กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 768

จงจิ่งห้าวยิ้ม และลูบมือขึ้นไป สุดท้ายไปหยุดอยู่ที่ดวงใจของเธอ จากนั้นถาม “จั๊กจี้ตรงนี้เหรอ”

หลินซินเหยียนคว้าจับมือของเขาไว้ ให้เขาเลิกกวน

จงจิ่งห้าวยิ้มเบาๆ “ก็เห็นอยู่ว่าคุณกวนผม”

หลินซินเหยียนขยับตัว หาท่าที่สบายตัวแล้วถามด้วยรอยยิ้ม “ฉันกวนคุณตรงไหน”

จงจิ่งห้าวยกริมฝีปากขึ้น “แล้วคุณว่ากวนตรงไหนล่ะ”

“ฉันไม่รู้ คุณก็บอกฉันสิ” หลินซินเหยียนกล่าวอย่างยียวน

จงจิ่งห้าวยิ้มอย่างจนปัญญา ยื่นมือไปบีบจมูกของเธอ “คุณนะคุณ…… ปีศาจน้อยที่ช่างยียวนกวนประสาทคนจริง ๆ”

หลินซินเหยียนตบที่มือของเขาเบาๆ “บีบเจ็บนะ”

จงจิ่งห้าวจึงปล่อยมือ แล้วเอนตัวลงนอนข้าง ๆ เธอ ดึงตัวเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด จากนั้นตบเข้าไปที่ก้นของเธอหนึ่งที “คลอดลูกของพวกเราออกมาให้ดี ๆ นะ”

หลินซินเหยียนเงยหน้าขึ้นไปหอมที่คางของเขาแล้วกล่าว “ลูกของพวกเราต้องคลอดออกมาอย่างปลอดภัย”

ต่อมาเธอก็ไม่มีเสียงอีก จงจิ่งห้าวเองก็เหนื่อยล้าเต็มทน สักพักก็หลับใหลไป

หลินซินเหยียนตื่นขึ้นมาตอนหกโมงเช้าพอดี เธอคว้าโทรศัพท์มา แล้วก็โทรหาเหวินเสี่ยวจี้ อยากจะบอกเขาว่างานแต่งของเขาตัวเองนั้นไม่สามารถไปได้

หลังจากที่งานแต่งผ่านไป เธอก็เริ่มมีการติดต่อกับเหวินเสี่ยวจี้ ทั้งคู่มีการส่งข้อความถามไถ่กันเป็นประจำ

เขาเองสนใจอยากรู้ว่าเมื่อไรหลินซินเหยียนจะถึงกำหนดคลอด

หลินซินเหยียนเองก็ไม่ได้บอกเขาเกี่ยวกับสถานการณ์ของตัวเอง ไม่อยากให้คนอื่นเป็นห่วงเธอมากกว่านี้ อีกอย่างเขาอยู่ในกองก็ยุ่งมากอยู่แล้ว

น้อยมากที่จะมีเวลากลับมา งานแต่งครั้งนี้ก็ได้รับการอนุมัติวันหยุดก่อนถึงได้มีเวลา

หลินซินเหยียนเองก็อยากจะไปมาก ไม่ใช่ว่าจะอะไรกับเหวินชิง  สำหรับเหวินเสี่ยวจี้พวกเขาไม่ควรแบกรับความผิดพลาดของคนรุ่นก่อน

แต่ว่าก็ไม่ควรละเลยสถานการณ์ของตัวเอง 

ไม่นานโทรศัพท์ก็ถูกรับสายขึ้น หลินซินเหยียนยังไม่ทันได้พูด เหวินเสี่ยวจี้ก็ได้กล่าวขึ้น “คุณจะมาเมื่อไหร่ จะให้ผมไปคุณหรือเปล่า”

คำพูดที่หลินซินเหยียนอยากจะพูด ได้ติดอยู่ที่ลำคอ และไม่รู้ว่าควรจะตอบกลับเขาอย่างไรดี

“ทำไมไม่พูด” 

เหวินเสี่ยวจี้ได้กลิ่นตุ ๆ “เกิดอะไรขึ้นเหรอ”

หลินซินเหยียนรีบกล่าวขึ้น “เปล่า เพียงแต่……เสี่ยวจี้ ฉันคงจะไปร่วมงานแต่งคุณไม่ได้ ฉัน……”

“ทำไม” เธอยังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกคำพูดของเหวินเสี่ยวจี้ขัดขึ้น อีกทั้งยังถามด้วยความผิดหวัง “เป็นเพราะคุณพ่อของผมเหรอ”

หลินซินเหยียนก้มหน้า “ไม่ใช่……”

“อย่างนั้นเป็นเพราะอะไร”

“ร่างกายของฉันไม่ค่อยดี……”

หลินซินเหยียนเอนตัวลง ในใจรู้สึกสับสนเล็กน้อย

ผ่านไปสักพัก จงจิ่งห้าวได้ทำธุระส่วนตัวเสร็จ และออกมาสวมใส่เสื้อผ้า หลินซินเหยียนจ้องมองเขาแล้วกล่าว “วันนี้คุณยุ่งหรือเปล่า”

จงจิ่งห้าวจ้องมองเธอ เหมือนจะรู้ว่าเธอจะพูดอะไรต่อจากนี้ จึงไม่ได้รีบตอบเธอในทันที แต่เป็นแววตาที่จ้องมองเธออย่างไม่ละสายตา 

หลินซินเหยียนกระตุกมุมปากขึ้น “หรือว่าคุณไปกับฉัน”

จงจิ่งห้าวติดกระดุมที่แขนเสื้อ แล้วเดินเข้ามา ในใจนั้นไม่อยากให้เธอไป อีกไม่กี่วันก็จะคลอดแล้ว ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำอย่างไร

หลินซินเหยียนเห็นท่าทางที่ไม่พูดของเขา ก็รู้แล้วว่าเขาหมายความว่าอย่างไร ยื่นมือไปจับมือของเขาแล้วเขย่าไปมา จากนั้นพูดจาออดอ้อนออเซาะ “ฉันก็คิด ๆ ดูแล้ว การแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ ทั้งชีวิตของเขามีเพียงครั้งเดียว อยากจะให้ฉันไปร่วมด้วย หากฉันไม่ไปเหมือนจะไม่ค่อยเหมาะนะ”

จงจิ่งห้าวหรี่ตามองเธอที่จับมือของตัวเองครู่หนึ่ง ดูเหมือนลูกอ้อนนี้จะใช้ไม่ได้ผล “สถานการณ์ของคุณเป็นอย่างไร ตัวคุณเองไม่รู้เหรอ”

หลินซินเหยียนพยักหน้า “ฉันรู้”

“รู้แล้วยังอยากจะไปอีก” น้ำเสียงของจงจิ่งห้าวเคร่งขรึม

ตั้งครรภ์มาถึงระยะนี้ก็อันตรายมากพอแล้ว เธอยังจะไปอีก ถ้าหากว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วจะทำอย่างไร

ถ้าหากว่าแข็งแรงเขาจะไม่ห้ามเลย อีกทั้งยังสามารถไปเป็นเพื่อนเธอ โดยที่เธอต้องมีสุขภาพที่ดี ตอนนี้สถานการณ์เป็นแบบไหน ไม่เพียงแต่ตัวเธอเอง ยังมีลูกในท้องของพวกเขาอีก

แม้แต่ความเสี่ยงเพียงน้อยนิดเขาก็ไม่อยากจะไปเสี่ยง

หลินซินเหยียนปล่อยมือ รู้ว่าเขาไม่เห็นด้วย