กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 973
สรุปบท บทที่ 973 รักษามารยาท: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม
บทที่ 973 รักษามารยาท – ตอนที่ต้องอ่านของ กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม
ตอนนี้ของ กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม โดย จาวฉายจิ้นเป่า ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนซ์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 973 รักษามารยาท จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
จงเหยียนซีถอยตามสัญชาตญาณ ลักษณะท่าทางแบบนี้สนิทสนมเกินไปแล้ว
ซงเก้นไม่เก้อเขิน พลางพูด “ผมของคุณยุ่งหมดแล้ว”
เธอยื่นมือจัดเส้นผมที่ยุ่ง หลบตาลงแล้วพูด “ขอบคุณ”
นียาจ้องจงเหยียนซีแล้วก็จ้องซงเก้น แย้มยิ้มเล็กน้อย จากนั้นเริ่มกินน้อยหน่าอย่างมีความสุข สายตาจับจ้องไปที่กล่องที่ดูประณีตบนโต๊ะ พลางถาม “คุณพ่อคะ ในกล่องนี้คืออะไรเหรอคะ?”
“เสื้อผ้า” ซงเก้นตอบ
“ให้ใครเหรอคะ?” เธอถามอีกครั้ง
ซงเก้นบอกว่าให้จงเหยียนซี นียาดึงจงเหยียนซี “ลองเปิดดูสิคะ”
จงเหยียนซีตอบอย่างไม่สบายใจ “ไม่ดูจะดีกว่า”
“ต้องลองสวมดูก่อนว่าพอดีไหม เดี๋ยวจะไม่มีโอกาสได้เปลี่ยนค่ะ” นียา ดึงเธอ “แค่ดูเองนะคะ”
จงเหยียนซีจึงทำได้แค่เปิดกล่อง ด้านในเป็นเสื้อผ้าสีดำหนึ่งชุด
มองทรงไม่ออก แต่ว่ามองออกว่าเป็นเนื้อผ้าพิเศษ เนื้อผ้าสีดำสนิทกลับซุกซ่อนด้วยลวดลาย หากเจอที่ที่มีแสงก็จะสะท้อนเป็นแสงแวววาว
“ลองสวมดูสิคะ” นียายื่นมือเล็กมาลูบคลำ “แวววาวจังเลย”
จงเหยียนซีดีดที่หน้าผากของเธอเบา ๆ “เด็กน้อย อย่าซนจะดีกว่านะ”
“หนูซนเหรอคะ?” นียากะพริบตา
“อยู่ไม่สุขเลย ต้องทำตัวเป็นสาวน้อยที่เงียบ ๆ นะ” จงเหยียนซีจงใจพูด
นียา“......”
เธอเบียดในอ้อมกอดของซงเก้น พลางฟ้องกับซงเก้น “คุณพ่อ ดูสิคะเธอไม่น่ารักเลย”
จงเหยียนซี “......”
สายตาของซงเก้นเปลี่ยนไปมองทางจงเหยียนซี
เธอรีบก้มศีรษะมองดูเสื้อผ้าในกล่องทันที พยายามหลีกเลี่ยงการบรรจบสายตาของสองคน
“เธอใส่เถอะ ตอนนี้ห้าโมงแล้ว หกโมงครึ่งพวกเราต้องออกเดินทาง” ซงเก้นรู้ว่าเธอกำลังหลบเลี่ยงตัวเอง “ให้แซลลี่ช่วยเธอนะ”
พูดจบเขาก็หันไปมองแซลลี่ “เธอช่วยคุณจงหยิบเสื้อผ้าเข้าไปในห้องที”
แซลลี่เดินมาหยิบเสื้อผ้า จงเหยียนซีบอก “อย่างนั้นฉันเข้าไปก่อนนะ”
เธอลุกขึ้น ตั้งแต่นั่งจนลุกออกไปเธอไม่แม้แต่จะมองซงเก้นเลย
ซงเก้นเม้มริมฝีมาก พอจะรู้ว่าทำไมเธอถึงหลบเลี่ยงตัวเองขนาดนี้
เขาถอนหายใจเล็กน้อย
“คุณพ่อ ถอนหายใจอะไรเหรอคะ?” นียาเงยศีรษะ
ซงเก้นอุ้มเธอขึ้นมา “เราไปให้อาหารปลากัน”
นียาตอบอย่างดีใจ “ค่ะ”
ปลาเลี้ยงอยู่ในบ่อที่เป็นหินเจาะออกมา เป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่ไม่เป็นระเบียบนัก ด้านในปลูกพื้นในน้ำ ปลาสองสามตัวที่น่ารักว่ายน้ำอยู่ข้างในอย่างสนุกสนาน
นียาหยิบอาหารปลามาแล้ว ก้มตัวลงที่ขอบ โยนอาหารปลาทีละเม็ดลงไป
จิตใจของซงเก้นกลับไม่ได้อยู่ที่นี่ เงยศีรษะมองไปยังในห้องของจงเหยียนซี
ในห้อง
จงเหยียนซีเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว
พอดีตัว เหมือนสั่งทำตามที่วัดตัวเธออย่างไรอย่างนั้น แม้แต่โครงร่างสัดส่วนร่างกายที่เว้านูนของเธอก็ละเอียดไม่ขาดตกบกพร่อง
แซลลี่ที่ยื่นอยู่ข้าง ๆ พูดด้วยภาษาไทย “เหมาะกับคุณมากจริง ๆ ค่ะ”
จงเหยียนซียิ้ม ๆ พอดีตัวจริง ๆ “แซลลี่ไปทำงานเถอะ ตรงนี้ไม่ต้องแล้ว”
เครื่องประดับชุดนั้นเป็นของที่เก็บไว้ก่อนที่แม่ของเธอจะเกิด พูดให้ถูกก็คือเป็นสัญลักษณ์สืบทอดของสถานะของคุณผู้หญิงตระกูลมูติชาทุกสมัย
เครื่องประดับชิ้นนี้คุณย่าของเขาเป็นคนส่งมอบให้แม่ของเขา
คุณแม่เก็บรักษาไว้อย่างระมัดระวัง
ปกติจะใส่ไว้น้อยมาก จะใส่เพียงเข้าร่วมโอกาสสำคัญเท่านั้น
แม่ของเขาเสียชีวิตไปไว ไม่ได้เห็นซงเก้นแต่งงานมีลูก ก่อนจากไปบอกกับเขา ให้เขานำเครื่องประดับนี้มอบให้คนที่เขาชอบ
ก่อนหน้านี้เขารักษามารยาท จงเหยียนซีแต่งงานแล้วนั้น เขาไม่เคยแสดงความรู้สึกพิเศษกับเธอออกมาเลย แต่ว่าตอนนี้ รู้ว่าเธอหย่าร้างแล้ว
เขาคิดว่าตัวเองตามจีบเธอได้แล้ว
ในห้อง จงเหยียนซีแต่งหน้างดงาม แม้ไม่แต่งหน้าเธอก็ใสสะอาดดุจดอกบัว แต่งหน้าแล้วก็ทำให้ใบหน้าใสสะอาดบริสุทธิ์นี้มีเสน่ห์เพิ่มขึ้น
แซลลี่เคาะประตู จงเหยียนซีบอกเข้ามาได้ เธอถึงผลักประตูเข้ามา นำเครื่องประดับชุดนั้นที่ประคองไว้ในมือมอบให้
“นี่คืออะไร?” จงเหยียนซีถาม
แซลลี่เปิดกล่องออก จงเหยียนซีมองเห็นสร้อยเพชรสีฟ้าคุณภาพและวัสดุชั้นสูงที่ทำด้วยทำด้วยฝีมืออันยอดเยี่ยมอยู่ข้างในนั้น
เครื่องประดับชุดนี้มีทั้งหมดเจ็ดชิ้น ชิ้นใหญ่มีสร้อยคอและสร้อยข้อมือ ชิ้นเล็กมีต่างหูหนึ่งคู่ แหวนหนึ่งวง เข็มกลัดหนึ่งอัน และที่รวบมัดผมหนึ่งอัน
คุณภาพเพชรชั้นสูง เครื่องประดับทุกชิ้นสีฟ้าเสมอกัน ต่างเป็นคุณภาพเดียวกัน
เพชรเม็ดใหญ่คุณภาพดี สว่าง สีที่มีน้อยก็คือชั้นหนึ่ง ถ้าหากภายใต้สถานการณ์แบบนี้ยังสามารถหาคุณภาพที่มีระดับเหมือนกันโดยแทบไม่มีความแตกต่างเลย มารวมเป็นเครื่องประดับชุดหนึ่งจนครบแบบนี้ อย่างนั้นก็ยิ่งหาได้ยาก
เพชรสีฟ้าเม็ดใหญ่เม็ดนั้นที่อยู่บนสร้อยคอ ขนาดพอ ๆ กับเม็ดสีชมพูเม็ดนั้นของเธอ เพียงแต่เพชรสีชมพูเม็ดนั้นของเธอโดดเดี่ยว
สีฟ้าเม็ดนี้ไม่เหมือนกัน ถูกเม็ดเล็กเม็ดใหญ่มาประกอบตกแต่งโอบล้อมเป็นช่อ กลายเป็นเครื่องประดับมูลค่าสูงและตระการตาชุดหนึ่ง
แม้ว่าจงเหยียนซีจะเป็นคนผ่านประสบการณ์ชีวิตมามาก แต่ว่ารู้สึกว่าสวมใส่เครื่องประดับล้ำค่าขนาดนี้ของคนอื่นคงไม่เหมาะสมนัก เธอมีสร้อยคอเล็กอยู่ สามารถประดับเพิ่มได้ แบบนี้อลังการเกินไปหน่อย
แซลลี่นำกล่องวางไว้บนโต๊ะ หยิบสร้อยคออย่างระมัดระวัง สวมที่คอของจงเหยียนซี แซลลี่คิดว่า ซงเก้น ให้เธอนำมาให้จงเหยียนซี จะต้องอยากให้เธอใส่อย่างแน่นอน
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม