กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 967

นียาปิดปากหัวเราะ

ซงเก้นจ้องเธอ “ลูกหัวเราะอะไร?”

“หัวเราะได้สง่างามไหมคะ?” นียาปิดปากหัวเราะต่อ

ซงเก้น “.....”

เขามองท้องฟ้าอย่างหมดคำพูด เด็กอะไรกันเนี่ย?

จงเหยียนซีหัวเราะขบขันกับเด็กคนนี้

ด้วยการนำทางของซงเก้น จงเหยียนซีและนียาที่นั่งอยู่ด้านหลังจึงไม่ต้องกังวลอะไร

“คุณจง มีที่ที่อยากไปไหมครับ?” ซงเก้นมองเธอจากกระจกมองหลัง

จงเหยียนซีครุ่นคิด “ฉันอยากไปไหว้พระค่ะ”

คนไทยเชื่อในพระพุทธ

“ได้ครับ” ซงเก้นขับรถต่อไป

ไม่นานรถก็หยุดลง

หลังจากลงจากรถจงเหยียนซีก็รู้สึกได้ถึงวัฒนธรรมชาวพุทธของประเทศไทย ทุกมุมของที่นี่ล้วนสะท้อนกลิ่นอายความเป็นพุทธศาสนาอย่างเข้มข้น เชียงใหม่มีวัดมากกว่า270แห่ง แทบจะอยู่ห่างกันไม่กี่ก้าวก็จะมีอีกวัดหนึ่งแล้ว นอกจากนี้แต่ละวัดต่างก็มีรูปแบบเฉพาะตัวที่สวยงามตระการตา วัดเก่าแก่บางแห่งยังคงอยู่ในการซ่อมแซมบูรณะอย่างต่อเนื่อง

ซงเก้นอุ้มนียาแล้วพาจงเหยียนซีมายังวัดพระสิงห์อันเป็นหนึ่งในสามวัดที่มีชื่อเสียงของเชียงใหม่

ยังไม่ทันเข้าไปก็สามารถได้กลิ่นธูปตลบอบอวลแล้ว

ดั่งมีเมฆหมอกฟุ้งกระจาย นักท่องเที่ยวจำนวนมากจุดธูปไหว้พระที่นี่

จงเหยียนซีซื้อธูปมา “ฉันจะเข้าไป พวกคุณพอเดี๋ยวนะ”

ซงเก้นพยักหน้า

เธอเดินเข้าไปในวิหาร สิ่งที่ดึงดูดสายตาของเธอก่อนสิ่งอื่นใดก็คือพระพุทธรูปสีทองอร่าม หัวเข่าทั้งสองนั่งไขว้ขัดสมาธิ มือบีบคลึงลูกประคำ มองลงมาจากข้างบนเหมือนกับกำลังมองผู้คน

จงเหยียนซีจุดธูปแล้วคุกเข่าลงบนฟูก พนมมือหมอบกราบ คิดขอพรในใจให้พ่อแม่อายุยืนสุขภาพแข็งแรง อีกอย่าง เด็กที่เกิดในครรภ์แต่กลับไม่มีโอกาสได้ออกมายังโลกใบนี้ หวังว่าเขาจะได้ไปผุดไปเกิดใหม่ในครอบครัวที่ดีและคลอดออกมาอย่างปลอดภัย

หลังจากก้มกราบเธอก็ปักธูปกระถางธูป

เมื่อเธอเดินออกมาก็เห็นซงเก้นกำลังซื้อของอยู่ มันห่อด้วยใบไม้สีเขียว ย่างอยู่บนไฟ ก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร

“กำลังซืออะไรอยู่เหรอ?” เธอถาม

นียาชิงตอบก่อน “มันคือมะกอกค่ะ อร่อยมาก”

“คุณลองชิมดูสิ” ซงเก้นยื่นให้กับเธอ

จงเหยียนซีรับมาแล้วเอ่ย “ขอบคุณ”

“ไม่ต้องเกรงใจค่ะ ไม่ต้องเกรงใจ พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันนี่คะ” นียาโบกมือ

จงเหยียนซีหลุบตาลง รู้สึกเกรงใจ

แม้ว่าจะอยู่ร่วมกันมาหลายวันแล้วและถือว่าสนิทกับ ซงเก้น แต่ก็เป็นแค่เพื่อนธรรมดาเท่านั้น เมื่อถูกนียาทำให้‘คลุมเครือ’บ่อย ๆ มันทำให้เธอค่อนข้างอึดอัด

“ตอนกินอาหารอย่าพูดสิ” ซงเก้นอุ้มเธอขึ้นมา

นียาโน้มตัวไปที่ข้างหูขของเขา “คุณพ่อ พอขาของเธอหายดีก็ต้องไปแล้ว ถ้าพ่อไม่จีบเธอก็ไม่มีโอกาสแล้วนะคะ”

ซงเก้น “.....”

“อย่าพูดอะไรเพ้อเจ้อ”

“หนูพูดเพ้อเจ้อที่ไหนกัน ถ้าพ่อมีความเชื่อมั่นสักหน่อยก็คงไม่โสดมาถึงตอนนี้หรอก หนูช่วยพ่อเลยนะ” นียาถอนหายใจ “ดูเหมือนต้องให้หนูออกตัวสินะ”

“ลูกจะทำอะไร?” ซงเก้นเริ่มมีลางสังหรณ์ไม่ดี

วินาทีต่อมาก็เป็นไปตามนั้น เธอยิ้มร่าแล้วมองไปที่จงเหยียนซี “คุณจุดธูปขอพรอะไรเหรอคะ?”

สีหน้าของจงเหยียนซีชะงักไปเล็กน้อย ขณะที่ยังคิดไม่ได้ว่าจะตอบยังไงดีนั้น นียาก็พูดขึ้นอีกครั้ง “ขอคู่พรหมลิขิตหรือเปล่าคะ?”

จงเหยียนซี “.......”

ซงเก้น “.......”

ในใจคิดขึ้นมาพร้อมกัน เจ้าเด็กคนนี้

แก่แดดหรือยังไง?

แบบที่อายุยังน้อยแต่รู้มาก

“เปล่าหรอก” จงเหยียนซีบีบแก้มของเธอเบา ๆ “เป็นเด็กก็ทำตัวในเหมือนเด็กนะ”

นียาทำปากยื่นแล้วพูดต่อ “คุณพ่อของหนูเป็นยังไงบ้างคะ?”

ซงเก้น “.....”

เขาปิดปากของนียา

จงเหยียนซีรู้ว่านียาอยากจะบอกอะไร เธอตั้งใจจะหาภรรยาให้กับซงเก้น