กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 972
สรุปบท บทที่ 972 ไม่ได้ล่วงเกิน: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม
อ่านสรุป บทที่ 972 ไม่ได้ล่วงเกิน จาก กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม โดย จาวฉายจิ้นเป่า
บทที่ บทที่ 972 ไม่ได้ล่วงเกิน คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนซ์ กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จาวฉายจิ้นเป่า อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
เธอฝันเห็นตัวเองถูกมัดจนขยับตัวไม่ได้ ถูกคนโยนลงในกองไฟลุกโชนที่กำลังเผาไหม้อยู่
ฉันพยายามร้องขอความช่วยเหลืออย่างสุดชีวิต ทว่ากลับไร้เสียงออกมา
ฉันตื่นตระหนกและหวาดกลัวสุดขีด
นียาที่ล้างมือเสร็จก็ถามถึงจงเหยียนซีกับซงเก้น
ซงเก้นบอกเธอกำลังนอนอยู่
“หนูจะไปดูหน่อย”
“ไม่ได้” ซงเก้นปฏิเสธ “เดี๋ยวทำให้เธอตื่นเอา”
“หนูแค่ไปดูแวบเดียวเอง ไม่ส่งเสียงดังหรอก พ่อวางใจแล้วตามหนูมาเถอะ” นียาลากเขาไปด้วยขณะที่พูด
ในตอนที่ซงเก้นลังเล นียาก็พูดอีกว่า “เธอนอนหลับแล้ว คงไม่รู้หรอก”
พูดจบก็ไม่สนว่าซงเก้นจะเห็นด้วยไหม ดึงเขาเดินไปที่ห้อง
ซงเก้น“......”
เปิดประตูห้องอย่างเบา ๆ นียาทำมือบอกจุ๊ ๆ ให้ซงเก้น
ซงเก้น“......”
เขาถูกนียาดึงไปถึงข้างเตียง จงเหยียนซีขดร่างกาย เป็นท่านอนที่ไร้ความปลอดภัย บนศีรษะมีเหงื่อไหลโชก
ใบหน้าดูทุกข์ทรมาน
นียาขมวดขึ้น เธอร้อนเหรอ?
แต่ในห้องไม่ร้อนเลยนะ
ทำไมเธอเหงื่อไหลเยอะขนาดนี้ล่ะ?
จงเหยียนซีที่กำลังตะเกียกตะกายในความฝัน มองเห็นเงาคนผ่านแสงไฟ เธอมองหน้าตาของคนนั้นได้ไม่ชัดเจน มีเพียงรูปร่างที่สูงยาว
เธอพยายามจะจับเขาอย่างสุดชีวิต ออกแรงตะโกนเต็มที่ “ช่วยฉันด้วย .....ช่วยฉัน”
นียากะพริบตา “เธอกำลังพูดอะไร?”
ซงเก้นคิดได้ว่า เธออาจจะฝันร้าย จึงยื่นมือไปตบที่ไหล่เธอเบา ๆ “คุณจง”
“ช่วยฉัน”
เธอเห็นคนนั้นเดินมา หน้าตาของเขาเริ่มชัดเจนมากขึ้น จากนั้นยื่นมือไปจับเขา......
เธอลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว หายใจหอบ ตื่นจากความฝันแล้ว
ที่สะท้อนในนัยน์ตาคือใบหน้างดงามของซงเก้น เครื่องหน้าลุ่มลึกที่ชัดเจน ในตอนนี้กำลังมองเธออย่างเป็นกังวล
เธอตื่นแล้ว
“ฝันร้ายเหรอ?” ซงเก้นถามอย่างเป็นห่วง
จงเหยียนซีลุกขึ้นนั่ง พบว่าตัวเองจับแขนซงเก้นไว้อยู่ เธอปล่อยออกอย่างลุกลี้ลุกลน “ขอโทษนะ คือฉัน......”
