กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 643

ซูจ้านไม่รู้ว่าเขาก็ไม่มีที่ไป เขาที่เป็นแบบนี้ไม่รู้ว่าจะสามารถไปที่ไหนได้

“ไปที่วิลล่าเถอะ” หลินซินเหยียนพูด

เขาทำให้ตัวเองกลายเป็นแบบนี้ หากฉินยาเห็นอาจจะใจอ่อน เต็มใจที่จะสารภาพความในใจกับเขา

ถ้าเขาสามารถยอมรับการไม่มีลูกได้ ทั้งสองคนก็ไม่ต้องเจ็บปวด

ซูจ้านเงียบไป

เขาไม่รู้เจตนาของหลินซินเหยียน เขาเป็นแบบนี้จะไปทำให้ฉินยาสงสารเขาหรือเปล่า

เขาไม่อยากให้ฉินยาเห็นเขาสะบักสะบอมแบบนี้

“ผมไม่ไป วิลล่าคนเยอะเกินไป ผมจะไปหาเผยซวน อยู่บ้านเขาสักสองสามวันให้อาการดีขึ้นแล้วผมค่อยกลับบ้าน อีกอย่าง อย่าบอกเรื่องของผมกับฉินยานะ ผมไม่อยากให้เธอคิดว่าผมเลิกกับเธอแล้วจะอยู่ไม่ได้ ผม...หลังจากวันนี้ไป ยังคงเป็นซูจ้าน”

พูดจบก็เดินจากไป

หลินซินเหยียนอยากจะรั้งเขาไว้ เขาที่เป็นแบบนี้น่าเป็นห่วงมากจริงๆ

จงจิ่งห้าวจับมือของเธอแล้วส่ายหน้าให้ “ปล่อยเขาไป ผ่านช่วงเวลาเลวร้ายนี้ไปได้ก็จะดีขึ้น”

มันต้องมีช่วงเวลาเปลี่ยนผ่านเสมอ

หลินซินเหยียนฟังเขา จึงไม่ทำการเกลี้ยกล่อมหรือรั้งเขาไว้อีกต่อไป

มองดูเขาเดินไปพร้อมกับบาดแผลเพียงลำพัง ดูเหมือนเด็กที่ถูกทอดทิ้ง ทั้งอ้างว้างและหมดสิ้นหนทาง

พาให้คนเป็นห่วงเหลือเกิน

ตระกูลโจว

ผู้บัญชาการซ่งโทรหาเสิ่นเผยซวน เพื่อสืบสวนเรื่องของเขา กู้เป่ยกับท่านปู่กู้ตอนนี้ลำพังตัวเองยังเอาตัวไม่รอด ไหนเลยยังว่างมาจัดการเรื่องของเสิ่นเผยซวน ผู้บัญชาการซ่งใช้ประโยชน์ในช่วงคาบเกี่ยวนี้มาทำการเล่นเส้นสายที่มี แก้ปัญหาการโดนล้อมกรอบของเสิ่นเผยซวน

เดิมทีมันเป็นแค่เรื่องเท็จที่สร้างขึ้น ถ้าท่านปู่กู้ไม่ได้ถูกจับ เรื่องครั้งนี้ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่แน่ว่าบางทีอาจปลอมแปลงหลักฐานการรับสินบนเพื่อใส่ร้ายเสิ่นเผยซวนเลยก็ได้

โชคดีที่ตระกูลกู้ล่มสลายเร็ว ยังไม่ทันได้เล่นงานเสิ่นเผยซวน จึงมีที่ว่างอีกมากสำหรับการกลับมา

ดังนั้นไม่นานปัญหาก็ได้รับการแก้ไข

เพื่อการฉลองผู้บัญชาการซ่งจึงเรียกเสิ่นเผยซวนไปดื่มที่บ้าน

หลังจากดื่มไประยะหนึ่งผู้บัญชาการซ่งก็ถามว่า “คุณวางแผนว่าพร้อมแต่งงานกับแฟนสาวเมื่อไรล่ะ”

เสิ่นเผยซวนหยุดการยกดื่มครู่หนึ่ง ก่อนจะกรอกลงไปแล้วพูดว่า “เราเลิกกันแล้วครับ”

เขาขี้เกียจอธิบายถึงเหตุการณ์พลิกผัน ความจริงที่ไม่ได้พูดถึงมัน ทั้งหมดเป็นเพราะในเหตุการณ์ครั้งนั้นมีข่าวลือ

ครั้งก่อนที่มาตระกูลซ่งก็เป็นการสร้างภาพ

ผู้บัญชาการซ่งขมวดคิ้ว “สาวน้อยคนนั้นไม่ดีพอเหรอ หรือว่าคุณรังแกเธอ”

ซ่งหย่าซินนำกับแกล้มมาเสิร์ฟบนโต๊ะ ได้ยินคำพูดของผู้เป็นพ่อ จึงพูดว่า “เผยซวนเป็นคนประเภทนั้นเหรอคะ การเลิกกันอธิบายได้แค่ว่าไม่มีโชคชะตาร่วมกัน”

เพราะถึงอย่างไรก็เป็นลูกสาวของตัวเอง ก็ต้องให้การช่วยเหลืออยู่บ้างเสมอ

เขาเป็นพ่อ และซ่งหย่าซินก็เป็นลูกสาวเพียงคนเดียว

เสิ่นเผยซวนดื่มมากไปหน่อย จึงไม่ได้คิดถึงความหมายตรงนี้

แต่ต่อให้ไม่ได้ดื่มมาก เสิ่นเผยซวนก็ไม่แน่ว่าจะสามารถคิดได้ว่าในใจผู้บัญชาการซ่งยังอยากให้ตนเป็นลูกเขยของเขา

“มาดื่มกันอีกแก้ว เรื่องครั้งนี้สามารถเปลี่ยนร้ายให้กลายเป็นดี มันคุ้มค่าที่จะเฉลิมฉลอง ดังคำกล่าวที่ว่า ‘หากรอดพ้นจากภัยพาลวันข้างหน้าต้องโชคดี’”

ซ่งหย่าซินมองผู้บัญชาการซ่ง “มีอะไรร้ายแรงอย่างที่คุณพูดที่ไหนกันคะ เสิ่นเผยซวนเขาเป็นคนวาสนาดีมีสวรรค์คุ้มครอง เขาเป็นคนดีที่ซื่อตรงมาแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะ”

“ไม่ว่าเขาจะเป็นอะไรก็ช่าง เรามาดื่มกันอีกแก้วเถอะ” ผู้บัญชาการซ่งยกแก้วเหล้า

เสิ่นเผยซวนก็ยกแก้วขึ้นมาตรงหน้าตาม เพราะไม่เป็นการดีหากจะปฏิเสธผู้บัญชาการซ่ง เขาเริ่มรู้สึกแล้วว่าตัวเองดื่มมากไป

หลังจากดื่มกับผู้บัญชาการซ่งแล้ว จึงพูดว่า “ผมดื่มไม่ได้แล้ว ดื่มมากเกินไปแล้วครับ”

คุณนายซ่งยิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไรค่ะ ดื่มมากแล้วคืนนี้ก็พักเสียที่นี่ อย่างไรที่บ้านก็มีห้องว่างอยู่แล้ว”

เมื่อรู้ว่าเสิ่นเผยซวนกับซางหยู ‘เลิกกันแล้ว’

รู้สึกว่าลูกสาวของตัวเองมีหวังอีกครั้ง

จึงคิดให้เสิ่นเผยซวนกลายเป็นลูกเขยของตัวเอง