กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 825

ท่านย่ารู้สึกโดดเดี่ยว มองแม่บ้านที่กำลังเช็ดโต๊ะพลางเอ่ยออกไป “ทำไมเธอถึงได้มาเป็นแม่บ้าน ฉันเห็นเธอก็อายุพอจะเป็นย่าได้แล้ว”

ป้าจี๋เอ่ยออกมา “ลูกชายสองคน ลูกชายคนโตแต่งงานมีลูกไปแล้ว เป็นคุณย่าแล้วค่ะ”

“ลูกชายคนเล็กของเธอล่ะ?” ท่านย่าถามออกไปอีกครั้ง

“ลูกชายคนเล็กยังไม่ได้แต่งงานค่ะ” ป้าจี๋ตอบกลับออกไป

ท่านย่าถามไปคำนึงป้าจี๋ตอบกลับมาคำนึง ไม่ได้พูดอะไรอื่นเลยสักประโยคเดียว ท่านย่าพูดไปสองสามคำก็รู้สึกเบื่อหน่ายขึ้นมาเหมือนกัน ทอดถอนหายใจออกมาเล็กน้อย เคลื่อนรถเข็นกลับห้องไป

ภายในห้องก็ว่างเปล่าเหมือนกัน เธอหยิบรูปที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมา ในภาพเป็นตัวเองสมัยสาวๆ ข้างๆคือสามี

เธอนั่งอยู่บนรถเข็น สามียืนอยู่ข้างหลังเธอ ผ่านทางรูปใบนี้เธอเหมือนกับมองเห็นตัวเองในสมัยสาวๆ

“เพียงชั่วพริบตาเดียวก็แก่เสียแล้ว” ท่านย่าเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกมืดมน “ฉันเห็นซูจ้านไม่มีความสุข กำลังโกรธฉันอยู่ ในใจก็คงจะเกลียดชังฉัน แต่ฉันเพียงแค่อยากให้เขามีลูกสักคนเท่านั้นเอง เพื่อเหลือทิ้งทายาทให้ตระกูลซูไว้สักคน ฉันผิดเหรอ?”

คนที่อยู่ในภาพยังคงยิ้มอยู่ ไม่มีใครตอบเธอ

เธอกอดภาพเอาไว้ “ฉันควรไปอยู่เป็นเพื่อนคุณได้แล้วใช่มั้ย?”

“เฮ้อ..”

ท่านย่านั่งอยู่ภายในห้องตามลำพังอยู่นาน วันนี้ซูจ้านกลับมานับว่ายังเร็วอยู่ ป้าจี๋ทำอาหารเสร็จเขาก็เข้าบ้านมา

เห็นเขากลับมาท่านย่ารู้สึกมีความสุขอย่างมาก เอ่ยพูดออกไป “รีบไปล้างมือกินข้าว ฉันสั่งให้ป้าจี๋ทำของชอบแกมาให้แกเป็นพิเศษเลย...”

ปัง!

คำพูดของเธอยังไม่ทันได้พูดจบซูจ้านเข้าห้องไปทั้งยังปิดประตูลงไปด้วย

ท่านย่าแข็งค้างอยู่กับที่

ป้าจี๋ยกอาหารขึ้นมาเสิร์ฟบนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เดินเข้ามา “กินข้าวได้แล้วค่ะ”

ท่านย่าหลุบหนังตาลงพร้อมเลื่อนรถเข็นไป “เธอเรียกเขากินข้าว”

ป้าจี๋ไปเคาะประตู “คุณซูกับข้าวทำเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ”

“แป๊บนึง”

ท่านย่านั่งอยูตรงหน้าโต๊ะ มองอาหารบนโต๊ะที่มีครบทั้งรูปรสกลิ่นสีโดยที่ไม่มีความอยากอาหารเลยแม้แต่น้อย

ป้าจี๋เดินเข้ามา “อีกเดี๋ยวก็จะมาแล้วค่ะ”

ท่านย่าโบกมือออกไป พลางเอ่ยออกมา “ฉันรู้แล้ว”

ผ่านไปได้สักพักนึงซูจ้านก็เดินออกมา เปลี่ยนเสื้อสูทบนร่างออกไป มาใส่ชุดอยู่บ้านที่เรียบง่าย เขาผอมลงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเสื้อผ้าหลวมไปบ้าง

เขานั่งลงหน้าโต๊ะแล้วยกถ้วยขึ้นมา คีบอาหารกินข้าว

ท่านย่าเห็นเขามาก็อารมณ์ดีขึ้นมาแล้วบ้าง คีบเนื้อซี่โครงชิ้นนึงใส่ลงไปในชามข้าวของเขา “แกชอบกินอันนี้ที่สุดเลย”

ซูจ้านคีบอาหารต่อไป แต่ไม่ได้แตะซี่โครงจานนั้นเลย และก็ไม่ได้กินเนื้อซี่โครงชิ้นนั้นที่ท่านย่าคีบมาใส่ชามข้าวของเขาด้วยเช่นกัน จากนั้นก็ลุกขึ้นออกจากห้องรับประทานอาหารไป

“ซูจ้าน...”

“ป้าจี๋ เสื้อผ้าที่ผมเปลี่ยนอยู่ในห้องอาบน้ำ รบกวนคุณช่วยซักให้ผมสักหน่อย” ซูจ้านเอ่ยกับป้าจี๋ขัดคำพูดของท่านย่าออกมา

ป้าจี๋เอ่ยออกมา “ดิฉันจะไปเอามาเดี๋ยวนี้ค่ะ”

ซูจ้านกำชับออกไป “ผมไม่อยู่ก็อย่าเข้าห้องนี้”