ชิวหมิงเยี่ยนหยิบสัญญาการโอนวางลงใต้มือของเขาเพื่อสะดวกต่อการเขียน
เจียงโม่หานนั้นไม่ได้ลงปากกา
ชิวหมิงเยี่ยนเป็นร้อนใจ “รีบหน่อย อย่าบีบบังคับฉัน”
“ถึงผมจะเซ็นไปแล้ว คุณคิดว่ามันจะมีประโยชน์อะไร?” เจียงโม่หานน้ำเสียงเย็นชา
“นายเซ็นแล้วมันจะมีประโยชน์กับฉัน อย่าบีบบบังคับให้ฉันใช้วิธีการนั้นก่อนหน้านี้มามาจัดการกับนาย” ชิวหมิงเยี่ยนใช้ท่าทีร้ายกาจอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
เธอหยิบน้ำที่อยู่บนโต๊ะมาเผชิญกับเขา “นี่คือน้ำที่เพิ่งต้ม นายรู้ว่าถ้ามันราดบนตัวนายมันจะเป็นยังไง”
ท่าทีสงบนิ่งของเธอ “จำได้ไหมว่าตอนที่นายกลับบ้านมาได้ไม่นาน เรื่องครั้งนั้นที่ฉันเผลอทำน้ำซุปร้อน ๆ หกใส่นาย?”
เธอยิ้ม “ฉันตั้งใจน่ะ พวกเราสามคนครอบครัว ทำไมต้องมาเลี้ยงนายด้วย?”
คำพูดของเธอยังไม่ทันจบ ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้น
ปัง!
ประตูถูกคนเปิดออกด้วยความรุนแรงอย่างกะทันหัน
หนานเฉิงและเจียงโย่เชียนพุ่งเข้ามา
หนานเฉิงได้รับโทรศัพท์ของเจียงโม่หาน แต่กลับไม่ได้ยินเสียงจึงรู้สึกผิดปกติ ดังนั้นเขาจึงไปที่ฐานลับ และไม่เจอเจียงโม่หานที่ฐานลับ พบเพียงเจียงโย่เชียนที่เพิ่งตื่น
พวกเธอถูกเฝ้าติดตามตอนออกจากหมู่บ้าน จากการเฝ้าติดตามทำให้รู้ว่าพวกเธอขึ้นรถอะไร และพวกเขาก็ค้นหาที่นี่จนเจอจากเบาะแส
“หลิงเวย!” หนานเฉิงคำราม ไม่นึกว่าหล่อนจะยังกล้าปรากฏตัวออกมาอีก
หลิงเวยหยิบมีดปอกผลไม้บนโต๊ะขึ้นมาอย่างตื่นตระหนก สายตามองไปที่ชิวหมิงเยี่ยนและเจียงโม่หานรอบหนึ่ง ครุ่นคิดว่าจะลักพาตัวใครถึงจะใช้การได้มากกว่ากัน หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็มีดทาบที่คอของเจียงโม่หาน
เจียงโม่หานถูกมัดไว้และไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ทำให้หล่อนจับตัวไว้ได้ง่าย นอกจากนี้ หากต้องโดนจับจริง ๆ แน่นอนว่าก็จะสามารถลากเจียงโม่หานมารับกรรมไปกับตัวเอง
สีหน้าของเจียงโย่เชียนย่ำแย่ยิ่งกว่าใครในห้องนี้ เขามองไปที่ชิวหมิงเยี่ยนอย่างเจ็บปวดใจ “แม่ บอกผมมาว่าที่แม่อยากปรับความเข้าใจกับพี่ ที่อยากจะขอโทษเขา ที่ให้ผมไปช่วยพาพี่มาที่บ้าน ทั้งหมดเป็นคำโกหกของแม่ใช่ไหม?”
ชิวหมิงเยี่ยนเข้าไปดึงเขา “ลูกต้องเข้าใจ แม่เป็นแม่ของลูก พวกเราเป็นสายเลือดเดียวกัน ตอนนี้คือโอกาส เร็วเข้า รีบให้เขาเซ็นชื่อ แบบนั้นบริษัทก็จะเป็นของลูกแล้ว”
เจียงโย่เชียนสะบัดเธอออก “ทำไมแม่ต้องทำแบบนี้?”
“ทั้งหมดก็เพื่อประโยชน์ของลูกนะ” ชิวหมิงเยี่ยนหวังว่าลูกจะได้ดิบได้ดี “นี่ลูกโง่หรือไง?”
“แม่รู้หรือเปล่าว่าสิ่งที่ผมต้องการคืออะไร?” เจียงโย่เชียนโกรธเธอจนตาแดงก่ำ
ชิวหมิงเยี่ยนไม่สนใจและดึงเขาต่อไป “นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยาก หนานเฉิงก็แค่คนคนเดียว พวกเราบวกกับลูกก็สามคน พวกเราได้เปรียบ ลูกไปขวางหนานเฉิงเอาไว้ เดี๋ยวแม่จะให้เจียงโม่หานเซ็นสัญญาโอนหุ้น”
“ผมไม่ต้องการ!” เจียงโย่เชียนตวาดลั่น
“แกโง่หรือยังไง?” ชิวหมิงเยี่ยนโกรธจนตัวสั่น “เจียงโย่เชียนถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มีอีก แกอยากจะอยู่เรื่อยเปื่อยไปทั้งชีวิตงั้นเหรอ?”
“ต่อให้ฉันจะไม่มีอะไรเลยก็ตาม ผมก็จะไม่แย่งชิงของของพี่ชาย” เขาผลักชิวหมิงเยี่ยนออกแล้วชี้ไปที่หลิงเวย “ปล่อยพี่ฉันซะ ไม่งั้นฉันจะฆ่าเธอ!”
หลิงเวยเหลือบมองชิวหมิงเยี่ยนอย่างเย็นชา “ลูกชายเธอแยกมิตรแยะศัตรูไม่ออกหรือไง?”
ชิวหมิงเยี่ยนเข้าไปดึงลูกชาย แต่เจียงโย่เชียนไม่สนใจเธอ
เธอร้อนใจจนแทบบ้า
ในตอนที่พวกหล่อนกำลังเถียงกันอยู่นั้นหนานเฉิงไม่ทำอะไรเลย เพียงแต่สบสายตากับเจียงโม่หาน
เจียงโม่หานตื่นขึ้นมาพักหนึ่งแล้ว ร่างกายของเขาฟื้นคืนกำลังตามเดิม เขากำลังพยายามแอบปลดเชือกออกจากมืออย่างลับ ๆ
“หลิงเวย ถ้ามอบตัวตอนนี้ก็ยังสามารถรับโทษสถานเบาได้นะ” เขาจงใจพูดกับหลิงเวย เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของหล่อน
“รับโทษสถานเบา? หนานเฉิง นายคิดว่าฉันโง่เหรอ?” หลิงเวยหัวเราะ “นายอย่ามาโกหกฉัน ฉันไม่เชื่อนายหรอก วางใจได้เลย”
ชิวหมิงเยี่ยนเดินวนไปมาด้วยความกระวนกระวายอยู่ข้าง ๆ สัญญาโอนหุ้นก็ยังไม่ได้เซ็นเลย เธอจะทำเสียเปล่าไม่ได้ เธอเดินเข้าไป “หลิงเวย ให้เขาเซ็นชื่อ”
“ไสหัวไป!”
หล่อนคำราม เรื่องก็ถูกเปิดโปงไปแล้ว ไม่มีทางให้ถอยแล้ว หัวใจของหล่อนมีก้นบึ้ง ยิ่งรู้ชะตากรรมของตัวเอง ก็ยิ่งชิงชังคนอื่นที่มารบกวนหล่อนมากเท่านั้น
ชีวิตของหล่อนยากที่จะรักษาไว้แล้ว ไม่มีเวลาไปสนใจคนอื่น
ชิวหมิงเยี่ยนโกรธจนหน้าแดงก่ำ “เธออย่าลืมไปล่ะ ว่าเธอมีตอนนี้ได้ยังไง เชื่อไม่เชื่อฉันจะแจ้งตำรวจตอนนี้เลย!”
“แจ้งตำรวจ? ก็แจ้งเลยสิ!” หลิงเวยไม่กลัวอยู่แล้ว
เมื่อตัดสินใจที่จะกลับมาแก้แค้น หล่อนก็เตรียมพร้อมสำหรับสิ่งที่เลวร้ายที่สุดแล้ว
“เธอ เธอ....” ชิวหมิงเยี่ยนโมโหสุดขีด “เธออย่าลืมว่าเธอเป็นคนวางแผนนี้ทั้งหมด...”
“แล้วเธอไม่ได้เข้าร่วมหรือไง? เรื่องมาถึงจุดนี้อยากจะถอนตัวมันไม่สายไปแล้วเหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม