ในมือของจงเหยียนซีถือเอกสารไว้ เห็นเธอยิ้มแล้วกล่าวทักทาย “ประธานเจียง”
เจียงโม่หานพยักหน้ารับ
เธอเดินอ้อมด้านหลังรถมา แล้วหันไปกล่าวกับกู้เสียนว่า “คุณกลับไปก่อน ฉันจะคุยเรื่องงานกับประธานเจียง แล้วฉันจะเรียกรถกลับไปเอง”
“ข้างๆคุณไม่มีใครผมไม่ไว้ใจ ผมจะรอคุณอยู่ด้านล่างตึก เพื่อหลีกเรื่องการเกิดข่าวบ้าๆแบบนั้นอีก” กู้เสียนแดกดัน
เจียงโม่หานราวกับไม่ได้ยิน หันหลังแล้วเดินไปทางตึก ดูเหมือนจะไม่ใส่ใจ แต่เมื่อสังเกตดูดี ๆ สองมือของเขาได้กำไว้แน่น และใบหน้าที่ตึงเครียดบ่งบอกถึงอารมณ์ของเขาที่ไม่ได้สงบเยือกเย็นเหมือนภายนอก
จงเหยียนซีมองกู้เสียนครู่หนึ่ง
กู้เสียนไม่กลัวว่าเรื่องจะลามใหญ่โต มองแผ่นหลังของเจียงโม่หานแล้วกล่าว “ประธานเจียงพูดกันแบบแมนๆ อย่าทำให้ผู้หญิงลำบากใจ โปรเจกต์งานนั้นเกรงว่าประธานเจียงคงจะหาข้อผิดพลาดไม่ได้ เลยจงใจกลั่นแกล้งผู้หญิง เป็นการกระทำที่ไม่แมนเลย”
เจียงโม่หานที่เดิมทีไม่อยากจะต่อล้อต่อคำกับเขา แต่เวลานี้การกระทำของเขาทำให้ขุ่นเคืองสายตา จึงได้หยุดชะงักเท้าแล้วหันหลังมามองเขา กล่าวถามขึ้น
“ผมจะกลั่นแกล้งเธอ คุณจะทำอะไรผมได้”
กู้เสียน “……”
เขาผลักประตูอยากจะลงจากรถ จงเหยียนซีรีบห้ามไว้ แล้วกล่าวปรามเบาๆ “อย่าทำให้ฉันเสียการได้ไหม”
หางตากู้เสียนกระตุกเล็กน้อย แล้วกล่าวด้วยความโมโห “เขา เขาเป็นแบบนี้ ยังเป็นลูกผู้ชายอยู่ไหม”
“คุณไม่ได้จะแต่งงานกับเขาสักหน่อย คุณจะไปสนใจทำไมว่าเป็นลูกผู้ชายหรือไม่ คุณอยู่นิ่งๆอย่าทำให้ฉันเสียการ”
เมื่อกล่าวห้ามปรามแล้วก็มองเขาครู่หนึ่ง จากนั้นก็รีบเดินตามเจียงโม่หานไปเพื่อกล่าวอธิบาย “ประธานเจียงอย่าไปถือสาเลยนะคะ เขาแค่โมโหข่าวเมื่อสองสามวันก่อนค่ะ”
เจียงโม่หานไม่พูดไม่จา แล้วขึ้นลิฟต์อย่างเงียบ ๆ
จงเหยียนซีตามเข้าไปติดๆแล้วกล่าวถามขึ้น “ประธานเจียงโกรธเหรอคะ”
“อืม” เจียงโม่หานหันหน้ามามองเธอ “แต่ว่าไม่ได้โกรธเขา คนอื่นไม่สามารถทำให้ผมโกรธได้ ผมแค่โกรธตัวเอง”
คำพูดของเขานี้เหมือนมีความหมายอื่น แต่จงเหยียนซีนั้นไม่เข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่ในนั้น ทำแค่เพียงยิ้มแล้วกล่าว “ฉันได้ทำโปรเจกต์งานมาใหม่ค่ะ”
เจียงโม่หานกล่าวถาม “คุณเห็นความสำคัญกับการร่วมมือครั้งนี้มากเลยเหรอ”
เธอตอบกลับ “แน่นอน นี่ไม่ใช่ว่าฉันอยากนะ แต่นี่เป็นความร่วมมือที่วินๆกันทั้งคู่ ๆ
“เหรอครับ” เขายิ้ม “คุณแน่ใจเหรอว่าหลังจากที่ผมเซ็นสัญญาไปแล้ว ผมจะยังสามารถวินได้อีก
หัวใจจงเหยียนซีบีบรัดขึ้นทันใด คำพูดของเขานี้ราวกับเหมือนไปรู้อะไรบางอย่างมาอย่างนั้น
เธอรีบสงบสติตัวเองแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ดูประธานเจียงพูดเข้าสิ พวกเราร่วมมือกัน แน่นอนว่าพวกเราต้องได้ผลประโยชน์ร่วมกันสิ”
เจียงโม่หานหรี่ตาลงเบาๆ ปิดซ่อนความรู้สึกทั้งหมดไว้
สักพักลิฟต์ก็หยุดลง เขาเดินออกมา จงเหยียนซีเดินตามอยู่ด้านหลัง แล้วกล่าวถามขึ้น “ประธานเจียงไม่พอใจกับโปรเจกต์งานที่ฉันทำมา หรือว่ามีความคิดเห็นอย่างอื่นคะ”
เจียงโม่หานกล่าว “ผมไม่มีความคิดเห็นอะไร ผมยินดีมาก……”
เขาชะงักหยุดทันที จ้องมองเธอ แล้วกล่าวทีละคำ ๆ “ผมยินดีมากที่จะร่วมมือกับคุณหลิน”
จงเหยียนซีถอนหายใจโล่งอก เธอนึกว่าเจียงโม่หานจะพบเจออะไรที่ทำให้ไม่เต็มใจที่จะทำการร่วมมือแล้วเสียอีก
เธอยิ้ม “ฉันก็ยินดีมากที่ได้ร่วมมือกับประธานเจียง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม