เสิ่นเผยซวนเบือนสายตาของเขาออกไป พลางเอ่ยออกไป “คุณอยู่ในห้องอย่าออกไป บนโต๊ะผมซื้ออาหารเช้ามาแล้วคุณเข้าไปกิน เสื้อผ้าผมจะตากให้เอง”
ซางหยูดึงชายเสื้อของเขาพลางถามออกไป “ทำไมคุณถึงไม่มองฉัน? คุณโกรธแล้วเหรอ?”
แต่ทำไมถึงโกรธ? คนคนนี้ทำไมถึงได้แปลกอย่างนี้?
เสิ่นเผยซวนเอ่ยพูดออกมา “รีบไปกินข้าว ผมไม่ได้โกรธ”
ซางหยูยู่ปากเอ่ยออกมา “อย่างนั้นแล้วทำไมคุณถึงให้ฉันห่อตัวอยู่กับผ้าห่ม?”
“คุณไม่ได้สวมอะไรอยู่เลย...ยืนอยู่ที่ระเบียงมันไม่ดี” เสิ่นเผยซวนกระแอมออกมาเบาๆ ปกปิดความอายที่เมื่อกี้ตรงเกินไป
“ใครว่าฉันไม่ได้สวมอะไร ไม่ใช่ว่าสวมเสื้อของคุณอยู่หรือไง? ยิ่งไปกว่านั้นขอบหน้าต่างก็สูงเสียขนาดนั้น ถึงแม้ว่าจะมีคนมองมาทางหน้าต่าง ก็จะเห็นแค่เพียงตรงท่อนบนของฉันเท่านั้นเอง...”
“อย่างนั้นก็ไม่ได้เหมือนกัน” เสิ่นเผยซวนเอ่ยออกมาด้วยเสียงทุ้มต่ำ “ไปกินข้าวอย่าไปตากผ้าแล้ว”
พูดจบก็ก้าวเท้าเดินไปยังระเบียงเพื่อไปตากเสื้อผ้า
ซางหยูมองเขา “คุณกลัวฉันถูกคนอื่นเห็นเข้าใช่มั้ย?”
เสิ่นเผยซวนไม่พูดอะไรแต่ได้หยิบไม้แขวนเสื้อขึ้นมาตากผ้า
ซางหยูห่อผ้าห่มอยู่บนร่างแล้วลุกขึ้นมา เดินไปยังขอบหน้าต่าง พิงเข้ากับขอบผนังมองเสิ่นเผยซวนไปด้วยรอยยิ้มกริ่ม “ฉันถามคุณแล้วคำตอบคุณล่ะ? ทำไมไม่ตอบฉัน? กลัวว่าร่างกายของฉันจะถูกคนอื่นเห็นเข้าใช่มั้ย?”
เสิ่นเผยซวนหันหน้าเข้ามา “คุณเป็นภรรยาของผม”
สามารถคิดโยงไปถึงความหมายแฝงของมันได้ก็คือมีแค่เขาเห็นได้เท่านั้น
เธอสวมเสื้อเชิ้ตเพียงตัวเดียวจะไปปกปิดได้ยังไง? ยิ่งไปกว่านั้นด้านในก็เปลือยเปล่าอยู่ทั้งนั้นเลย
ซางหยูเอ่ยออกมา “ฉันรู้”
เธอเดินเข้ามากุมลำคอของเขาเอาไว้ รอยยิ้มงดงามดั่งดอกไม้ “ฉันชอบท่าทางใจแคบอย่างนี้ของคุณ”
เสิ่นเผยซวน “...”
เขา เขาไม่ได้ใจแคบ แต่เป็น...
เหมือนจะใช่
“ทำไมไม่พูด? แสดงว่าใจแคบนั่นแหละใช่มั้ย?” ซางหยูยิ้มสดใสออกมายิ่งกว่าเดิม มุมขอบตาโค้งประดับไปด้วยแสงสว่าง ส่องประกายจนเหมือนกับดวงดาว
ขาทั้งสองข้างใช้แรงกระโดดขึ้นไป อาศัยกำลังแขนใช้ขาทั้งสองข้างโอบรัดไปบนเอวของเขา เสิ่นเผยซวนกลัวว่าเธอจะร่วงลงไป จึงดึงเอวของเธอเอาไว้ ซางหยูงอริมฝีปากเอาไว้ “แต่ฉันชอบ ก็แค่ชอบให้คุณแคร์ฉัน ชอบท่าทางใจแคบนั้น”
เสิ่นเผยซวน “...”
โอเค เขาใจแคบเองก็ได้
“คุณยุ่งหรือเปล่าวันนี้? ฉันมาเยี่ยมคุณ คุณว่างอยู่เป็นเพื่อนฉันหรือเปล่า?” ซางหยูโอบรัดลำคอของเขาแน่น ท่าทางของทั้งสองคนดูคลุมเครือสุดๆไปเลย
เสิ่นเผยซวนเชิดคางพลางจูบไปที่ริมฝีปากเธอไปเล็กน้อย “ยุ่งมาก”
ความหมายโดยนัยก็คือไม่ว่าง ไม่อย่างนั้นเมื่อคืนเขาคงไม่มีทางจะเลิกงานมาอย่างนั้นหรอก เขาเข้ามาช่วยทางสถานีตำรวจของทางนี้ทำคดีใหญ่ ตอนนี้ก็ได้มาถึงช่วงเวลาสำคัญพอดี ไม่อาจเกิดเรื่องที่เหนือความคาดหมายได้ วันนี้เขายังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องจัดการ
ซางหยูเข้าใจ ในใจรู้สึกหดหู่ไปบ้างเล็กน้อย แต่ก็เข้าใจอยู่เหมือนกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม