กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 834

ป้าหยูไม่วางใจ “ป้าเห็นสีหน้าไม่ดีเลย”

หลินซินเหยียนหมุนตัวหันหลังให้ป้าหยู “ฉันไม่เป็นไรค่ะ ป้าไปต้อนรับแขกก่อนเถอะค่ะ”

ป้าหยูได้แต่รับคำว่าได้ค่ะ

รอจนป้าหยูไปแล้วหลินซินเหยียนทรุดตัวลงนั่งบนเตียง ยากที่จะเชื่อจริงๆ เธอไม่สบายใจมาก สับสนกระวนกระวายอย่างมาก

เธอพยายามให้ตนเองใจเย็น อาจจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา กดโทรไปหาจงจิ่งห้าว

ห้องทำงานท่านประธานว่านเยว่กรุ๊ป

จงจิ่งห้าวในเวลานี้สวมเสื้อเชิ้ตสีดำ เนคไทผูกไว้อย่างหลวมๆ กระดูกไหปลาร้ามองเห็นได้ชัดเจนจากคอเสื้อที่แหวกเปิดออก แขนเสื้อโค้งงอไปถึงแขนมีเอกสารสองกองวางอยู่บนโต๊ะทำงาน เขามีสมาธิจดจ่ออยู่กับเอกสารในมือ ถามโดยไม่เงยหน้าขึ้นมาว่า “ยังไม่คิดไม่ตกเหรอ”

กวนจิ้งนั่งอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานก้มหน้าไม่พูดไม่จา

“ผู้หญิงคนเดียวเท่านั้น ดูนายท่าทางไม่มั่นใจ ยังเป็นผู้ชายอยู่มั้ย” จงจิ่งห้าวปิดเอกสารในมือวางไว้ด้านข้าง หยิบอีกเล่มหนึ่งขึ้นมา

“ตอนนี้คุณสมหวังไปทุกเรื่องแน่นอนว่าคุณก็พูดแดกดันได้ ตอนแรกคุณก็ไม่ใช่ว่าวิ่งตามจีบผู้หญิงคนหนึ่งทั้งวันเหรอ……”

จงจิ่งห้าวที่กำลังพลิกเปิดเอกสารชะงักไปทันที เหลือกตามองผ่านไปอย่างไม่แยแส กวนจิ้งยอมแพ้ในทันทีในใจคิดว่า มีแต่ตัวเองที่ทำได้ไม่ยอมให้คนอื่นทำเหมือนตน!

“เฮ้อ อันนั้นฉันพูดเล่น ฮาฮา……”

“พรุ่งนี้ไสหัวกลับมาทำงานด้วย เล่นพอแล้ว” จงจิ่งห้าวสั่งเรื่องสุดท้าย

กวนจิ้งพูดอย่างหมดอาลัยตายอยากว่า “ไม่กลัวว่าผมจะทำพังเหรอครับ”

“ไม่มีผู้หญิงคนไหนชอบผู้ชายที่ไร้ประโยชน์ นายไม่มีอะไรเลย ใครจะอยู่กับนาย” จงจิ่งห้าวถามแทงใจดำ ทำให้กวนจิ้งพูดอะไรไม่ออกในทันที

ผู้หญิงที่รับมือยากอย่างกู้หุ้ยหยวนคนนั้น ถึงเวลาต้องดูถูกเยาะเย้ยเขาแน่นอน

กวนจิ้งพยักหน้า ลูกขึ้นยืน ถามว่า “มีอะไรที่ผมทำแทนคุณได้บ้างครับ”

จงจิ่งห้าววางปากกาในมือลง เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แสดงความหมายว่าเอกสารสองกองตรงหน้าเขาเอาไปได้เลย

กวนจิ้ง “……”

“นี่คุณบีบคั้นผมเหรอ”

“ฉันให้โอกาสนายได้แสดงความสามารถ” จงจิ่งห้าวขยับคอเล็กน้อย

ตื๊ดๆ——

โทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะดังขึ้น เขาหยิบมาแล้วกดปุ่มรับสาย ทางนั้นมีเสียงแหบพร่าดังมา “วันนี้คุณกลับมาเร็วๆหน่อยนะคะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ”

จงจิ่งห้าวฟังออกว่ามีความผิดปกติอยู่ในน้ำเสียงหลินซินเหยียน ถามว่า “คุณเป็นอะไร ไม่สบายเหรอ”

“เปล่าค่ะ กลับมาเร็วๆนะคะ จะดึกแค่ไหนฉันก็จะรอคุณ”

พูดจบเธอก็วางสาย จงจิ่งห้าวหยิบโทรศัพท์ออก คิ้วค่อยๆขมวดขึ้นมามองดูการสนทนาที่ถูกตัดไปบนหน้าจอ แล้วจึงวางโทรศัพท์มือถือลง

กวนจิ้งอุ้มกองเอกสารบนโต๊ะขึ้นมา “ผมต้องติดหนี้คุณแน่นอน”

จงจิ่งห้าวฉีกมุมปาก “ฉันจะขึ้นเงินเดือนให้นาย”

จะขึ้นเงินเดือนให้อีกแล้ว เขาจะพูดอะไรได้ ไปทำงานเถอะ

“ไม่ต้องเกรงใจ” หลินซินเหยียนพูด

“งั้นต่อไปฉันมาเที่ยวเล่นหาคุณได้มั้ยคะ คุณเคยมีลูกมีประสบการณ์” เฉินซือหานยังกลัวว่าในใจหลินซินเหยียนจะไม่สบายใจเรื่องก่อนหน้านี้อยู่บ้างไม่มากก็น้อย

ความจริงแล้วในใจเธอก็ยังไม่สบายใจ แต่ว่าเธอรู้ดีว่าหล่อนโง่เขลาเบาปัญญา ถึงได้ทำเรื่องแบบนั้นออกมา

หลังจากคบหาอยู่กับเหวินเสี่ยวจี้แล้ว เธอก็เข้าใจเรื่องราวมากมาย

เธอหวงแหนทะนุถนอมชีวิตที่เงียบสงบในตอนนี้

“ได้แน่นอน” หลินซินเหยียนยิ้มพลางเอ่ยว่า

“ใช่แล้ว เสี่ยวจี้เขาได้เป็นหัวหน้ากองแล้วนะคะ” เฉินซือหานพูด

“จริงเหรอ” หลินซินเหยียนมองไปยังเหวินเสี่ยวจี้ “คุณเป็นหัวหน้ากองที่อายุน้อยที่สุดเลยหรือเปล่า ฉันดีใจกับคุณด้วย”

“นี่ไม่ใช่เป้าหมายของผม ผมต้องฟื้นฟูตระกูลเหวินให้รุ่งเรื่องขึ้นมา” เหวินเสี่ยวจี้พูดอย่างเคร่งขรึม

หลินซินเหยียนพูดว่า “คุณทำได้”

เฉินซือหานมองในดวงตาที่เปล่งประกายของเหวินเสี่ยวจี้ เมื่อก่อนไม่คิดว่า เธอจะฝากฝังชีวิตไว้กับผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ ความพยายามของเขา ความใจกว้างของเขา ช่างน่าหลงใหลเป็นพิเศษ

เธอเชื่อว่า เขาจะต้องทำให้ตระกูลเหวินกลับมาเจริญรุ่งเรื่องได้อีกครั้ง

สายตาของเฉินซือหานไม่ได้มีการปิดบังเลยแม้แต่น้อย หลินซินเหยียนยิ้มมุมปากเบาๆ ดีใจแทนเธอกับเหวินเสี่ยวจี้

วกไปวนมาทั้งสองตระกูลได้ผ่านการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ มาอยู่ด้วยกันยามที่อีกฝ่ายตกต่ำที่สุด ก็ต้องมีน้ำใจที่จริงใจต่อกัน ท้ายที่สุดก็จะเห็นความจริงในความทุกข์ยาก