กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 966

หนานเฉิงมองเขา “แปลกจัง นายถึงกับมีเรื่องจะคุยกับฉัน บอกมาก่อนสิว่าเรื่องดีหรือไม่ดี?”

เจียงโย่เชียนไม่ล้อเล่นกับเขา “เรื่องจริงจังครับ”

หนานเฉิงเหลือบมองเขาเล็กน้อยแล้วเชื่อเขาไปก่อน

เขาระมัดระวังเจียงโย่เชียน ถึงยังไงเขาก็เป็นลูกชายของชิวหมิงเยี่ยน ใครจะไปรู้ว่าในใจเขาคิดยังไง?

เจียงโย่เชียนสังเกตได้ถึงความแสลงใจที่มีต่อตนเองของหนานเฉิง แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ ใครใช้ให้เขามาเป็นลูกชายของชิวหมิงเยี่ยนกันล่ะ?

คนเราเลือกเกิดไม่ได้หรอก

เขายอมรับว่ามีแม่แบบนี้ แต่เขาจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง เขาไม่สามารถปล่อยปละละเลยไปได้

ไม่นานพวกเขาทั้งสองก็มาถึงบาร์แห่งหนึ่ง เจียงโย่เชียนคุ้นเคยกับที่นี่ เมื่อก่อนเขาชอบใช้ชีวิตไปวัน ๆ และก็ได้พบปะคนจำนวนหนึ่ง

แม้จะไม่ใช่คนดีอะไรแต่ก็ไม่ใช่คนเลวร้าย ก็แค่คนที่ชอบเที่ยวเล่นและมีน้ำใจมากเท่านั้น

เขาเป็นแขกประจำของที่นี่และคุ้นเคยกับรูปแบบของที่นี่มาก เขาจึงเลือกห้องส่วนตัวที่ค่อนข้างเงียบ

“พูดมาเถอะ นายมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉัน” หนานเฉิงเอ่ยปากทันทีที่นั่งลง

เจียงโย่เชียนผ่อนคลายบรรยากาศลงแล้วพูดติดตลก “ทำไมเคร่งเครียดขนาดนั้นล่ะครับ? คุณเป็นมือขวาของพี่ชายผมนะ”

หนานเฉิง “.....”

เขาหัวเราะแหะ ๆ “ล้อเล่นครับ อย่าใส่ใจเลย”

หนานเฉิงแขวะในใจ ฉันเพื่อนเล่นนายรึไง?

เจียงโย่เชียนเก็บสีหน้าแล้วพูดขึ้น “กลับเข้าประเด็นนะครับ”

“พูดมาเถอะ” หนานเฉิงขยับคอเล็กน้อยแล้วเอนตัวพิงกับโซฟา

“ช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับพี่ผมใช่ไหมครับ?” เขาคิดว่าที่เจียงโม่หานยอมรับตัวเองอย่างกะทันหันและเปลี่ยนท่าที ดูเหมือนจะเป็นเพราะเรื่องอะไรบางอย่าง

ส่วนจะเป็นเรื่องอะไรนั้นเขาก็ไม่ค่อยเข้าใจนัก

ดังนั้น เขาจึงอยากได้คำตอบจากหนานเฉิงที่นี่

“ประธานเจียง...” หยุดไปเล็กน้อย “มีเรื่องไม่น้อยเกิดขึ้นกับเขาจริง ๆ”

“บอกผมเถอะครับว่ามีเรื่องอะไร” เจียงโย่เชียนโน้มเข้าไปใกล้

หนานเฉิงผลักเขาออก “คุยกันก็คุย อย่ามาใกล้ฉันขนาดนั้น”

เจียงโย่เชียน “......”

เขานั่งตัวตรง “บอกมาเลยครับ”

“จงเหยียนซีไม่ได้ตาย การเปลี่ยนแปลงของเขาก็น่าจะเกี่ยวข้องกับเธอ เขาอยากจะเอากลับคืนมามาก ที่ขาของเขาได้รับบาดเจ็บก็เพราะไปไล่ตามเธอ” หนานเฉิงถอนหายใจ “พวกนายทำร้ายเขา”

หนานเฉิงคิดมาตลอดมาเจียงโม่หานจะเป็นแบบนี้ และคนร้ายก็คือชิวหมิงเยี่ยนและเจียงจวิ้น

พวกเขาสร้างวัยเด็กอันเลวร้ายของเจียงโม่หาน ทำให้เขาไม่เข้าใจความรักจนสูญเสียจงเหยียนซีไป

เจียงโย่เชียนเองก็ไม่โต้แย้ง เพราะหนานเฉิงพูดถูก

เขาก็คิดเช่นนั้นและยอมรับมัน

“เรื่องในอดีตไม่อาจเปลี่ยนแปลง ที่ผมมาหาคุณครั้งนี้ก็เพราะอยากทำเรื่องอะไรให้เขาบ้าง” เจียงโย่เชียนตัดสินใจแน่วแน่ “คุณรู้ไหมว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน?”

“นายคิดจะทำอะไร?” หนานเฉิงยังไม่ได้เชื่อใจเขานัก กลัวว่าเขาจะเรื่องอะไรที่ไม่ดีต่อเจียงโม่หาน

เจียงโย่เชียนเข้าใจท่าทีของหนานเฉิง เขาอธิบาย “เขาไม่ได้ถามหาความรับผิดชอบจากแม่ผม ผมรู้สึกซาบซึ้งมาก พวกเรารู้สึกผิดกับเขาอยู่ตลอด ตอนนี้ผมอยากจะทำอะไรให้เขาบ้าง ขาของเขายังไม่หายดี เคลื่อนไหวไม่สะดวก ผมอยากจะตามพี่สะใภ้กลับมาแทนเขา”

หนานเฉิงมองไปที่เขาโดยไม่พูดอะไร แค่จ้องมองเขาเงียบ ๆ แบบนั้นเป็นเวลานาน

เจียงโย่เชียนเองก็ไม่ได้หลบเลี่ยง เขาสบตรงไปยังสายตาพินิจพิเคราะห์ของเขาแล้วพูด “ผมจริงใจครับ”

หนานเฉิงครุ่นคิด “ก็ได้ ฉันออกจากประเทศไปไม่ได้ ถ้ามีคนจะไปตามหาแทนฉันก็เยี่ยมไปเลย”

เจียงโย่เชียนยิ้ม “ไม่ว่าจะใช้วิธีอะไร ผมจะต้องตามหาและพาพี่สะใภ้กลับมาให้พี่ชายให้ได้”

หนานเฉิงถอนหายใจ “หวังว่าอย่างนั้นนะ”

“พูดอะไรอย่างนั้น? เมื่อก่อนพี่สะใภ้ชอบพี่ผมแค่ไหน....”

“เจียงโย่เชียน” หนานเฉิงขัดจังหวะเขา “ตอนแรกประธานเจียงเป็นคนขอหย่า เธอเกือบจะถูกหลิงเวยฆ่าตาย แถมยังเสียลูกไปคนหนึ่งอีก นายคิดว่าเธอยังจะยอมให้อภัยเหรอ?”

เจียงโย่เชียนเบิกตากว้างก่อนจะนิ่งเงียบ

เขาตกตะลึงที่จงเหยียนซีเคยเสียลูกไป ทั้งยังเป็นลูกของเจียงโม่หาน

ที่จริงแล้วเขารู้มาตลอดว่าเจียงโม่หานปรารถนาความอบอุ่นจากครอบครัว

ดังนั้นการเปลี่ยนแปลงของเขา เป็นเพราะเขาสูญเสียสิ่งสำคัญไปมากมาย ตอนนี้อยากจะเอามันกลับมา?

ดังนั้นเขาถึงได้ใจกว้างก็แม่ของเขา และไม่คิดที่จะทำผิดพลาดที่ไม่อาจแก้ไขเพราะความแค้นอีก

“ผมจะต้องพาพี่สะใภ้กลับมาให้ได้” เจียงโย่เชียนเอ่ยอย่างหนักแน่น