กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 969

“ คือว่า…… ”

จงเหยียนซีอยากจะปฏิเสธ เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยเหมาะที่จะไปปรากฏตัวในที่สาธารณะ

“ ตอบตกลงพ่อหนูเถอะค่ะ เขาเป็นคนรักษาอาการบาดเจ็บของคุณ ทั้งยังดูแลคุณ ” จู่ ๆ ก็ไม่รู้ว่านียาโผล่ออกมาจากไหน

ซงเก้นมองไปที่เธอเหมือนกับว่ากำลังรอคำตอบอยู่

เธอถูกโน้มน้าวไปตามคำพูดของ นียายากที่จะปฏิเสธ เหมือนกับว่าเธอตอบว่าไม่ ก็เหมือนลืมบุญคุณคนที่ช่วยเหลือเธอ เธอกลับทิ้งพวกเขา

เธอมองไปที่นียาเด็กน้อยคนนี้ ฉลาดหลากแหลมเหมือนกับผู้ใหญ่ ?

นี่เด็กเหรอ ?

ดูเหมือนพี่ชายของเธอมากตอนที่ยังเป็นเด็ก

“ รีบตกลงไปเถอะค่ะ คุณยุ่งจนไม่ยอมช่วยพ่อของหนูจริง ๆ เหรอคะ? ” นียาพูดต่อ

จงเหยียนซี "..."

“ ไม่ใช่ว่าฉันไม่ตกลง... ”

“ งั้นแสดงว่าเธอตกลง ”

ไม่รอให้จงเหยียนซีพูดจบ นียา ก็จับ ซงเก้นอย่างมีความสุข “ พ่อ พ่อคะ เธอตกลงแล้ว ”

ซงเก้นรู้ว่าจงเหยียนซีไม่ได้อยากตกลง แต่ไม่มีโอกาสให้เธอได้ปฏิเสธ “ ขอบคุณนะ ”

จงเหยียนซี "..."

หนทางของเธอถูกปิดกั้นโดยสองพ่อลูก

“ โอเคค่ะ ” เธอถูกบังคับให้ตกลง

ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากตกลงกับซงเก้นพูดเรื่องอื่นดีกว่า การไปงานเลี้ยงกับเขาคือการยืนเคียงข้างเขาในที่สาธารณะ ซึ่งทำให้คนเข้าใจผิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์พวกเราได้ง่าย

“ โอ้ มีความสุขจริง ๆ เลย ” นียากระโดดด้วยความดีใจแล้วตะโกนว่า “ แซลลี่ แซลลี่ รีบไปเอาถ้วยมาสองใบ ”

จงเหยียนซีรู้สึกว่าเธอดีใจมาก “ นียาคุณจะเอาถ้วยมาทำอะไร ”

นียาหัวเราะฮี่ ๆ “ วันนี้พวกเราออกไปเที่ยวมา ไม่สนุกเลย ทั้งยังพลาดเทศกาลสงกรานต์ไป น่าเสียดายมาก ๆ คุณมาเล่นกับฉันเถอะ ”

แซลลี่หยิบถ้วยพลาสติกเล็กๆ สองใบมา หนึ่งใบทิ้งลงบนพื้น อีกใบเธอถืออยู่ในมือ ตักน้ำจากในบ่อน้ำขึ้นมาครึ่งถ้วย “ พร้อมนะ เริ่ม... ”

ซู่ ซู่

ไปตามเสียงของเธอ น้ำก็ถูกสาดลงบนร่างของจงเหยียนซี เสื้อผ้าของเธอก็เปียกโชก

จงเหยียนซี "..."

ซงเก้น "..."

ทั้งสองคนคิดเหมือนกันว่าเด็กคนนี้นี่มันจริงๆเลย ?

“ มาสาดหนู มาสาดหนูสิ ” นียาเริ่มตักน้ำขึ้นมาอีกครั้ง และคอยมอง ซงเก้นให้เขารีบเข้ามาร่วมวงด้วย

ซงเก้นยืนอยู่กับที่ไม่ไปไหน “ นียา มีอะไรเข้าตาเหรอ ? ”

บีบคั้นอะไร ?

นียา"..."

เธอกลอกตา พ่อคนนี้ใช้ไม่ได้เลย ใช้ไม่ได้เลยจริง ๆ

เธอใช้ความพยายามอย่างมาก เพื่อให้เขาจีบลูกสะใภ้

ปรากฏว่าเขาถามเธออย่างโง่เขลาว่าอะไรเข้าตาเธอเหรอ ?

เธอสาดน้ำไปบนตัวของ ซงเก้นคิดในใจ เธอควรมีสติ!

บนตัวของเหยียนซีและ ซงเก้นเปียกโชก ‘ตัวการ’ยืนอยู่ตรงนั้นแล้วหัวเราะอย่างมีความสุข

จงเหยียนซี "..."

ซงเก้น"..."

ในขณะเดียวกันทั้งสองคนรู้สึกว่ารอยยิ้มของเด็กคนนี้กวน ๆ

จากนั้นก็เดินไปหยิบถ้วยที่อยู่บนพื้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย มือของพวกเขาทั้งสองจับไว้ที่ขอบบ่อ แล้วเงยหน้าขึ้นมองกันและกัน

ทำให้ทั้งสองคนปล่อยมือออกจากกัน

จงเหยียนซีมองดูด้านหลังของเธอแล้วหัวเราะออกมา

ซงเก้นโดนคำพูดของจงเหยียนซีดึงสติกลับมา“เธอเป็น……”

ตอนนี้เธอไม่กังวลเรื่องอะไรแล้ว ยิ้มออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ

รอยยิ้มแบบนี้เหมือนกับรอยยิ้มของซงเก้นที่เธอเห็นในตอน เขารู้สึกอึ้ง

“ นียาเจ้าเด็กคนนี้ อย่างกับจอมเจ้าเล่ห์เชียว ” จงหยานซีหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้

ซงเก้นถูกน้ำเสียงของจงเหยียนซีดึงสติกลับมา “ เธอคือ... ”

เด็กที่ฉลาดและมีไหวพริบ เขาไม่พูดอะไรออกมาสักคำ เสื้อผ้าที่เปียกแนบเนื้อจนเห็นรูปร่างของจงเหยียนซี ทำให้เห็นรูปร่างที่งดงาม มองลอดผ่านเห็นผิวเนียนละเอียด

คอเสื้อเผยให้เห็นไหปลาร้าที่โผล่ออกมาน้ำใส ๆ ที่หยดลงอยู่นั้นดูเซ็กซี่และดึงดูด

ใบหูของเขาแดง จึงรีบหันหลังหนี

จงเหยียนซีตั้งสติและก้มลงดูก็พบรูปร่างของตัวเองในตอนนี้

คิ้วที่ขมวดของเธอ ถ้วยในมือของเธอตกลงไปบนพื้น เอามือทั้งสองทาบอก ตอนนี้ทั้งอายทั้งเขิน

ตอนที่เล่นน้ำเมื่อครู่นี้ เธอเป็นแบบนี้ตลอดเลยไหม ?

ซงเก้นเข้าไปในห้องหยิบผ้าเช็ดตัวหนึ่งผืน มองไป แล้วยื่นให้กับเธอ

จงเหยียนซีหยิบมันมาพันรอบตัว ก้มหน้าแล้วพูดว่า “ ขอบคุณนะ ”

ซงเก้นพูดไม่เป็นตัวเอง “ เข้าไปอาบน้ำเถอะ”

ระหว่างที่ทั้งสองคุยกัน ไม่มองหน้ากันและกันเลย

จงเหยียนซีส่งเสียงอืมเบา ๆ จากนั้นก็หันหลังกลับเข้าห้อง

ซงเก้นยืนอยู่กับที่ แต่มองตามแผ่นหลังของจงเหยียนซี สายตาของเขาก็มืดหม่นลง

ฝีเท้าของจงเหยียนซีก้าวไปเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ดูเหมือนว่าเธอรู้สึกถึงสายตาที่ร้อนแรงมองตัวเองอยู่

แต่เธอก็ไม่กล้าหันหลังกลับไปมอง