“ไม่เป็นไร” ไปหยิบผ้าเช็ดหน้ามาผืนหนึ่งแล้วยื่นให้ฉัน “เช็ดเหงื่อหน่อย”
จงเหยียนซีรับมาแล้วกุมไว้ในมือ เธอยังไม่คืนสติจากที่ตกใจในความฝัน ที่ผ่านมานั้น เธอไม่เคยฝันแบบนี้มาก่อน
เหตุการณ์ในความฝันสมจริง
สมจริงจนทำให้เธอรู้สึกเหมือนร่างกายยังปวดแสบปวดร้อนจากการโดนเผา
ซงเก้นเห็นเธอไม่ขยับ จึงยื่นมือไปเช็ดเหงื่อที่หน้าผากเธอให้ ตอนที่นิ้วมือสัมผัสโดนหน้าผากของเธอ จงเหยียนซีถอยไปข้างหลังเล็กน้อยอย่างรวดเร็ว
การถูกสัมผัสที่ไม่คาดคิดนี้
มือของซงเก้นหยุดชะงักกลางอากาศ
ดวงตาสองคู่จ้องมองอีกฝ่าย สองคนไม่รู้จะทำอย่างไรดี
บรรยากาศเปลี่ยนไปแปลก ๆ นิดหน่อย
ซงเก้นดึงมือกลับ เอ่ยขอโทษการกระทำที่ล่วงเกินของตัวเองอย่างมีจิตสำนึก “ขอโทษนะ ผมไม่ได้ตั้งใจล่วงเกิน ”
“ไม่เป็นไร” จงเหยียนซีสติกลับมา ละสายตาออกจากเขาแล้วเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก การกระทำของเธอค่อนข้างยุ่งเหยิง ตื่นตระหนกอย่างไม่สามารถอธิบายได้ ส่วนตื่นตระหนกอะไรนั้น เธอก็ไม่รู้
“หนูไปเก็บผลไม้มา แซลลี่เอาไปล้างแล้ว ตื่นแล้วก็มากินหน่อยเถอะนะ” นียาพูด
สายตาของจงเหยียนซีหยุดอยู่ที่นียา พยายามหลบเลี่ยงที่จะสบสายตาซงเก้น พลางพูด “ได้จ้ะ”
นียาแย้มยิ้ม “งั้นหนูไปรอพวกคุณข้างนอกนะ”
จงเหยียนซีเหมือนได้ยินเสียงห่อเหี่ยวของเขา “ทำไมล่ะ?”
“แม่ฉันพบว่าฉันหาเขาแล้ว ไม่อนุญาตให้ฉันกลับเข้าในประเทศอีก”
“ถ้าอย่างนั้นเธอ......”
“อย่าพูดเลย ฉันว่าหล่อนไม่อยากเอ่ยถึงจริง ๆ ท่าทีหนักแน่นมาก ฉันไม่อยากให้หล่อนเสียใจเพราะเรื่องเรื่องนี้”
จงเหยียนซีคงไม่บีบบังคับเขาด้วยเรื่องแบบนี้
“มีโอกาสฉันจะไปหานะ” จงเหยียนซีพูด
“โอเค”
สองคนพูดคุยกันไม่กี่ประโยคแล้วก็วางสาย จากนั้นวางมือถือลง เธอใจลอยไปชั่วขณะหนึ่ง
รู้สึกเหมือนกับว่าในอดีตแม่ของกู้เสียนกับกวนจิ้งอาจจะเคยมีเรื่องทะเลาะอะไรมาก่อน ไม่อย่างนั้นทำไมเธอถึงได้กลัวที่กู้เสียนไปหาพ่อขนาดนั้น
แต่ว่าตอนนี้คู่กรณีตัดสินใจแล้ว หล่อนคงพูดอย่างอื่นลำบาก ปล่อยเป็นตามธรรมชาติแล้วกัน
ตอนนี้กวนจิ้งมีครอบครัว ไม่รู้เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องดี
เธอสวมรองเท้าเดินออกมา
แซลลี่หั่นผลไม้เรียบร้อยแล้ว นียาหยิบชิ้นหนึ่งมาให้ซงเก้น เห็นเธอเดินออกมา จึงตะโกนบอก “รีบมาเร็วค่ะ มาชิมผลไม้ที่หนูเก็บ”
จงเหยียนซียิ้ม “ผลไม้ที่หนูเก็บมาหวานไหม?”
“แน่นอนอยู่แล้ว” นียา ตอบ”
จงเหยียนซีนั่งบนโซฟา รับมาชิ้นหนึ่ง
กัดเนื้อผลไม้เข้าไปในปาก เหนียวนุ่มหอมหวาน
“ผลไม้ที่นียาเก็บหวานกว่าผลไม้ที่ซื้อมาอีก”
นียายิ้มกว้างด้วยความดีใจ เผยให้เป็นฟันเล็กที่ขาวสะอาดเรียงเป็นแถว
เด็กคนนี้ชอบยิ้มหยี พลอยทำให้คนมองมีความสุขไปด้วย จึงยิ้มโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว
ซงเก้นมองเห็นจงเหยียนซียกยิ้มจาง ๆ จึงเผยรอยยิ้มบนใบหน้า จากนั้นยื่นมือทัดเส้นผมที่ยุ่งเหยิงจากการนอนของเธอไว้ที่หลังใบหู
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม