“ลูกน้อยจะกลับมาเมื่อไหร่ พรุ่งนี้ผมก็ต้องไปแล้ว” เหวินเสี่ยวจี้ถาม
จุดประสงค์หลักที่เขามาก็เพื่อเยี่ยมเด็กน้อยพร้อมกับหลินซินเหยียน
หลินซินเหยียนพูดว่า “ออกไปพักหนึ่งแล้ว น่าจะอีกไม่นาน คุณอุตส่าห์มา ทานข้าวที่นี่ด้วยกันก่อนค่อยกลับนะคะ”
“ได้ครับ” เหวินเสี่ยวจี้ตอบรับอย่างดีใจ
ตอนที่เตรียมอาหารกลางวันอยู่นั้นหลินซินเหยียนให้ป้าหยูเตรียมเพิ่มอีกหน่อย
ป้าหยูคนเดียวหลินซินเหยียนกลัวว่าเธอจะทำไม่ไหว จึงพูดกับเหวินเสี่ยวจี้ว่า “ถ้าคุณเบื่อก็ไปอ่านหนังสือที่ห้องหนังสือได้นะคะ”
“ที่นี่ผมคุ้นเคยดี คุณไม่ต้องมาคอยต้อนรับผมก็ได้” เหวินเสี่ยวจี้กลับเป็นฝ่ายไม่เกรงใจ
หลินซินเหยียนลุกขึ้นยืน “งั้นก็ได้ค่ะ ฉันไปเตรียมอาหารกลางวันนะคะ”
“ฉันไปช่วยนะคะ” เฉินซือหานลุกขึ้นมา
ฉินยาพูดว่า “เธอท้องอยู่ ไม่ต้องไปที่ห้องครัวแล้วฉันไปช่วยก็พอแล้ว”
“ท้องยังไม่แก่ ไม่เป็นไร” เฉินซือหานลุกขึ้นยืน หลินซินเหยียนกดบ่าเธอให้เธอนั่งลง “คนช่วยพอแล้ว ถ้าเธอเบื่อก็ดูทีวี”
เฉินซือหานรู้สึกเกรงใจเล็กน้อย “พวกคุณล้วนไปช่วยกันหมด ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย รู้สึกเกรงใจนิดหน่อย”
หลินซินเหยียนยิ้มแล้วพูดว่า “พวกเราล้วนเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน” พูดจบเธอก็เดินออกไปจากห้องรับแขก ฉินยาเดินตามมา เธอดึงมือฉินยามากุมไว้ในมือ “เธอไม่เป็นไรนะ”
ฉินยาส่ายหน้า “ไม่เป็นไร”
หลินซินเหยียนถอนหายใจ ในใจคนที่เป็นห่วงที่สุดก็คือเธอ หลินซินเหยียนถอนหายใจ
เมื่อครู่สายตาที่ผิดหวังท้อแท้ของเธอแม้จะปกปิดไว้อย่างดีมากแต่ว่าก็ยังถูกเธอจับได้
มองเห็นพวกเธอสองคนเดินเข้าไปที่ห้องครัวป้าหยูพูดว่า “ฉันทำคนเดียวก็ได้ค่ะ”
“คุณทำคนเดียวต้องทำนานแค่ไหนกว่าจะเสร็จ คนเยอะจะได้เสร็จเร็วๆค่ะ” ฉินยาพูด เธอแตะหลินซินเหยียนเล็กน้อย “เธอคงไม่ได้ตั้งตั้งใจหรอกนะ”
ในเมื่อตอนแรกเฉินซือหานเป็นผู้หญิงที่คิดจะจับสามีเธอ วันนี้กลายมาเป็นญาติ สวรรค์ช่างกลั่นแกล้งจริงๆ
หลินซินเหยียนมองเธอแวบหนึ่ง “ทำไมรู้สึกว่าเธอกำลังหัวเราเยาะฉันอยู่”
“ตัวฉันเองก็คือน่าหัวเราะ”ฉินยาพูดจบก็เดินไปตรงหน้าป้าหยู “ฉันหั่นผัก”
ป้าหยูพูดว่า “ได้ ฉันรับหน้าที่ล้าง”
หลินซินเหยียนพูด “ฉันผัด”
สามคนทำกันอย่างรวดเร็วมาก ไม่นานก็เตรียมอาหารเสร็จ จวงจื่อจิ่นพวกเขาพาเด็กน้อยกลับมาเหวินเสี่ยวจี้รับไปจากอ้อมอกของเฉิงยู่เวิน พบว่าลูกน้อยเหมือนหลินซินเหยียนเป็นพิเศษ
“คุณพักก่อน ฉันไปเทน้ำให้เธอแก้วหนึ่งนะ” เฉิงยู่เวินพูดกับจวงจื่อจิ่น
จวงจื่อจิ่นเดินมา “จะให้เธอมาเทให้ฉันได้ยังไง ฉันเทเองก็ได้แล้ว ต้องบอกว่าเหนื่อยก็เป็นเธอที่เหนื่อย เธอเอาแต่อุ้มเด็กน้อยอยู่อย่างนั้น”
จวงจื่อจิ่นเทน้ำแก้วหนึ่งส่งให้เธอ
เฉิงยู่เวินยิ้มเล็กน้อย
ป้าหยูเดินออกมาเรียกพวกเขา “ล้างมือเตรียมทานอาหารกันเถอะค่ะ
”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม