พนักงานกำลังยื่นบัตรให้กับซงเก้น พายัมคว้ามันไปแล้วเหลือบมองผ้าคลุมไหล่ที่อยู่บนตัวของจงเหยียนซี จากนั้นก็มองไปที่ซงเก้น “ คุณจ่ายเงินซื้อเหรอ ? ”
ซงเก้นขมวดคิ้วกับท่าทีเป็นเจ้าข้าวเจ้าของแบบนั้นของเธอ “ ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ ? ”
“ ฉันถามคุณหน่อยสิว่าทำไมคุณถึงต้องซื้อของให้เธอล่ะ ” ตอนนี้ พายัมมีกิริยาก้าวร้าวเหมือนกับภรรยาที่สอบปากคำสามี
ซงเก้นหยิบบัตรในมือของเธอขึ้นมา “ ผมจะซื้อของให้ใคร ต้องให้คุณอนุญาตเหรอ ”
พายัม "..."
จงเหยียนซีรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังทำให้เธอเข้าใจผิด และสร้างปัญหาให้กับซงเก้นจึงต้องการช่วย ซงเก้นอธิบายว่า “ ฉันกับ ซงเก้นเป็นแค่เพื่อนกันธรรมดา ”
พายัมจ้องมองเธอ “ คุณอย่ามาโกหกฉันนะ ”
“ ฉันไม่ได้โกหกคุณ ฉันแต่งงานแล้ว ” จงเหยียนซีอธิบายอย่างจริงจัง
ถึงแม้จะเลิกกันแล้ว แต่เธอก็ผ่านการแต่งงานมาแล้ว ซงเก้นช่วยเธอไว้ เธอไม่สามารถสร้างปัญหาให้กับซงเก้นได้
ทันใดนั้นพายัมก็ไม่มีอะไรจะพูด
“ เอ่อ ขอโทษด้วนนะคะ... ”
ซงเก้นอุ้มนียา จับจงเหยียนซีแล้วมองไปที่พายัมอย่างเย็นชา “ ฉันไม่ชอบที่คุณเข้ามายุ่งกับชีวิตของฉัน ต่อไปนี้ไม่ต้องมาที่บ้านของฉันอีก ”
หลังจากพูดจบพวกเขาก็เดินออกจากร้าน
พายัมเดินตามไป “ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ”
ซงเก้นหันกลับไปมองเธอ “ ผมหวังว่าคุณจะได้รับการอบรมสั่งสอนอย่างที่ผู้หญิงพึงมี คุณมารบกวนผมแบบนี้ ก็ไม่ได้ทำให้ผมชอบคุณหรอก ”
พายัมถึงกับอึ้ง
ตอนแรก ซงเก้น อารมณ์ดีอยู่ ตอนท้ายก็ถูกพายัมรบกวนการท่องเที่ยวในครั้งนี้
นียาถอนหายใจเล็กน้อย
จงเหยียนซีลูบหัวของเธอ “ อายุยังน้อยนัก อย่าถอนหายใจไปเรื่อยสิ ”
“ คุณพ่อเจ้าชู้แบบนี้เพราะว่ายังไม่แต่งงาน” นียาพูด
จงเหยียนซีรู้สึกประหลาดใจ “ หนูรู้จักคำว่าเจ้าชู้ด้วยงั้นเหรอ?”
คำศัพท์นี้หลินซินเหยียนเป็นคนสอนนียา พายัมตามวอแว ซงเก้นตลอดเวลา นียาแขวะต่อหน้าหลินซินเหยียน หลินซินเหยียนเป็นคนพูดประโยคนี้ เธอก็เลยจำมันได้
เขาถูกพายัมพยายามรบกวน พวกเขาวางแผนการในหนึ่งวัน ซึ่งเสร็จสิ้นตอนใกล้เที่ยง
จงเหยียนซีรู้สึกว่าตัวเองจะสร้างปัญหาให้ซงเก้น “ วันนี้ ฉันพาปัญหามาให้คุณ ทั้งยังทำให้เกิดการเข้าใจผิดอีก ”
“ ผมไม่ติดใจเรื่องคุณหรอก ” ซงเก้นส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้
พายัมเป็นแบบนี้นี่ไม่ใช่ครั้งแรก ตราบใดที่ยังมีผู้หญิงอยู่รอบตัวเขา เธอจะระแวงเป็นพิเศษ
“ ผมลำบากใจมาก ” ซงเก้นไม่มีวิธีจะจัดการกับคนที่ตามติดชีวิตคนอื่นจนรุกล้ำความเป็นส่วนตัวได้อย่างไร
จงเหยียนซีออกความคิดเห็นกับเขา “ คุณรีบหาคนที่เหมาะสมมาแต่งงาน ก็แก้ปัญหาได้แล้วไม่ใช่เหรอ? ”
“คุณจะมีความสุขในชีวิตแต่งงานไหม ?” ซงเก้นยังคงถามต่อ “ ครั้งก่อนตอนที่คุณมาหาพ่อแม่ของผม ผมก็เคยเจอคุณ”
ทั้งยังรู้ว่าคุณแต่งงานแล้ว
และได้รู้จากหลินซินเหยียน
มีครั้งหนึ่งจงจิ่งห้าวและหลินซินเหยียนพูดถึงเรื่องของคุณ สิ่งที่เขาได้ยิน หลังจากที่เจอเขาก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีก
ในตอนนั้นเขารู้สึกว่าการแต่งงานกับเธอจะมีความสุขที่สุด จึงยิ้มออกมาแบบนั้น แต่รอยยิ้มที่เห็นในครั้งนี้กลับเปลี่ยนไปแล้ว
จงเหยียนซีละสายตา “ ก็ไม่เลว ”
“ แต่ผมคิดว่าคุณไม่มีความสุขหรอก ” ซงเก้น พูด
จงเหยียนซีเงยหน้าขึ้นมอง “ มันชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอ? ”
เธอครุ่นคิด ปิดบังขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงยังถูกจับได้?
ซงเก้นพูด “ ก็ความรู้สึกไงล่ะ ”
“ ทำไมคุณถึงไม่แต่งงานล่ะ ” จงเหยียนซีจงใจเปลี่ยนเรื่อง ไม่อยากจะพูดถึงเรื่องของตัวเอง และเอาเรื่องนั้นมาพูดโยงถึงเขา
“ ผมยังไม่เจอคนที่ใช่น่ะ ” ซงเก้นพูดอย่างตรงไปตรงมา “ พ่อแม่ของผมมีความที่ดี ผมหวังว่าจะเป็นเหมือนพวกเขา ”
จงเหยียนซีก็พูดถึงพ่อแม่ของตัวเองด้วยว่า “ พ่อแม่ของฉันก็รักกันที่ดีมาก ”
ซงเก้นยิ้ม “ ผมรู้ ”
จงเหยียนซีมองทางที่ไกลห่างออกไป “ ฉันเคยมีความปรารถนาที่จะมีความรักที่ดีเหมือนกับพ่อแม่ ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม