กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 899

จงเหยียนซีนั่งนิ่งไม่ขยับเขยื้อน

“ลงมาเถอะ ผมอุ้มคุณไม่ไหวหรอกนะ”กู้เสียนพูดติดตลก

เธอเหล่มองเขาแล้วก้มตัวเดินลงจากรถ กู้เสียนลากเธอเข้าไปในร้านอาหาร

“สองคน”หลังจากที่เข้าไปกู้เสียนก็พูดกับพนักงานขึ้น

“เชิญด้านใน”พนักงานต้อนรับทำท่าผายมือเพื่อเป็นการเชื้อเชิญ

จงเหยียนซีไร้ซึ่งเรี่ยวแรง เธอดูอ่อนล้าและอิดโรยมากกู้เสียนใช้ข้อศอกสะกิดเธอ“ทำตัวให้มีชีวิตชีวาหน่อย”

“อะไร……”เธอยังไม่ทันพูดจบก็เห็นเจียงโม่หานนั่งอยู่ไม่ไกล ดูเหมือนว่าเขากำลังเจรจาเรื่องธุรกิจกับใครบางคนอยู่ พอรู้สึกเหมือนว่ามีคนกำลังมองตัวเองอยู่ เขาก็มองตรงมา

จงเหยียนซีรีบยืนตัวตรงพร้อมกับส่งยิ้มทักทาย“ประธานเจียง”

เขาพยักหน้าลงพลางเหลือบมองกู้เสียนอยู่พักหนึ่ง

กู้เสียนวางมาดสุขุมแล้วดึงจงเหยียนซีไปนั่งที่โต๊ะ

“เอาอาหารที่อร่อยๆของที่นี่มาเสิร์ฟให้หมด”กู้เสียน ทำหน้าใหญ่ใจโต

จงเหยียนซี“……”

นี่มันสถานการณ์อะไรเนี่ย？

ทำไมเขาทำตัวแปลกไป？

พนักงานอึ้งไปครู่หนึ่งแล้วรีบพยักหน้ารับ“ครับ พวกเราจะมาเสิร์ฟให้อย่างรวดเร็วเลยครับ”

“ทำตัวให้ใกล้ชิดกับผมหน่อยสิ”กู้เสียนเข้ามาใกล้

จงเหยียนซีเอนตัวถอยไปข้างหลัง“ฉันไม่สนใจเด็กน้อย”

กู้เสียนขมวดคิ้วขึ้น“คุณน่ะสิเด็กน้อย”

จงเหยียนซีไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไรจึงกระซิบถามขึ้น“นายกินยาผิดมาเหรอ？”

“สามีเก่าของคุณอยู่ตรงนั้นไม่ใช่เหรอ？เมื่อกี้ผมเห็นสายตาที่เขามองผมดูไม่ค่อยเป็นมิตรก็เลยอยากจะกระตุ้นให้เขาโกรธ เพราะงั้นคุณทำตัวให้ใกล้ชิดกับผมหน่อย”

จงเหยียนซีมองเขาเหมือนคนโง่ จากนั้นก็เอ่ยพูดออกไปอย่างชัดถ้อยชัดคำ“ตอนนี้ตัวตนของฉันไม่ใช่ภรรยาเก่าของเขา”

กู้เสียน “……”

พนักงานยกอาหารมาเสิร์ฟ ไม่นานบนโต๊ะก็เต็มไปด้วยอาหาร

จงเหยียนซี“……”

กู้เสียนเอ่ยขึ้น“คุณจ่ายนะ”

จงเหยียนซี“……”

“ถึงคุณจะตกอับคุณก็มีเงินมากกว่าผมอยู่ดี”กู้เสียนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

จงเหยียนซี“……”

“ช่วยผมหน่อยสิ หั่นสเต๊กเนื้อวัวในจานให้ผมเป็นชิ้นๆแล้วป้อนผม”กู้เสียนเอามือท้าวคางไว้

“นายบ้าไปแล้วเหรอ？หรือว่านิ้วมือหักไปแล้ว？”

“สามีเก่าของคุณกำลังมองพวกเราอยู่”กู้เสียนยิ้ม

จงเหยียนซีกวาดสายตามองไปทางด้านนั้น ซึ่งก็เห็นจริงๆว่าเจียงโม่หานกำลังมองมาทางนี้

แต่ว่าเธอก็ไม่ได้สนใจกู้เสียน เธอก้มหน้าก้มตาทานอาหาร ถือซะว่าวันนี้จิตใจเขาไม่ปกติ

พอกู้เสียนเห็นเธอไม่สะทกสะท้าน เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วจู่ๆก็ตะโกนออกมา“ที่รัก ระวังลวกปากด้วยนะ！”

จงเหยียนซี……

จากนั้นก็มีหลายๆคนมองมาทางนี้เป็นสายตาเดียวกัน

จงเหยียนซีเอามือกุมหน้าผาก เธออยากจะแทรกแผ่นดินหนีเดี๋ยวนี้เลย

จงเหยียนซีจ้องเขาเขม็ง“แล้วนายคิดว่าไงล่ะ？”

กู้เสียนสตารท์รถแล้วเอ่ยขึ้น“เข้าใจแล้วครับ”

“ยังจะไปดื่มอยู่อีกไหม？”กู้เสียนถาม

“กู้เสียนทำไมนายถึงได้น่ารำคาญขนาดนี้เนี่ย？”จงเหยียนซีพูดออกมา“ตั้งใจขับรถไป”จากนั้นเธอก็หลับตาลงแกล้งทำเป็นหลับ

กู้เสียนรู้ว่าเธอไม่อยากคุยจึงไม่รบกวนเธออีก

ไม่นานรถก็มาหยุดอยู่ที่หน้าประตูโรงแรม จงเหยียนซีลงจากรถไป กู้เสียนลดกระจกรถลง“ให้ผมอยู่เป็นเพื่อนไหม？”

เขาถามออกไปด้วยท่าทีจริงจัง เนื่องจากวันนี้จงเหยียนซีดูอารมณ์ไม่ค่อยดี เขากลัวว่าเธอจะเศร้าเมื่ออยู่คนเดียวแล้วก็ไม่มีใครมาปลอบเธอสักคน

“ฉันไม่เป็นไร”จงเหยียนซียิ้มออกมา เธอจัดการอารมณ์ตัวเองได้แล้ว

เธอยืนอยู่ข้างถนน ไม่ได้เข้าไปในโรงแรมทันที แต่กลับพูดกับกู้เสียนออกไป“นายไปเถอะ ฉันจะยืนส่งนายตรงนี้”

กู้เสียนจึงขับรถออกไป

จงเหยียนซีมองส่งเขาจนลับสายตา ขณะที่หันหลังเดินเข้าโรงแรมก็เห็นว่ามีใครกำลังเฝ้ามองเธออยู่ตรงข้างหลังแปลงดอกไม้ด้านหลังโรงแรม เมื่อเธอหันไปดูคนๆนั้นก็หลบลงไปด้านหลังแปลงดอกไม้

แววตาของเธอสุขุมลงอย่างรวดเร็ว หรือว่าหลิงเวยจะลงมือแล้ว？

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมากดส่งข้อความให้หลี่เฉิงเจี๋ยแล้วถามว่าเขาจัดการเสร็จรึยัง อีกฝ่ายส่งข้อความตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว【จัดการเรียบร้อยแล้ว】

เมื่ออ่านข้อความจบ เธอก็เก็บโทรศัพท์ลงแล้วเดินตรงไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตฝั่งตรงข้าม เธอจงใจเผื่อเวลาให้คนที่ต้องการจับตัวเธอมีโอกาส

ขณะที่เธอซื้อน้ำออกมาขวดหนึ่ง ตรงหน้าก็มีชายสองคนเดินเข้ามาประกบข้างกายแล้วพูดกระซิบขึ้น“พวกเราเป็นคนของพี่เจี๋ย พี่เจี๋ยบอกพวกเราไว้แล้ว ตอนนี้คุณไปกับพวกเราเถอะ”

ชายทั้งสองจับเธอขึ้นรถไป

รถแล่นไปในทางเปลี่ยว ไม่นานรถก็แล่นมาถึงบริเวณชานเมือง มีบ้านที่ถูกไฟไหม้จนเกลี้ยงอยู่หลังหนึ่ง ซึ่งแทบจะดูไม่ออกเลยว่าสภาพเดิมเป็นยังไง

จงเหยียนซีมองออกไปนอกหน้าต่างรถ สถานที่แห่งนี้ดูเหมือน……