กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 943

เถียนฉีเฟิงกระพริบตา แล้วถาม “ถ้าผู้ชายทำผิด ก็จะไม่ได้รับการให้อภัยอีกต่อไปเหรอครับ”

จงเหยียนซีแปลกใจมาก เธอถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ว่าเพราะอะไร?

“หรือว่าคุณอยากให้ฉันคืนดีกับเขา”

เถียนฉีเฟิงกระแอมเบา ๆ “ผมก็แค่อยากรู้ ว่าผู้ชายต้องทำผิดรุนแรงแค่ไหน ถ้าหากแบบนี้คุณสามารถยังสามารถให้อภัยได้ ถ้าอย่างนั้น ก็ยังมีช่องว่างสำหรับการทำผิดอีก”

จงเหยียนซี “...”

“ล้อเล่นครับ” เขาเริ่มสตาร์ทรถ “กลับโรงแรมเลยไหมครับ?”

“ไม่ ไปที่เหิงคังกรุ๊ป” จงเหยียนซีพูด

“เรื่องงานพรุ่งนี้ค่อยคุยก็ได้ครับ วันนี้กลับไปพักก่อน” เถียนฉีเฟิงเอ่ยพูด เขากลัวว่าจงเหยียนซีจะเหนื่อยเกินไป เพิ่งลงจากเครื่องบินก็ต้องเผชิญหน้ากับเจียงโม่หาน คงจะเหน็ดเหนื่อยเกินไป

จงเหยียนซีมองออกไปนอกหน้าต่าง “ไปที่เหิงคังกรุ๊ปเถอะ”

เธอต้องการที่จะแก้ปัญหาที่นี่ให้จบโดยเร็ว พ่อแม่ของเธอคอยเป็นห่วงเธอตลอด เธอควรจะกลับไปหาพวกเขาได้แล้ว

เพราะเธอต้องการแก้แค้นเจียงโม่หาน เธอจึงหลบหน้าพ่อแม่ของเธอมาตลอด ส่วนพ่อแม่ของเธอก็ยอมร่วมมือไม่ปรากฏตัว เธอรู้ว่าพวกเขาคิดถึงเธออยู่เสมอ

เธอไม่อยากอยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว เธอเพียงแค่อยากจบทุกอย่างที่นี่อย่างรวดเร็ว และเริ่มชีวิตใหม่สักที

เธอจะปล่อยให้อดีตขัดขวางเธอไปตลอดชีวิต

เพราะเส้นทางชีวิตยังอีกยาวไกล

เถียนฉีเฟิงพูดว่า “ไม่รู้ว่าเจียงโม่หานอยู่ในบริษัทหรือเปล่า ผมโทรไปถามก่อนดีกว่า”

หลังจากพูดเสร็จ เขาก็โทรไปที่โทรศัพท์หน้าโต๊ะเลขา แล้วถามว่าเจียงโม่หานอยู่ที่นั่นหรือเปล่า

เลขาบอกว่า “ประธานเจียงไม่อยู่ค่ะ”

“คุณหลินกลับมาแล้ว มีธุระต้องการจะคุยกับเขา” เถียนฉีเฟิงพูด

เลขานิ่งเงียบไปสักพักถึงตอบ “ดิฉันขอถามเจ้านายแล้วตอบกลับคุณทีหลังได้ไหมคะ”

“ได้ครับ”

เลขากดวางสายแล้วติดต่อไปหาหนานเฉิง

หนานเฉิงที่กำลังจะทนไม่ไหว กำลังคิดจะขึ้นไปดูเจียงโม่หาน เขาอยู่ข้างบนนานเกินไปแล้ว นานจนเธออดที่จะพุ่งตัวขึ้นไปดูให้แน่ใจไม่ได้

ตรงหน้าเขามีแก้วน้ำเปล่าวางอยู่ คอแห้งเขายังสามารถดื่มน้ำ แต่เจียงโม่หานที่อยู่ชั้นบนไม่ได้ดื่มน้ำแม้แต่หยดเดียว เขาอยู่ชั้นบนมาทั้งวันทั้งคืนแล้ว

เขาเป็นห่วงจริงๆ

ในเวลานี้เอง โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมา เป็นเลขาที่โทรมาถามเขาว่าเจียงโม่หานอยู่ที่ไหน “ฉันเพิ่งได้รับโทรศัพท์จากบริษัทรุ่นเหม่ยค่ะ ทางนั้นบอกว่าคุณหลินกลับมาแล้ว ทางฝ่ายนั้นต้องการพบประธานเจียง คุณรู้ว่าประธานเจียงอยู่ที่ไหนไหมคะ”

“เธอกลับมาแล้วอย่างนั้นเหรอ” หนานเฉิงถามอย่างดีใจ

บางทีในเวลานี้คงมีแต่เธอคนเดียวที่สามารถทำให้เจียงโม่หานมีกำลังใจกลับมาแล้วล่ะมั้ง?

ทางฝั่งเลขาก็ตกตะลึงไปสักพัก เสียงของหนานเฉิงดีใจมากเกินไป ทำไมเขาถึงต้องดีใจขนาดนั้นด้วย “ใช่ค่ะ คุณหลินจากบริษัทรุ่นเหม่ยต้องการพบประธานเจียงค่ะ”

“เข้าใจแล้ว ให้เธอรออยู่ที่บริษัท ประธานเจียงจะรีบไปที่บริษัท”

“ได้ค่ะ”

หนานเฉิงกดวางสายแล้วรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน รีบตรงไปที่ประตูห้อง เห็นเจียงโม่หานนั่งอยู่บนพื้นข้างเตียง แล้วจับกระดาษแผ่นหนึ่งอยู่ในมือ

หนานเฉิงยืนตะลึงอยู่ที่หน้าประตู

เขาไม่เคยเห็นเจียงโม่หานมีสภาพทรุดโทรมขนาดนี้มาก่อน

เขาเดินช้าลง ค่อยๆ เดินเข้ามาอย่างแผ่วเบา แล้วพูดเสียงทุ้ม “เธอกลับมาแล้วครับ”

เจียงโม่หานเงยหน้าขึ้นมาทันที หนานเฉิงพูดซ้ำอีกครั้ง “ภรรยาของนายกลับมาแล้ว เธอกำลังรอคุณอยู่ที่บริษัท”

ก่อนหน้านี้เขาอยากเจอเธอมาก แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกกลัว

เขาไม่กล้าเผชิญหน้ากับเธอ และยิ่งไม่กล้าถาม ว่าเด็กยังอยู่หรือเปล่า