กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 934

ในมือของจงเหยียนซีถือเอกสารไว้ เห็นเธอยิ้มแล้วกล่าวทักทาย “ประธานเจียง”

เจียงโม่หานพยักหน้ารับ 

เธอเดินอ้อมด้านหลังรถมา แล้วหันไปกล่าวกับกู้เสียนว่า “คุณกลับไปก่อน ฉันจะคุยเรื่องงานกับประธานเจียง แล้วฉันจะเรียกรถกลับไปเอง”

“ข้างๆคุณไม่มีใครผมไม่ไว้ใจ ผมจะรอคุณอยู่ด้านล่างตึก เพื่อหลีกเรื่องการเกิดข่าวบ้าๆแบบนั้นอีก” กู้เสียนแดกดัน

เจียงโม่หานราวกับไม่ได้ยิน หันหลังแล้วเดินไปทางตึก ดูเหมือนจะไม่ใส่ใจ แต่เมื่อสังเกตดูดี ๆ สองมือของเขาได้กำไว้แน่น และใบหน้าที่ตึงเครียดบ่งบอกถึงอารมณ์ของเขาที่ไม่ได้สงบเยือกเย็นเหมือนภายนอก

จงเหยียนซีมองกู้เสียนครู่หนึ่ง

กู้เสียนไม่กลัวว่าเรื่องจะลามใหญ่โต มองแผ่นหลังของเจียงโม่หานแล้วกล่าว “ประธานเจียงพูดกันแบบแมนๆ อย่าทำให้ผู้หญิงลำบากใจ โปรเจกต์งานนั้นเกรงว่าประธานเจียงคงจะหาข้อผิดพลาดไม่ได้ เลยจงใจกลั่นแกล้งผู้หญิง เป็นการกระทำที่ไม่แมนเลย”

เจียงโม่หานที่เดิมทีไม่อยากจะต่อล้อต่อคำกับเขา แต่เวลานี้การกระทำของเขาทำให้ขุ่นเคืองสายตา จึงได้หยุดชะงักเท้าแล้วหันหลังมามองเขา กล่าวถามขึ้น

“ผมจะกลั่นแกล้งเธอ คุณจะทำอะไรผมได้”

กู้เสียน “……”

เขาผลักประตูอยากจะลงจากรถ จงเหยียนซีรีบห้ามไว้ แล้วกล่าวปรามเบาๆ “อย่าทำให้ฉันเสียการได้ไหม”

หางตากู้เสียนกระตุกเล็กน้อย แล้วกล่าวด้วยความโมโห “เขา เขาเป็นแบบนี้ ยังเป็นลูกผู้ชายอยู่ไหม”

“คุณไม่ได้จะแต่งงานกับเขาสักหน่อย คุณจะไปสนใจทำไมว่าเป็นลูกผู้ชายหรือไม่ คุณอยู่นิ่งๆอย่าทำให้ฉันเสียการ”

เมื่อกล่าวห้ามปรามแล้วก็มองเขาครู่หนึ่ง จากนั้นก็รีบเดินตามเจียงโม่หานไปเพื่อกล่าวอธิบาย “ประธานเจียงอย่าไปถือสาเลยนะคะ เขาแค่โมโหข่าวเมื่อสองสามวันก่อนค่ะ”

เจียงโม่หานไม่พูดไม่จา แล้วขึ้นลิฟต์อย่างเงียบ ๆ

จงเหยียนซีตามเข้าไปติดๆแล้วกล่าวถามขึ้น “ประธานเจียงโกรธเหรอคะ”

“อืม” เจียงโม่หานหันหน้ามามองเธอ “แต่ว่าไม่ได้โกรธเขา คนอื่นไม่สามารถทำให้ผมโกรธได้ ผมแค่โกรธตัวเอง”

คำพูดของเขานี้เหมือนมีความหมายอื่น แต่จงเหยียนซีนั้นไม่เข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่ในนั้น ทำแค่เพียงยิ้มแล้วกล่าว “ฉันได้ทำโปรเจกต์งานมาใหม่ค่ะ”

เจียงโม่หานกล่าวถาม “คุณเห็นความสำคัญกับการร่วมมือครั้งนี้มากเลยเหรอ”

เธอตอบกลับ “แน่นอน นี่ไม่ใช่ว่าฉันอยากนะ แต่นี่เป็นความร่วมมือที่วินๆกันทั้งคู่ ๆ

“เหรอครับ” เขายิ้ม “คุณแน่ใจเหรอว่าหลังจากที่ผมเซ็นสัญญาไปแล้ว ผมจะยังสามารถวินได้อีก

หัวใจจงเหยียนซีบีบรัดขึ้นทันใด คำพูดของเขานี้ราวกับเหมือนไปรู้อะไรบางอย่างมาอย่างนั้น 

เธอรีบสงบสติตัวเองแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ดูประธานเจียงพูดเข้าสิ พวกเราร่วมมือกัน แน่นอนว่าพวกเราต้องได้ผลประโยชน์ร่วมกันสิ”

เจียงโม่หานหรี่ตาลงเบาๆ ปิดซ่อนความรู้สึกทั้งหมดไว้

สักพักลิฟต์ก็หยุดลง เขาเดินออกมา  จงเหยียนซีเดินตามอยู่ด้านหลัง แล้วกล่าวถามขึ้น “ประธานเจียงไม่พอใจกับโปรเจกต์งานที่ฉันทำมา หรือว่ามีความคิดเห็นอย่างอื่นคะ”

เจียงโม่หานกล่าว “ผมไม่มีความคิดเห็นอะไร ผมยินดีมาก……”

เขาชะงักหยุดทันที จ้องมองเธอ แล้วกล่าวทีละคำ ๆ “ผมยินดีมากที่จะร่วมมือกับคุณหลิน”

จงเหยียนซีถอนหายใจโล่งอก เธอนึกว่าเจียงโม่หานจะพบเจออะไรที่ทำให้ไม่เต็มใจที่จะทำการร่วมมือแล้วเสียอีก

เธอยิ้ม “ฉันก็ยินดีมากที่ได้ร่วมมือกับประธานเจียง”

เธอมองไปยังโปรเจกต์งานที่เซ็นชื่อเสร็จแล้ว จึงตอบรับคำชวนเบาๆของเขาอย่างเฉยเมย “ก็ได้ค่ะ”

ทั้งคู่จากบริษัทไปพร้อมกัน

เจียงโม่หานขับรถ

พวกเขาไม่ได้ไปร้านอาหาร เจียงโม่หานพาเธอไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ต

“ประธานเจียง……”

“ผมคิดว่าต้องมีความจริงใจ จึงอยากจะทำด้วยมือตัวเอง” เขาจอดรถแล้วไปเปิดประตูให้เธอ “คุณหลินลงมาเถอะครับ”

ได้รับปากแล้ว มาถึงขนาดนี้ จงเหยียนซีก็ไม่อาจที่จะปฏิเสธได้อีก จึงจำยอมลงจากรถ

พวกเขาได้เข้าไปในซูเปอร์มาร์เก็ต เจียงโม่หานไม่ได้ถามเธอว่าเธอชอบทานอะไร เพราะเขารู้ดีถึงความชอบและความรักของเธอ

ตอนแรกจงเหยียนซีก็ไม่ได้อะไร แต่หลังจากนั้นทุกอย่างที่เขาซื้อล้วนเป็นสิ่งที่เธอชอบทาน จึงกระสับกระส่ายเล็กน้อย ไม่เข้าใจเขาจะสื่ออะไร

“ประธานเจียง คุณชวนฉันมาทานข้าว ยังไม่ได้ถามว่าฉันชอบทานอะไรเลย” จงเหยียนซีกล่าว

“ผมรู้ว่าคุณหลินชอบทานอะไร” เจียงโม่หานหยิบขนมอีกถุงมาวางไว้ที่รถเข็น

จงเหยียนซีเริ่มลนลาน “ประธานเจียงรู้ได้อย่างไรว่าฉันชอบทานอะไร”

“ผมเคยบอกแล้วว่าคุณกับอดีตภรรยาผมเหมือนกันมาก ผมคิดว่าพวกคุณคงน่าจะชอบอะไรที่คล้าย ๆ กัน ถ้าหากว่าคุณหลินไม่ชอบ ก็ช่วยไม่ได้ ในเมื่อผมเป็นคนเลี้ยง จะทานอะไรก็ขึ้นอยู่กับผม” เจียงโม่หานเข็นรถเข็น “ไปกันเถอะ ไปจ่ายเงินกัน”

จงเหยียนซี “……”