กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 900

จงเหยียนซีมองออกไปนอกหน้าต่างรถ สถานที่แห่งนี้ดูเหมือน……

สีหน้าของเธอซีดเผือดลงเล็กน้อย

เนื่องจากสถานที่แห่งนี้เป็นที่ที่หลิงเวยตั้งใจจะเผาเธอให้ตายเมื่อหนึ่งปีก่อน แม้มันจะผ่านไปตั้งหนึ่งปีแล้ว แต่ว่าความรู้หวาดกลัวและสิ้นหวังในตอนนั้นมันยังคงฝังลึกอยู่ในใจของเธอ

เมื่อเห็นสถานที่ในตอนนั้น เธอก็นึกถึงเหตุการณ์ในตอนนั้นขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

นิ้วมือของเธอหดเกร็งเข้ามาเล็กน้อย ทันใดนั้นเองคนที่จับเธอมาก็เอ่ยขึ้น“ใกล้จะถึงที่หมายแล้ว เพื่อไม่ให้คุณหลิงสงสัย พวกเราจำเป็นต้องมัดคุณไว้”

จงเหยียนซีตอบอืมออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ไม่นานรถก็มาจอดที่ด้านหน้ากองซากปรักหักพัง เธอแสดงสีหน้าหวาดกลัวออกมา มันมีทั้งแกล้งทำและรู้สึกจริง

ที่แกล้งทำก็เพราะนี่เป็นกับดักที่เธอวางเอาไว้ ถ้าต้องการให้หลิงเวยเชื่อจริงๆ  เธอก็ต้องกลัวมากๆ

ส่วนที่รู้สึกจริงก็เพราะที่นี่มันทำให้เธอกลัวจริงๆ ยังไงครั้งก่อนเธอก็เกือบตายอยู่ที่นี่

ฟึบ จู่ๆประตูรถก็ถูกเลื่อนเปิดออก หลิงเวยยืนอยู่หน้าประตูรถ เมื่อเห็นจงเหยียนซีก็หัวเราะออกมา“คุณหลิน”

จงเหยียนซีทำหน้าตกใจกลัว“คะ คุณจับฉันมาทำไม？”

หลิงเวยเอียงหัวแล้วยิ้มร่าออกมาด้วยความสดใส“ต่อหน้าเจียงโม่หานปากดีมากนักไม่ใช่เหรอ？แล้วทำไมตอนนี้ถึงพูดเสียงสั่นออกมาล่ะ？”

“ฉันเป็นตัวแทนในการร่วมงานระหว่างบริษัทรุ่นเหม่ยกับเหิงคังกรุ๊ป……”

“ฉันไม่สนหรอกว่าแกจะเป็นตัวแทนของใคร？กล้ามายุ่งกับโม่หาน แกต้องตาย！”หลิงเวยหุบยิ้มลงทันทีแล้วออกคำสั่ง“โยนมันออกมาให้ฉัน”

ชายทั้งสองสบตากันแล้วผลักจงเหยียนซีลงจากรถ เธอเซถลาไปสองก้าวก่อนจะทรงตัวได้

มีชายหนึ่งคนพูดขึ้น“พวกเรามีหน้าที่แค่พาคนมา จากนี้ไปคุณจะทำอะไร พวกเราจะไม่เข้าไปยุ่ง นี่เป็นสิ่งที่พวกเราตกลงกันไว้ก่อนหน้านี้”

หลิงเวยกระตุกยิ้มขึ้น“แน่นอนอยู่แล้ว ฉันจะจัดการกับนังผู้หญิงคนนี้ด้วยตัวของฉันเอง！”

หล่อนดึงเชือกที่ผูกกับจงเหยียนซีไปเพื่อให้เธอดูซากปรักหักพังที่อยู่ตรงหน้า“รู้ไหมว่าทำไมที่นี่ถึงถูกเผาวอดจนสภาพเป็นแบบนี้？”

มือที่ถูกมัดไว้ของจงเหยียนซีค่อยๆประสานเข้าหากัน เธอถามขึ้นด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว“ทะ ทำไม？”

“เพราะว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งแย่งผู้ชายของฉัน ฉันก็เลยเผาหล่อนจนตายอยู่ที่นี่”ขณะที่หลิงเวยพูด นัยน์ตาของหล่อนก็ยังคงมีความแค้นและความโกรธเหมือนกับในตอนแรก เกรงว่าการตายของจงเหยียนซีก็ไม่อาจทำให้หล่อนปล่อยวางความจริงที่เธอเคยเป็นคุณนายเจียงลงได้

“คุณกำลังทำเรื่องผิดกฎหมาย！”จงเหยียนซีตะโกนลั่น

“ผิดกฎหมายงั้นเเหรอ？”หลิงเวยเงยหน้าขึ้นพลางหัวเราะออกมา จากนั้นก็หุบยิ้มลงแล้วเข้ามากระซิบใกล้ๆที่ข้างหูของเธอ“ต้องมีหลักฐานสิถึงจะผิดกฎหมาย แกมีไหมล่ะ？”

จงเหยียนซีมองหล่อน“ตราบใดที่คุณทำผิดกฎหมาย มันก็ต้องหาหลักฐานเจอ”

“แล้วยังไง？”หลิงเวยยักไหล่“พอถึงตอนนั้นแกก็ไม่เห็นหรอก เพราะแกต้องตายต่อหน้าฉัน”                                                   

จงเหยียนซีมองไปยังใบหน้าของหลิงเวยที่คลับคล้ายคลับคลาว่าเสียสติไปแล้ว เธอถามออกไป“คุณรักเจียงโม่หานขนาดนั้นเลยเหรอ？”

หลิงเวยตะลึงไปครู่หนึ่ง“ทำไมถึงรักขนาดนั้น？”

ความคิดของหล่อนค่อยๆล่องลอยออกไป ตอนที่หล่อนเรียนอยู่หล่อนเป็นเด็กอ้วน จึงมักจะถูกเพื่อนในห้องเยาะเย้ยและรังแกอยู่บ่อยๆ มีครั้งหนึ่งหล่อนถูกเพื่อนในห้องล้อมไว้แล้วทุกคนก็ล้อเลียนหล่อน แถมยังตั้งฉายาให้หล่อนอีกว่ายัยช้างน้ำ

พอหล่อนโต้กลับ เพื่อนในห้องที่หัวเราะเยาะหล่อนต่างก็ปาโคลนมาที่ตัวและหัวหล่อนพร้อมๆกัน

ตอนนั้นเจียงโม่หานผ่านมาพอดี เขาไล่เพื่อนร่วมห้องที่หัวเราะเยอะหล่อนออกไปแล้วยื่นกระดาษทิชชู่ให้หล่อน

เขาเป็นผู้ชายที่หน้าตาหล่อเหลามากคนหนึ่ง วินาทีที่หล่อนเห็นเขา หล่อนถึงกับเหม่อไปเลย ใบหน้าหล่อนแดงระเรื่อ แต่เนื่องจากบนหน้ามีโคลนอยู่ก็เลยไม่มีใครเห็น แม้แต่หล่อนในตอนนั้นก็เกรงว่าคงไม่เข้าใจ หัวใจของหล่อนเริ่มพองโตขึ้น

ในตอนนั้นเองที่หล่อนจดจำคนที่ยื่นมือมาช่วยโดยไม่รังเกียจหล่อนในตอนที่หล่อนถูกคนหัวเราะเยาะได้ขึ้นใจ