กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 922

เจียงโม่หานเท้าชะงัก แต่ก็ไม่ได้หยุดก้าวเดิน

เจียงโย่เชียนตอแยไม่เลิก วิ่งเข้ามาขวางทางของเขาไว้ “นายไม่ตอบ คือกำลังหนีอยู่ใช่ไหม”

“อย่ามายั่วโมโหผม!” สีหน้าของเจียงโม่หานเยือกเย็นสุดขีด แววตาผุดความเกลียดชังอย่างแรงกล้า “ไม่ใช่เพราะว่าแม่ของนายที่เข้ามาแทรกการแต่งงานของคนอื่น มาทำลายครอบครัวของคนอื่น ผมจะมีวันนี้รึ”

เจียงโย่เชียนถึงกับชะงักพูดไม่ออก

ใช่ ตอนที่แม่ของเขาคบกับเจียงจวิ้นนั้น เจียงจวิ้นยังไม่ได้หย่า ดังนั้นจึงถือว่าเป็นมือที่สามที่แทรกเข้ามาในครอบครัวของคนอื่น

“แต่ว่าผ่านไปตั้งนานแล้ว……”

“เรื่องที่ทำผิด เมื่อเวลาผ่านไปก็ไม่ถือว่าเป็นความผิดอย่างนั้นเหรอ” เจียงโม่หานหรี่ตา แววตาเย็นยะเยือก

“ต่อให้พวกท่านผิดจริง แต่พวกท่านก็เลี้ยงนายจนมาเติบใหญ่ไม่ใช่เหรอ” เจียงโย่เชียนพยายามที่จะโน้มน้าวเขา “นายเอาแต่จงเกลียดจงชัง ไม่มีทางมีความสุขอย่างหรอก เพื่อการแก้แค้นของนาย จึงหลอกใช้เมียของนาย เมียของนายฆ่าตัวตายเพราะก็การขอหย่าของนาย ตอนนี้นายมีความสุขเหรอ”

ฉับพลันใบหน้าของเจียงโม่หานเย็นเยียบถึงสุดขีด เขาถูกเจียงโย่เชียนจี้โดนจุดที่อ่อนแอที่สุด จุดที่ไม่อยากจะให้มีการเอ่ยถึง จุดที่เขาเสียใจมากที่สุดในหัวใจ

“ผมแค่ไม่อยากให้นายทำเรื่องที่เสียใจซ้ำซ้อน……”

“ไสหัวไป!” เจียงโม่หานผลักเขาออกไป แล้วก้าวเท้ายาวเดินเข้าตึกใหญ่ไป

เจียงโย่เชียนยังอยากจะตามเข้าไป แต่ถูกหนานเฉิงดึงไว้ “คุณก่อกวนพอหรือยัง!”

เจียงโย่เชียนสะบัดหนานเฉิงทิ้ง “เพื่อการแก้แค้นของเขา ดูสิข้างกายเขาตอนนี้เหลืออะไรอีก ผมไม่เชื่อว่าเขาจะไม่เสียใจในสักวันหนึ่ง!” 

พูดจบก็สาวเท้าก้าวยาวเดินออกไป นักข่าวที่เขาเชิญมายังคงกรูกันอยู่ที่หน้าประตู เหตุการณ์เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น พวกเขาได้ทำถ่ายบันทึกไว้หมดแล้ว เมื่อข่าวถูกเผยแพร่ เพื่อดึงดูดสายตาจากผู้คน ไม่รู้ว่าจะเขียนข่าวออกมาอย่างไร

เขาคิดไม่ถึงว่าเจียงโม่หานจะไม่สนใจแม้แต่ชื่อเสียงของตัวเอง!

“พวกเราสามารถสัมภาษณ์คุณพ่อคุณแม่ของคุณได้ไหมครับ” มีนักข่าวถาม

เจียงโย่เชียนใบหน้าเย็นชา เดินเบียดผ่านผู้คนอย่างไม่สนใจ ในเวลานี้ข้างถนนมีรถสีขาวคันหนึ่งได้จอดเทียบสนิทลง หลังคารถมีการกะพริบของไฟไซเรนสีแดง ตัวรถมีตัวอักษรแปะติดไว้ว่าศูนย์บำบัดสุขภาพจิตเมืองB

เจียงโย่เชียน “……”

เจียงโม่หานเรียกหมอจิตเวชมาจริง ๆด้วย

นี่จะให้เขาบ้าจริง ๆใช่ไหม

หนานเฉิงนั้นเชื่อฟังคำพูดของเจียงโม่หานมาก อะไรที่เขาสั่ง เขาทำตามเสมอ

คนในชุดขาวสองคนลงมาจากรถแล้วถามว่า “ใครเป็นโรคสุขภาพจิตเหรอครับ”

นักข่าวที่อยู่ด้านหลังต่างตะลึงงัน

หนานเฉิงเดินมาแล้วชี้ไปทางเจียงโย่เชียน “เขาครับ เขามาที่เหิงคังกรุ๊ปมาพูดจาไร้สาระใส่ร้ายชื่อเสียงของประธานเจียงของพวกเราครับ”

เขาพยายามจะรักษาชื่อเสียงของเจียงโม่หาน

เจียงโย่เชียนจ้องเขม็งหนานเฉิง “นายต่างหากโรคจิต!”

“อย่าโมโหร้าย มีโรคก็รักษาไป เพื่อหลีกเลี่ยงการก่อเรื่องไม่ดีในครั้งต่อไป จงให้ความร่วมมือกับคุณหมอในการรักษาซะ สำหรับค่ารักษานั้น คุณไม่ต้องเป็นห่วง ประธานเจียงของพวกเราจะเป็นคนออกเอง เห็นแกที่นายเป็นน้องชายของท่าน ไม่ยอมให้คุณอนาถจนไม่สามารถนอนรักษาที่โรงพยาบาลจิตเวชได้หรอก”

เจียงโย่เชียนโกรธจนแทบจะกระอักเลือด “หุบปากแม่งเดี๋ยวนี้!”

“ดูท่าทางคุณที่ดุร้ายใจร้อนสิ ไม่ใช่อาการป่วยทางจิตหรอกรึ” หนานเฉิงแอบยั่วโมโหเขาอย่างใจเย็น