กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 767

เพราะว่าซูจ้านยังอยู่ที่โรงพยาบาล ฉินยาจึงต้องกลับไปดูแลซูจ้านที่โรงพยาบาล ดังนั้นจึงอยู่บ้านแป๊บเดียว ท่านย่ากล่าว “เธอไม่ต้องเป็นห่วง ตอนนี้ที่บ้านมีคนแล้ว”

ฉินยาพยักหน้า กำชับพี่เลี้ยงคนใหม่ให้เธอดูแลท่านย่าดี ๆ

“หนูจะดูแลอย่างดีค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ” เฉินเสว่กล่าว

ฉินยาจึงจากไป กวนจิ้งที่ยังรออยู่ ได้ไปส่งเธอที่โรงพยาบาลก่อนแล้วถึงได้จากไป

เมื่อเธอไปถึงโรงพยาบาล พบว่าเสิ่นเผยซวนก็อยู่ด้วย เดิมทีเรื่องวันนี้เสิ่นเผยซวนต้องเป็นคนทำ แต่เมื่อผู้บัญชาการซ่งออกไป งานของเขาก็เลยมากขึ้น จึงต้องรอจนกว่าเลิกงานถึงได้มีเวลาออกมา

เมื่อมาถึงโรงพยาบาลจึงได้รู้ว่าท่านย่านั้นทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลแล้ว เขาก็เลยมาเยี่ยมซูจ้าน

ซูจ้านบอกว่าซางหยูได้ดำเนินการเสร็จสรรพเรียบร้อยแล้ว

เสิ่นเผยซวนถึงได้เบาใจแล้วนั่งลง จ้องมองเขา แล้วกล่าวเย้าหยอก “ไม่แสดงต่อแล้วเหรอ”

ซูจ้านยิ้มแหย “ถ้าแสดงต่อ ผมเกรงว่าจะไม่เหลืออะไรอีก”

“ยังไง ถูกจับได้เหรอ” เสิ่นเผยซวนไม่เข้าใจในความหมายของเขา

ซูจ้านก็พูดไม่ออกถึงสาเหตุ ก็คือกลัวที่จะสูญเสียอย่างอธิบายไม่ถูก “เปล่า……”

ทันใดนั้นฉินยาได้ผลักประตูเข้ามา ถามเขา “เปล่าอะไรเหรอ”

ซูจ้านกล่าว “เปล่า ก็แค่ถามเขาว่าเป็นไงบ้างกับชีวิตหลังแต่งงาน” เขาจงใจเปลี่ยนหัวข้อเรื่อง อีกทั้งยังเอาไปโยงกับตัวเสิ่นเผยซวนอีก

 เสิ่นเผยซวน “……”

ฉินยากล่าว “พี่เสิ่นแต่งงานอย่างกะทันหัน ไม่ทันได้ตระเตรียมของขวัญเลย”

“ค่อยชดเชยให้ผมภายหลังก็ได้” เสิ่นเผยซวนกล่าว “คุณกลับมาแล้ว อย่างนั้นผมไปก่อนนะ”

เสิ่นเผยซวนลุกยืนขึ้น อยากจะให้พวกเขามีเวลาด้วยกันสองต่อสอง

ซูจ้านตั้งใจแซวเขา “เพราะที่บ้านมีคนรออยู่ใช่ไหมละ อยากจะกลับไปกอดเมียที่บ้านล่ะสิ”

เสิ่นเผยซวนอยากจะฉีกปากของเขา เขาทำเสียงฮึดฮัด “วันนี้ผมเห็นแก่หน้าของฉินยา จะไม่ถือสานาย”

ซูจ้านหัวเราะ “นายควรจะเห็นแก่หน้าที่ไม่สบายของผมไม่ใช่เหรอ ถึงได้ไม่ถือสา”

เสิ่นเผยซวนหัวเราะฮ่า ๆ “อย่างนายเหรอไม่มีหน้านั้นหรอก”

เมื่อพูดจบเขาก็กล่าวลากับฉินยาแล้วก็เดินออกจากห้องผู้ป่วยไป

ฉินยาเดินเข้ามาถามซูจ้านว่าดีขึ้นบ้างไหม

ซูจ้านบอกว่าดีขึ้นแล้ว เขาดึงฉินยามาแล้วให้เธอนั่งลงข้างๆเตียง “เหนื่อยไหม”

ฉินยาส่ายหน้าแล้วกล่าว “ไม่เหนื่อย”

“ผมเห็นคุณค่อนข้างอิดโรย”

ซูจ้านดูออกว่าสีหน้าฉินยาไม่ค่อยสู้ดี หลายวันมานี้ไม่ได้พักผ่อนดี ๆ เขาถูไถอยู่ที่แขนของเธอ “เสี่ยวยา พรุ่งนี้พวกเราไปจดทะเบียนสมรสกันนะ จากนั้นพวกเรากลับบ้านกัน”

ครั้งก่อนจัดเพียงพิธีแต่งงาน ไม่ได้ไปจดทะเบียนสมรสด้วยกัน

“คุณยังไม่หายดี” ฉินยาให้เขาไม่ต้องคิดมาก

“ไม่เป็นไร พักรักษาตัวอยู่ที่บ้านก็เหมือนกัน เพียงแต่บาดแผลบนศีรษะค่อนข้างสาหัส แต่อีกไม่กี่วันก็มาเอาผ้าก๊อซออกได้แล้ว อยู่ที่โรงพยาบาลอุดอู้น่าเบื่อมาก”

“คุณหมออนุญาตหรือเปล่า” ฉินยากล่าว

ซูจ้านตอบกลับ “คุณหมออนุญาต ผมถามแล้ว”

ฉินยาบอกอย่างนั้นก็ตามใจคุณ

“เสี่ยวยา คุณช่างดีจังเลย” ซูจ้านจับมือของเธอมาวางไว้ที่ริมฝีปากแล้วหอมไปฟอดหนึ่ง “ผมไม่ได้ดูแลคุณเลย กลับยังต้องให้คุณมาดูแลผม มาเข้าใจผม ทำให้ผมรู้สึกผิด”