นมา!”

ชายคนนั้นลุกขึ้น ทั้งห้องมีแต่กลิ่นเหล้าตลบอบอวล

ชายทั้งสองคนมองหน้ากัน แล้วล้อมเข้ามาพร้อมกัน

ไม่นานพวกเขาก็ต่อสู้กัน ซูจ้านกำลังอารมณ์ไม่ดีและไม่สนใจกฎเกณฑ์ใดๆ หาเรื่องเพียงเพื่อระบายอารมณ์

ดังคำกล่าวที่ว่า อ่อนแอกลัวแข็งแรง แข็งแรงกลัวไม่ต้องการชีวิต

เห็นป้าหยูกำลังทำความสะอาดโต๊ะ บนโต๊ะมีช่อดอกไม้วางอยู่ด้วย เขาเดินเข้ามาถาม “เธอล่ะครับ”

ป้าหยูเงยหน้าขึ้นมาบอกว่า “ในครัวค่ะ”

จงจิ่งห้าวพยักหน้า เห็นเงาที่สะท้อนบนโต๊ะแล้วพลันเลิกคิ้ว

ในครัวหลินซินเหยียนสวมผ้ากันเปื้อนกำลังหั่นผัก คุณน้าหวางยืนอยู่ข้างๆ กำลังล้างผักต่างๆ ในอ่างล้าง

“คุณออกไปก่อนครับ” จงจิ่งห้าวเดินไปยืนข้างๆ หลินซินเหยียนแล้วเอ่ยบอก

คุณน้าหวางส่งเสียงตอบรับแล้วปิดน้ำ วางรากบัวในมือก่อนจะเดินออกไป

หลินซินเหยียนเงยหน้ามองเขา “วันนี้หลับมาเร็วจัง มีอะไรจะพูดกับฉันเหรอ”

ไม่อย่างนั้นจะให้คุณน้าหวางออกไปทำไม