กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 957

“คุณอย่าบอกฉันนะคะว่าคุณชอบผู้ชาย” พายัมถลึงตามองเขา “ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมคุณถึงไม่ชอบฉัน หน้าตาของฉันก็ไม่ได้น่าเกลียด ฐานะก็เหมาะสมกัน ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคุณถึงปฏิเสธฉันมาตลอด”

ซงเก้นถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ ชอบหรือไม่ชอบมีเหตุผลมากมาย

 ถ้าเขาชอบ ถึงจะเป็นคนธรรมดาแล้วจะยังไง?

 “คงจะใช่ครับ”

 ดวงตาของพายัมเบิกกว้าง เธอก้าวถอยหลังทันที “คงจะ คงจะใช่อะไรคะ?”

ซงเก้นมองสีหน้าที่ตกใจของเธอ แล้วตอบว่า “ชอบผู้ชาย”

 พายัม “...”

เธอเหมือนถูกฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ

 สำหรับพายัมแล้ว

 “ข่าว ข่าวลือที่เขาร่ำลือเป็นเรื่องจริงอย่างนั้นเหรอคะ? ดังนั้นคุณถึงไม่เคยคบกับผู้หญิงใช่ไหมคะ”พายัมกลืนน้ำลายอึกใหญ่

ซงเก้นไม่ต้องการให้เธอเสียเวลาอยู่กับเขา และอยากให้หูของเธอสบายด้วย ดังนั้นเขาจึงพยักหน้า “ใช่”

พายัมมองหน้าเธอโดยไม่พูดอะไร เหมือนตกใจกับคำตอบที่ได้ยินมาก

 เธอไม่ยอมรับคำตอบนี้

 ตอนที่ซงเก้นพูด เธอเชื่อที่เขาพูดทันที เพราะเขาอยู่คนเดียวมาตลอด เธอไม่เคยเห็นผู้หญิงปรากฏขึ้นมาข้างกายเขาเลย

 แต่เธอชอบเขานี่นา

 “ไม่เป็นไรค่ะ คุณเป็นเกย์ ฉันก็จะทำให้คุณกลับมาชอบผู้หญิงให้ได้” พายัมกอดแขนไว้อีกครั้ง “ฉันชอบคุณ ไม่ว่ารสนิยมทางเพศของคุณจะเป็นยังไง ฉันก็ชอบคุณ”

 ซงเก้น “...”

 “พายัม...”

“ฉันไม่ฟัง ฉันไม่ฟัง” เธอปิดหูแล้วส่ายหน้าไปมา เธอรู้ว่าถ้าเขายังจะพูดปฏิเสธเธอ เธอไม่อยากฟัง “ยังไงฉันก็ชอบคุณ ฉันชอบคุณมาหลายทีแล้ว ชอบคนอื่นไม่ได้อีกแล้ว“

ซงเก้น “...”

 เขานวดขมับ ไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับเธอแล้ว

 “คุณชายคะ อาหารเช้าพร้อมแล้วค่ะ” ในเวลานี้เองแซลลี่ก็เดินเข้ามา

 “อืม ไปเรียกนียากับคุณจงมากินข้าวได้แล้ว” พูดจบเขาก็ถอนหายใจ รอจนแซลลี่เดินจากไป เขาก็มองไปทางพายัม “ตามใจคุณเถอะ สิ่งที่รับประกันได้คือ ผมไม่ชอบคุณ ในอนาคตก็ไม่ชอบเช่นกัน”

พอพูดจบเขาก็หันหลังเดินไปทันที

พายัมยืนนิ่งอยู่ที่เดิม

 ไม่ได้สติกลับมาเป็นเวลานาน

 หัวใจถูกทำร้ายอย่างรุนแรง

 ตรงริมแม่น้ำ

จงเหยียนซีกำลังสอนนียาวาดรูปห่าน

 เมื่อวานวาดต้นไม้หลายประเภท วันนี้วาดรูปสัตว์

นียาบอกว่าเธอชอบสัตว์ที่บินได้

จงเหยียนซีจึงสอนเธอวาดรูปห่าน

 “นกตัวนี้ไม่สวยเลยสักนิด” นียาบ่นพึมพำ เธอเคยเห็นนกแก้วที่มีสีสันสดใส พอมาเห็นห่านที่มีแต่สีดำกับสีขาวและสีเทา เธอจึงรู้สึกว่ามันน่าเกลียดมาก

จงเหยียนซียกยิ้มแล้วบีบจมูกของเธอเบาๆ “นียา หนูชอบความงามที่อยู่ภายใน หรือความงามภายนอกจ๊ะ”

นียากะพริบตาปริบๆ

จงเหยียนซีอธิบายกับเธอว่า “อย่ามองว่ามันหน้าต่างไม่ดี แต่มันเป็นนกที่ซื่อสัตย์มาก ห่านไม่เคยใช้ชีวิตอยู่คนเดียว ในกลุ่มห่านมีเศษเหลือน้อยมาก ถ้าตัวหนึ่งตาย อีกตัวก็จะฆ่าตัวตายหรือซึมเศร้าจนตาย”

แซลลี่เดินเข้ามา แล้วบอกว่า “คุณพายัมกลับไปแล้วค่ะ เธอบอกว่าพรุ่งนี้จะกลับมาใหม่

 เธอกลับไปแล้ว ซงเก้นถอนหายใจอย่างโล่งอก เขาอุ้มนียาไปทางห้องน้ำเพื่อล้างมือให้เธอ

 “วันนี้พ่อจะพาลูกออกไปเที่ยว” ซงเก้นปิดก๊อกน้ำ แล้วเช็ดมือให้เธอ

นียาไม่มีท่าทางดีใจแล้ว ตอนนี้บอกว่าจะพาไป อีกเดี๋ยวไม่รู้ว่าจะมีเรื่องอะไรมาขัดขึ้นมากลางทาง

 เธอไม่คาดหวังอะไรแล้ว

 “ทำไมถึงดูไม่ดีใจเลยล่ะ” ซงเก้นอุ้มเธอเข้าไปในห้องอาหาร แล้ววางเธอลงบนเก้าอี้

 “เธอกลัวว่าคุณจะผิดสัญญาค่ะ” จงเหยียนซีเดินเข้ามา

ซงเก้นเองก็จนใจ เขางานยุ่งถอนตัวออกมาไม่ได้ ไม่ได้จงใจผิดสัญญากับนียาเลย

เมืองB

เจียงโม่หานได้เจอกับเสี่ยวหวางผ่านหัวหน้าหวู

เขานั่งวีลแชร์ โดยมีหนานเฉิงยืนอยู่ข้างหลังเขา

 “คุณพาเธอออกไปได้ยังไง” หัวหน้าหวูยืนอยู่ตรงหน้าเสี่ยวหวาง ปิดกั้นแสงสว่าง จนมีแค่เงาดำทับอยู่บนตัวเขา

เสี่ยวหวางนั่งอยู่บนเก้าอี้ มือของเขาถูกใส่กุญแจมือไว้

 “ตอนที่คุณขอให้ผมไปเอาข้อมูลที่นั่น... ผมบังเอิญเจอเธอเข้า เธอจงใจยั่วยวนผม และบอกว่าเธอท้อง ขอให้ผมปล่อยเธอเป็นอิสระ แต่ผมคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเธอจะหนีไป อีกอย่าง ผมก็ไม่รู้ว่าเธอไปที่ไหนจริงๆ ที่ผมพูดไปเป็นความจริงทั้งหมด ได้โปรดเชื่อผมเถอะครับ”

 ตอนนี้เขาสำนึกผิดแล้วจริงๆ แล้วก็กลัวมาก

 วันที่เขาไปเอาเอกสารที่นั่น ตรงกับวันที่เขาขอร้องหัวหน้าหวู อยากจะใช้เส้นสายช่วยญาติของเขาออกมา หลังจากถูกปฏิเสธเขาก็โกรธมาก อีกทั้งหลิงเวยยังเป็นบุคคลที่หัวหน้าหวูกำชับให้ควบคุมเป็นพิเศษ เขาจึงรู้สึกอยากจะแก้แค้นขึ้นมา

 บวกกับความจริงที่ว่าหลิงเวยหน้าตาสวยมาก และมีเส้นสาย ทำให้เขาเดินผิดทางไป

 “อนาคตของผมถูกทำลายเพราะผู้หญิงคนนี้ ฉันไม่มีทางปกป้องเธอแน่ๆ ได้โปรดเชื่อผมเถอะ” เสี่ยวหวางสั่นไปทั้งตัว “ผมก็ถูกเธอหลอกเหมือนกัน”