กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 670

ฮ่าๆ......

จู่ๆจงเหยียนซีก็หัวเราะขึ้นมา รู้สึกว่าคำพูดของซูจ้านตลกมาก “คุณอาเสิ่นเหมือนปลาตัวใหญ่อวบอ้วนที่ไหนคะ”

หลินซินเหยียนอุ้มลูกสาวขึ้นมา บอกให้เธอเงียบเล็กน้อย

พลางลูบศีรษะเธอ “เชื่อฟังนะจ๊ะ”

จงเหยียนซีพยักหน้าอย่างน่ารัก

ซูจ้านรู้สึกว่าเสิ่นเผยซวนเป็นคนโง่คนหนึ่ง “เจ้านายของนายหวังจะให้ลูกสาวของเขาแต่งให้กับนายหรือ”

เสิ่นเผยซวนพยักหน้านิ่งๆ ในจุดนี้เขาสามารถรู้สึกได้ อีกทั้งผู้บัญชาการซ่งก็พูดอย่างนั้นเช่นกัน

ซูจ้านหัวเราะเหอะๆด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ในเมื่ออยากจะให้นายเป็นลูกเขย แล้วทำไมตอนนั้นยังให้ลูกสาวแต่งกับคนอื่นอีกล่ะ?”

“เป็นเธอที่ไม่เห็นด้วย”

คราวนี้ซูจ้านยิ่งรู้สึกรังเกียจในตัวซ่งหย่าซินเพิ่มขึ้นไปอีก “ก่อนหน้านี้ไม่เห็นด้วย หลังจากหย่าแล้วก็พบความดีของนายเข้าแล้ว?”

เขาชะงักไปเล็กน้อย น้ำเสียงเย็นชายิ่งกว่าเดิม วาจาก็ไม่น่าฟังมากกว่าเก่า “นายเป็นตัวสำรองหรือ”

“อย่าพูดจาไม่น่าฟังแบบนี้” เสิ่นเผยซวนดื่มน้ำคำหนึ่ง

“ไม่ใช่ว่าฉันพูดจาไม่น่าฟัง แต่เดิมนี่ก็คือความจริง ก่อนหน้านี้ไม่ชอบนาย หลังจากหย่าแล้ว ก็ชอบเสียอย่างนั้น นี่มันคนประเภทไหนกัน?” ซูจ้านเหยียดหยามผู้หญิงประเภทนี้มาก “เสิ่นเผยซวน ที่นี่ไม่มีคนนอก นายบอกกับพวกเราสิว่า นายคิดอย่างไร? ชอบเธอจริงๆ? ถ้าหากว่านายชอบเธอด้วยความจริงใจ พวกเราก็ไม่มีอะไรจะพูด”

เสิ่นเผยซวนรู้สึกหงุดหงิด เขารินน้ำให้ตัวเองไม่หยุด

หลินซินเหยียนมองซูจ้านแวบหนึ่ง “นายไม่ต้องพูดแล้ว”

“ฉันก็ไม่ได้อยากจะสนใจเขา ก็แค่กลัวว่าเขาจะเสียเปรียบ ถูกหลอกจนรู้สึกเสียใจในภายหลัง” ซูจ้านก็ดื่มน้ำเข้าไปอึกหนึ่ง “ผู้อื่นต้องอยู่กับนายไปชั่วชีวิต นายเลือกเอง ข้าววันนี้ฉันไม่กินแล้ว คน ฉันก็เจอแล้ว ฉันยังมีธุระ ขอตัวก่อนแล้วกัน”

เอ่ยจบแล้ว ซูจ้านก็ดึงเก้าอี้ มองไปที่เสิ่นเผยซวน “ให้อภัยเพื่อนด้วย สำหรับผู้หญิงคนนี้ ฉันไม่มีความรู้สึกดีๆให้จริงๆ”

เอ่ยจบแล้วก็จากไป

หลินซินเหยียนก็ไม่ค่อยชื่นชอบการที่ซ่งหย่าซินไม่ได้ชอบเสิ่นเผยซวนตั้งแต่แรก แต่หลังจากหย่าร้างแล้วถึงได้มาหาเขาเท่าไรเช่นกัน

เหมือนกับที่ซูจ้านพูด เหมือนกับมองว่าเขาเป็นตัวสำรองเล็กน้อย

เสิ่นเผยซวนเป็นคนที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ อาศัยอะไรมาทำแบบนี้กัน?

“พี่สะใภ้ เธอคิดว่าอย่างไร” เสิ่นเผยซวนมองหลินซินเหยียนด้วยความสับสน

ในใจเขายุ่งเหยิงมาก

เขารู้ว่าตัวเองกับซ่งหย่าซินมีหลายจุดที่ไม่เข้ากัน แต่ก็คิดว่า เขาเอาแบบนี้ก็ได้ ขอเพียงแค่มีคนสามารถใช้ชีวิตผ่านคืนวันไปด้วยกันสักคนก็พอแล้ว

“เรื่องของความรู้สึก เธอช่วยอะไรนายไม่ได้ หลักๆคือตัวนายคิดอย่างไร” จงจิ่งห้าวเอ่ยแทนหลินซินเหยียน

เสิ่นเผยซวนไม่พูดอะไร

เดิมเขาโน้มน้าวใจตัวเองได้แล้ว แต่เมื่อถูกซูจ้านทำให้วุ่นวาย ใจเขาก็ไม่สงบอีกแล้ว

รู้สึกว่าการตัดสินของตัวเองนั้นผิดจริงๆ

ซูจ้านที่ออกไปก็พบกับซ่งหย่าซินที่กลับมาจากห้องน้ำ

ซ่งหย่าซินเห็นเขา ก็เอ่ยยิ้มๆว่า “คุณจะไปแล้วหรือคะ ยังไม่ได้กินอาหารเลยนะคะ”

“ผมมีธุระนิดหน่อยที่ต้องไปจัดการน่ะ” เอ่ยจบแล้วก็เบี่ยงตัวไปจากเธอ เพิ่งจะเดินไปได้สองก้าว เขาก็หยุดเท้า “คุณซ่ง”

ซ่งหย่าซินรักษารอยยิ้มน้อยๆเอาไว้ตั้งแต่ต้นจนจบ เอ่ยถามว่า “คุณซูเรียกฉัน มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ”

“ผมอยากจะขอถามคำถามหนึ่งกับคุณซ่ง คุณชอบอะไรในตัวเผยซวนหรือ”