กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 887

วันที่เขาออกไปทำมาหากินข้างนอก เป็นแม่ของเขาที่คอยอยู่เฝ้าบ้าน เฝ้าเขาเพียงลำพัง

แล้วสุดท้ายได้อะไรมา?!

เผชิญกับคำถามที่ลูกชายถามออกมาคำแล้วคำเล่า เจียงจวิ้นก็ไม่มีอะไรจะพูดออกไปเลย สำหรับการตายของภรรยาเก่าของเขานั้น ก็เคยมีความเสียใจอยู่เหมือนกัน เพราะถึงยังไงก็เคยร่วมเรียงเคียงหมอนกันมาก่อน และมีลูกให้เขา

“โม่หาน เรื่องในอดีต ทั้งหมดก็ถือว่าฉันผิดต่อแม่ของแก ทำผิดกับแก เห็นแก่ที่ฉันเป็นพ่อของแก ให้งานน้องแกสักงานนึง ให้เขาอย่าได้ไปลอยชายอยู่ที่ข้างนอกเลย” เจียงจวิ้นเอ่ยออกมาเสียงอ่อน

เจียงโม่หานยิ้มออกมาเล็กน้อย “นี่คือจุดประสงค์ที่คุณเอาการป่วยมาอ้างให้ผมมาที่นี่?”

“โม่หาน อย่างน้อยบริษัทมันก็มีครึ่งนึงเป็นของน้อง แกคิดจะยึดไปเองคนเดียวเหรอ?” เจียงจวิ้นเปลี่ยนเสียงที่ฟังดูอ่อนน้อมออกมา เห็นได้ชัดว่าไม่ว่าจะลดความหยิ่งผยองลงไปมากแค่ไหน เขาก็ไม่แยแสเลยสักนิด!

เจียงโม่หานลุกยืนขึ้นมา “คุณพ่ออยู่รักษาตัวให้ดีดีกว่า จะได้มีชีวิตที่ยืนยาว”

พูดจบก็ไม่ได้ไปดูสีหน้าของเจียงจวิ้นก็ได้ก้าวเดินไปที่ประตูเสียแล้ว

“เจียงโม่หาน แกอย่าให้มันเกินไปหน่อยเลย!”

เจียงจวิ้นโกรธจนมีสีหน้าแดงก่ำออกมา “ฉันเป็นพ่อแกนะ!”

“แล้วไง?” เจียงโม่หานหยุดฝีเท้าลง หันหน้าไปมองเขา “อย่างนั้นแล้วผมก็เลยต้องสนใจลูกชายของคุณ?”

เจียงจวิ้นกำมือ สั่นออกมาไม่หยุด “แกได้บริษัทไปแล้ว ก็แค่ให้น้องชายแกเขามีงานเป็นจริงเป็นจังทำสักหน่อยก็เท่านั้นเอง ทำไมถึงต้องโหดร้ายกับเขาอย่างนี้ด้วย?”

เจียงโม่หานเดินเข้าไปข้างเตียงอีกครั้ง พลางมองลงไปข้างล่าง “เมื่อตอนนั้นบริษัทได้เผชิญกับการล้มละลายไปแล้ว เป็นเงินชดเชยของแม่ที่ได้เอามาเติมส่วนที่ขาดไป มันถึงได้ไม่ล้มละลายไป ผมโหดร้ายกับเขา? ยังจำได้ว่าชิวหมิงเยี่ยนเงินหายไปพันหยวน พวกคุณต่างก็บอกว่าผมเอาไป คุณทำอะไรกับผมหรือเปล่า? ผมอยากจะถามคุณ เงินนั้นผมเป็นคนเอามาเหรอ?”

เมื่อตอนนั้นเพิ่งจะมาที่บ้านหลังนี้ได้ไม่นาน ชิวหมิงเยี่ยนบอกว่าเงินหาย “ที่บ้านก็ไม่เคยมีคนนอกเข้ามา แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยจะมีของหายมาก่อน ฉันวางเงินสำหรับค่าใชจ่ายในแต่ละวันเอาไว้ในลิ้นชัก มันก็ได้หายไปพันนึงโดยไม่มีสาเหตุ ไม่รู้เลยเหมือนกันว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดออกมาให้ชัดเจน แต่ความหมายของคำพูดนั้นก็คือบอกว่าเขาเป็นคนนอก เมื่อก่อนไม่เคยหายมาก่อน แต่หลังจากที่เขามาบ้านหลังนี้ก็หายไปเลย ความหมายโดยนัยที่แฝงอยู่ก็คือเขาเป็นคนเอาไป

เจียงจวิ้นเองก็มั่นใจว่าเป็นเขาเอาไปด้วยเหมือนกัน ให้เขายอมรับผิด แล้วเอาเงินออกมา

