กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 642

จงจิ่งห้าวยิ้ม “ไม่ได้มีอะไรจะพูดกับคุณหรอก อยู่กับคุณตามลำพังสักพักไม่ได้เหรอ”

หลินซินเหยียน “……….”

เธอพูดไม่ออก และไม่มีทางเลือก “ที่นี่คือห้องครัว คุณจะอยู่ทำไม คุณปรุงอาหารหรือหั่นผักได้เหรอ”

“ดูถูกผมขนาดนี้เลยหรือไง” จงจิ่งห้าวปลดกระดุมข้อมือ พับปลายแขนขึ้น แล้วล้างมือในอ่างข้างๆ “เอามีดให้ผม ผมจะหั่นเอง”

หลินซินเหยียนมองเขา “คุณจะหั่นผักเหรอ”

จงจิ่งห้าวเอามีดในมือของเธอมา “มีอะไรยากตรงไหน”

หลินซินเหยียนให้มีดแก่เขา ยืนอยู่ข้างๆ เอาผ้ากันเปื้อนบนตัวผูกเข้าเอวของจงจิ่งห้าว “งั้นอาหารเย็นนี้ ก็มอบให้คุณเลยนะ?”

จงจิ่งห้าวมองมือของเธอที่ผูกผ้ากันเปื้อนรอบเอวตัวเอง แล้วพูดด้วยรอยยิ้มบางว่า “ถ้าผมทำคุณกล้าทานไหมล่ะ”

“มีตรงไหนไม่กล้า ไม่ว่าจะรสชาติยังไง ดิบหรือสุก ตราบใดที่คุณเป็นคนทำ ฉันไม่รังเกียจทั้งนั้น” หลินซินเหยียนเอนพิง

จงจิ่งห้าวยิ้ม “งั้นต่อไปผมต้องไปเรียนแล้ว จะให้ลูกสาวผมอดอยากไม่ได้”

ขณะที่พูดเขาเหลือบมองไปที่ท้องของหลินซินเหยียน

หลินซินเหยียนงุนงงไม่เข้าใจ ทำไมเขาคิดแน่นอนแล้วว่าตนท้องลูกสาว แล้วอีกอย่าง เขาจะไปเรียนทำอาหารเพียงเพื่อลูกสาวของเขาเท่านั้นน่ะเหรอ

“วันนี้คุณทำอาหารแล้วกัน” พูดจบเธอก็จะก้าวเดินออกไป จงจิ่งห้าวดึงมือของเธอ “อยู่เป็นเพื่อนผม”

หลินซินเหยียนจ้องมองเขาบางเบา “ให้ลูกสาวคุณอยู่เป็นเพื่อนคุณเหรอ”

จงจิ่งห้าว “……….”

ตอนแรกเขาอึ้งไปครู่หนึ่ง รู้สึกว่าคำพูดของเธอมันไม่มีที่มาที่ไป แต่ไม่ช้าก็รู้ตัวว่าทำไมเธอถึงพูดแบบนี้ แล้วก็อดจะยิ้มไม่ได้

“คุณอิจฉาด้วยเหรอ”

“ใครอิจฉา” หลินซินเหยียนไม่ได้อิจฉา แต่ถึงจะอิจฉา ก็ยอมรับไม่ได้

“ในเมื่อไม่ได้อิจฉาแล้วคุณจะไปทำไม”

“ฉันไม่อยากอยู่ในครัว” เธอเบี่ยงศีรษะ “ปล่อยฉันเร็ว ฉันจะออกไป”

จงจิ่งห้าวยิ้มแล้วหมุนอีกฝ่ายเข้าอ้อมแขน “คุณเป็นคนที่ใกล้ชิดกับผมที่สุด นอนร่วมเตียงกับผม...”

ทันใดนั้นหลินซินเหยียนก็ปิดปากเขา ที่นี่คือห้องครัว ในห้องนั่งเล่นยังมีคนอยู่ จะพูดโดยไม่สนกาลเทศะได้อย่างไร

การให้ทุกคนได้ยินมันดีนักเหรอ

“คุณเอาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงผมออกมาหน่อย” เขารู้สึกถึงการสั่น เหมือนมีโทรศัพท์เข้า มือเขายังไม่แห้งดีจึงยากจะล้วงกระเป๋ากางเกง

หลินซินเหยียนเอ่ยเตือนเขา “อย่ามาทำเรื่องไร้สาระข้างนอก คำพูดมันปรับเปลี่ยนไม่ได้ ให้คนอื่นได้ยินมันไม่ดี”

จงจิ่งห้าว “………..”

เขาพูดอะไรออกไปที่มันปรับเปลี่ยนไม่ได้กันล่ะ

แต่เดิมคู่สามีภรรยานอนร่วมเตียงยิ่งใกล้ชิด ในอนาคตลูกชายต้องแต่งลูกสะใภ้ ลูกสาว ต่อให้ไม่อยาก ก็ต้องแต่งเช่นกัน

หลินซินเหยียนถาม “กระเป๋าไหน”

“ด้านขวา” จงจิ่งห้าวตอบ

เธอเอื้อมมือไปล้วงกระเป๋ากางเกงของเขา สัมผัสการสั่นของโทรศัพท์มือถือได้ หลังจากเอาออกมาก็เห็นว่าหน้าจอปรากฏชื่อซูจ้าน

เมื่อคิดถึงเรื่องในวันนี้รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินซินเหยียนก็พลันหายไป มองจงจิ่งห้าวและพูดว่า “เป็นซูจ้าน”

“คุณรับสิ” จงจิ่งห้าวพูด

หลินซินเหยียนส่งเสียงอืม สไลด์ปุ่มตอบรับ “ฮัลโหล”

เธอเหมือนจะรู้สึกว่าอีกฝ่ายดูจะนิ่งไปครู่หนึ่ง คงจะแปลกใจที่เธอเป็นคนรับสาย “พี่สะใภ้ ”

หลินซินเหยียนตอบอืม

“ผมอยู่ที่สถานีตำรวจ คุณให้จิ่งห้าวมาประกันตัวผมหน่อย”

หลินซินเหยียนขมวดคิ้ว “ทำไมคุณถึงไปอยู่ที่สถานีตำรวจได้”

“ทะเลาะวิวาทกับคนอื่น” ซูจ้านพูดแผ่วเบา

“ฉันรู้แล้ว”