เขาบอกว่าเขาไม่ได้เอาไป

แต่เจียงจวิ้นก็ไม่เชื่อ จะให้เขายอมรับความผิดเสียให้ได้ ทั้งยังให้เขาเอาเงินที่แอบหยิบไปออกมาอีก

เขามีนิสัยดื้อรั้น ยิ่งไปกว่านั้นเดิมทีแล้วก็ไม่ได้เป็นเขาที่เป็นคนหยิบไปอยู่แล้ว จะไปยอมรับได้ยังไง

เจียงจวิ้นดึงเข็มขัดออกมา เพื่อมาทุบตีเขา

ชิวหมิงเยี่ยนยืนมองอยู่ข้างๆ จนถึงตอนนี้เขาก็ยังจำสายตาที่มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นของเธอได้

หลังจากที่ตีแล้วก็ขังเขาเอาไว้สามวัน ไม่ให้กินไม่ให้ดื่ม

ภายหลังเจียงโย่เชียนได้ยอมรับออกมาเองว่าเงินนั้นเขาเป็นคนหยิบไปเอง เขาถึงได้ถูกปล่อยออกมา เมื่อตอนนั้นเขาพูดยังไงกับลูกสุดที่รักของเขากัน?

“โย่เชียน ลูกต้องการเงินก็บอก ทำไมเอาไปโดยไม่บอกกันเลยสักคำ?”

ชิวหมิงเยี่ยนที่อยู่อีกด้านนึงพูดออกมาว่า “โย่เชียนยังเด็ก ไม่รู้ความ โตขึ้นก็จะดีขึ้นเอง”

ในฐานะที่เป็นพ่อ กับความผิดของลูกเพียงแค่ยิ้มเล็กน้อยแล้วก็จะปล่อยผ่านได้อย่างง่ายดาย

แต่กับเขา แม้แต่ยิ้มก็ยังไม่มอบให้เลยสักนิด ยิ่งขนาดหลังจากที่ตีเขาไปอย่างแรงแล้วก็ได้รู้ว่าเขาได้ถูกปรักปรำ แต่ก็ไม่มีแม้แต่จะปลอบใจเขาเลยสักนิด แต่กลับพูดออกมาอย่างเย็นชาว่า “ไม่รู้ว่าได้ใครมา นิสัยถึงได้ดื้อรั้นได้ขนาดนี้!”

นั่นมันไม่ใช่ดื้อรั้น มันเป็นศักดิ์ศรีของเขา เป็นความหยิ่งในศักดิ์ศรีของเขา ยอมให้คุณตีผมดีกว่า ผมไม่มีทางยอมรับเรื่องที่ผมไม่ได้ทำ

ในเส้นทางช่วงระหว่างที่เขาเติบโต เรื่องที่คล้ายคลึงกันอย่างนี้มันเยอะมาก มากจนไม่สามารถนับให้ชัดเจนได้เลย

“ผมเคยบอกเอาไว้แล้วว่าคนที่ทำร้ายแม่ของเรา ผมไม่มีวันปล่อยมันไป” เขาโน้มตัวลงไป พลางยิ้มออกไป “ผมไม่ได้กำจัดพวกคุณไปให้สิ้นซาก ปล่อยให้พวกคุณได้มีชีวิตอยู่ดีๆ ก็ควรจะขอบคุณผมแล้วนะ อย่ามาเรียกร้องอะไรกับผมอีก”

พูดจบเขาก็ได้ตรงตัวขึ้นมา มองบ้านนี้ไปแวบนึง “สามารถมีบ้านอย่างนี้ มีหมอดีๆรักษาให้ คุณควรรู้จักพอได้แล้ว”

พูดจบผันร่างเดินไปที่ประตู ประตูห้องเปิดออกชิวหมิงเยี่ยนก็ได้ยืนอยู่ที่หน้าประตู คาดว่าคงจะแอบฟังอยู่ นึกไม่ถึงว่าจู่ๆเจียงโม่หานจะเปิดประตูห้องออกมาอย่างกะทันหัน เธอแสร้งทำเป็นยิ้มออกมาอย่างสงบนิ่ง “ฉันอยากจะมาถามพวกเธอดูว่าอยากจะดื่มน้ำกันหรือเปล่า”

เจียงโม่หานเดินผ่านเธอออกไปโดยที่ไม่ได้สนใจ ผู้หญิงคนนี้มีนิสัยน่าเอือมระอายังไง ในใจเขารู้ดีอย่างมาก!

หลังจากที่ออกมาจากตระกูลเจียง เขาก็ได้ขับรถทะยานอยู่บนทางหลวง ในเวลานี้รถบนถนนน้อยมากแล้ว แสงนีออนหลากหลายสีนี้ได้ทำให้เมืองดูคึกคักขึ้นมา